Ο χρόνος που φεύγει παίρνει μαζί του,

πιο πολλά απ' όσα νομίζουμε.

Παίρνει μαζί του όλες εκείνες

τις ελπίδες που μας κληροδότησαν

τα ονείρων μας,

λίγο πριν το λυκαυγές της μέρας.

Ο χρόνος που φεύγει, πάει να συναντήσει

εκείνες τις στιγμές που ονομάσαμε ζωή.

Και αν υπάρχει κάτι που αξίζει να θυμάσαι

είναι η αγάπη που συνάντησες στο δρόμο σου.

Μέσα στο άγνωστο βαδίζουμε

μέσα στο αβέβαιο προχωράμε

λες και είναι για χάρη

αυτής της αβεβαιότητας

το μέλλον να γεννιέται .

Κάτω απ' το φως του φεγγαριού

παιχνιδίζουν

οι μικρές πιθανότητες

της αιωνιότητας.

Η σιωπή λόγια που δεν είπαμε.

Μέσα από τον αστερισμό του Τοξότη

πήρε τη μορφή σου αυτή η τελευταία νύχτα.

Όλες μου τώρα τις τελευταίες νύχτες

Χρόνε, θα εύχομαι, θα προσεύχομαι,

στο άγνωστο.

(ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΖΑΝΝΕΤΑΤΟΣ - Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ )