Πολλά   είδη μανιταριών, μετά τις τελευταίες βροχές,  ξεφύτρωναν εδώ και κει προσθέτοντας απίθανες πινελιές στο σκιερό μονοπάτι, ενώ κοντά στην αρχαία ακρόπολη μοσχοβόλαγε το ξερό φλισκούνι. 

Η κατάβαση προς την παραλία έγινε επίσης μέσα σε οργιώδη βλάστηση με συχνές στάσεις για....ωραιότατα κούμαρα. Από μια  δάφνη κόπηκε ένα μπουκέτο δαφνόφυλλα για "να τα αποξηράνουμε για το φαγητό". 

Η θάλασσα  της Αντίσαμης, στην αγκαλιά των καταπράσινων βουνών, περίμενε με μια μαγευτική μπουνάτσα. 

Εναποτέθηκαν  τα σακίδια στα βότσαλα της παραλίας, καθώς και το μπουκέτο με τα καταπράσινα δαφνόφυλλα και ετοιμαστήκαμε για βουτιά. 

Εν τω μεταξύ,   ο μαύρος τετράποδος, (συχνός) συνοδοιπόρος μας,    έπιασε γνωριμίες με έναν σκύλο...ξανθό, που  μας προσέγγισε οσμίζοντας μας έναν προς έναν διερευνητικά.  

Η εκδρομή κορυφώθηκε με άφθονο κολύμπι,  καθώς κανείς δεν είχε διάθεση να βγει από το νερό σύντομα.   Aκολούθησε κουβεντούλα στην παραλία, περί   ανέμων και  υδάτων (της Αντίσαμης)  . 

Ντυθήκαμε, πήραμε τα σακίδια και αναχωρήσαμε για την επιστροφή, μάλλον απρόθυμα..... 

......Πολύ όμορφη εξόρμηση....

Α, όσο για τα δαφνόφυλλα, τελικά δεν θα μαγειρευτούν ποτέ. Ο σκύλος ο ξανθός είχε άλλα σχέδια.....