Το χωριό της Κεφαλονιάς, τα Δαυγάτα, το Σάββατο 12 Αυγούστου 2017 έζησε στιγμές πρωτόγνωρες, μοναδικές, πλημμυρισμένες από το άρωμα της αγάπης για τις ρίζες και τον τόπο!

Μια προσπάθεια τριών ετών, από τον Κεφαλονίτη Γιώργο Γαρμπή, ολοκληρώθηκε κι ένα όνειρό του, εκείνη τη μέρα έλαβε σάρκα και οστά.

Πριν πολλά χρόνια, μια απλή ιδέα ξεκίνησε σαν προσωπικό του ταξίδι. Αναζήτησε επίμονα Πηγές, έψαξε σε Αρχεία, ξεπέρασε δυσκολίες, φωτογράφισε με καλλιτεχνική επιμέλεια, αξιοποίησε κάθε ζωντανή ή γραπτή πηγή με περισσή υπομονή και ένα Αυγουστιάτικο απόγευμα, στο χωριό του τα Δαυγάτα, οργάνωσε την παρουσίαση του πολυτελούς Λευκώματος "ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΑΥΓΑΤΩΝ".

Όλοι σχεδόν οι συγχωριανοί του έδωσαν το παρόν και στάθηκαν "τυχεροί", όπως είπαν χαρακτηριστικά γιατί τους δόθηκε η εικαιρία να γευτούν το μεγαλείο της προσπάθειας αυτής του συντοπίτη τους.

Το Λεύκωμα το οποίο ξεκινάει με την προέλευση των πρώτων κατοίκων του χωριού Δαυγάτα, συνεχίζει με την ιστορία του Ναού του Αγίου Γεωργίου, καταγράφει κτιριακά την κάθε λεπτομέρειά του, αναλύει επιστημονικά τις εικόνες και τους διάφορους συμβολισμούς, παρουσιάζει σχέδια και μελέτες γύρω από το παλαιό καμπαναριό που γκρεμίστηκε από τους σεισμούς του 1953 και φτάνει μέχρι και την πρόσφατη ανέγερση του νέου καμπαναριού!

Μια πραγματικά ολοκληρωμένη καταγραφή για οτιδήποτε σχετίζεται με την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Δαυγάτων, η οποία θα μείνει στην ιστορία ως μοναδική, τόσο για το περιχόμενό της όσο και για την εξαιρετική εκδοτική της εμφάνιση.

Η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Ναό, ξεκίνησε με την τέλεση της Ακολουθίας του Εσπερινού από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κεφαλληνίας κ. Δημήτριο.  Εν συνεχεία ακολούθησε η παρουσίαση του Λευκώματος με την εισήγηση του Μητροπολίτη Κεφαλληνίας κ. Δημητρίου ο οποίος μεταξύ άλλων ανέφερε:

«...Τι συναισθήματα, τι βιώματα έχει αυτό το παιδί από αυτόν τον Ναό ώστε να του μείνουν και να πει όταν μεγαλώσω και μπορέσω θέλω αυτά να τα τυπώσω. Και το πραγματοποίησε. Δέστε τι ρόλο παίζει ο Ναός, ο λεγόμενος ορθόδοξος χριστιανικός Ναός… Το τι μπορεί να γεννήσει στην ψυχή ενός παιδιού και να δημιουργήσει και το τι ωραία βιώματα του καλλιεργεί, του αναπτύσσει τα οποία τα κρατά ως έφηβος, στη συνέχεια ως φοιτητής, στη συνέχεια ως άντρας, ως οικογενειάρχης, ως πατέρας και είναι τα ίδια βιώματα με τα οποία προφανώς γαλουχεί και τα παιδιά του. Σας συγχαίρουμε κ. Γαρμπή και σας ευχαριστώ εγώ ως Μητροπολίτης για το σπουδαίο έργο σας...

Αυτός ο Ναός που τόσο φάνταζε στην ψυχή και στα μάτια του μικρού παιδιού του Γιώργου, με τις προσλαμβάνουσες παραστάσεις που είχε τη συγκεκριμένη εποχή που ερχόταν εδώ πέρα και τα βιώματα που του καλλιεργήθηκαν, έρχεται τώρα και μας το προσφέρει, να γίνει κτήμα των πολλών και μέσω αυτού του τόσο καλαίσθητου και ολοκληρωμένου Λευκώματος μπαίνει στα σπίτια του καθενός. Να το μελετήσετε όλοι οι Δαυγάδες και όποιος άλλος θέλει να μελετήσει τον Ναό αυτό, τα κειμήλιά του, τις τοιχογραφίες του και την ιστορία του και τόσα άλλα ιστορικά στοιχεία που έχει επισυνάψει ο κ. Γαρμπής...

Τι είναι για μας τους χριστιανούς ο Ναός; Είναι η  νοητή ναυς, ναυς ίσον το καράβι. Ο Ναός είναι για μας ένα καράβι. Αυτό λοιπόν το καράβι το νοητό, η Εκκλησία μας το κάνει χειροποίητο Ναό, είναι το καράβι της πορείας του καθενός μας. Αυτό ήταν το καράβι που μέσα ταξίδευε η ψυχή ενός παιδιού από την πολύ παιδική του ηλικία μέχρι και την εφηβεία του, όταν έφυγε από δω. Ένας Γιώργος, ο κάθε Γιώργος μπορεί να μπαίνει μέσα στο Ναό και να ζει αθώα, αληθινά, αυθεντικά, βιωματικά όσα έζησε αυτό το παιδί, ο Γιώργος ο Γαρμπής.

Είναι πολύ σημαντικό να μπορεί κανείς μέσα σ’ αυτό το καράβι, μέσα στην Εκκλησία του χωριού του, να μπορεί να ζήσει τέτοιου είδους στιγμές, να μπορεί να έχει τέτοια πετάγματα ψυχής τα οποία να τον οδηγήσουν σε τέτοιες δημιουργίες, όπως αυτό το Λεύκωμα. Με τις τόσο ωραίες και πολλές φωτογραφίες χαρά στο κουράγιο του Γιώργου, μπόρεσε να αποτυπώσει αυτό που εσείς, οι προηγούμενοι από εσάς, οι πατεράδες σας, οι παππούδες, οι προπάπποι σας έφτιαξαν, και που το χαρήκατε και το γεύεστε και θα το χαίρεστε εις τον αιώνα και γενεές γενεών των παιδιών σας...

Να σου ευχηθώ Γιώργο ως Επίσκοπος, ό,τι έζησες εσύ ως παιδί εδώ μέσα με αυτήν την απλότητα και την καλή προαίρεση, να το ζήσουν τα παιδιά σου και όλα τα παιδιά των Δαυγάδων μέσα σ’ αυτό το Ναό...»

Στη συνέχεια τον λόγο πήρε η Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και Ιστορικός της Τέχνης κυρία Δώρα Μαρκάτου η οποία μεταξύ άλλων ανέφερε:

«...Ο κ. Γαρμπής χωρίς να είναι ειδικός καταπιάστηκε με θέματα δύσκολα, προσπάθησε πολύ ευσυνείδητα, προσπάθησε να χρησιμοποιήσει μεθόδους επιστημονικές και στο τέλος παρουσίασε ένα βιβλίο καθ’ όλα αξιοπρεπές.

Δεν είμαι εδώ για να παρουσιάσω ένα επιστημονικό βιβλίο, αλλά ένα βιβλίο ιστοριοδιφικό με αρχειακό χαρακτήρα. Συγκεντρώνει ένα υλικό που προσφέρεται στους επιστήμονες για παραπέρα έρευνα και μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα για περισσότερες μελέτες... Ένα έργο τέχνης είναι γέννημα της εποχής του οπωσδήποτε. Αντανακλά τις συνθήκες οικονομικές, κοινωνικές, πνευματικές, ιδεολογικές της εποχής του. Είναι απαραίτητο, λοιπόν, να δούμε τι συμβαίνει όταν χτίζεται ο Ναός αλλά και τις επόμενες δεκαετίες, όταν συνεχίζεται ο εμπλουτισμός του με έργα τέχνης. Σε κάθε έργο τέχνης δύο παράγοντες στην αρχή πρέπει να εξεταστούν: ο τόπος και ο χρόνος. Ο χρόνος, στο βιβλίο του κ. Γαρμπή δίνεται μέσα από την αφήγηση σε πολλές περιπτώσεις όπου ήταν κατορθωτό ο χρόνος αυτός να τεκμηριωθεί. Ο τόπος πάλι είναι αυτό το χωριό όπου βρίσκεται  αυτός ο Ναός. Έτσι ο κ. Γαρμπής μετέρχεται και την τέχνη του ιστορικού, την επιστήμη του ιστορικού και ξεκινάει, ίσως χωρίς ο ίδιος να καταλαβαίνει ότι αυτό που κάνει είναι μία τεράστια προσφορά, με την ιστορία του χωριού του... Ο κ. Γαρμπής με πολλή επιμέλεια μελετά σημείο προς σημείο τον εσωτερικό του Ναού. Οι Δεσποτικές εικόνες είναι όλες του Γεράσιμου Ματσούκη, ενός αγιογράφου ο οποίος δεν τολμά να απομακρυνθεί από τη μεταβυζαντινή παράδοση εντελώς, όμως η ζωγραφική του αναζωογονείται από το επτανησιακό πνεύμα και την επτανησιακή ζωγραφική... Ο δημιουργός αυτού του Λευκώματος δεν έχει ξεχάσει ούτε τα διάφορα λειτουργικά αντικείμενα και λατρευτικά αντικείμενα, όπως είναι τα κηροπήγια, οι πολυέλαιοι που είναι γαλλικοί, τα διάφορα σκεύη που χρησιμοποιούνται για τις ανάγκες της λατρείας, τον δίσκο, τους σταυρούς ευλογίας, τους σταυρούς της λιτανείας, τις Λιτανεύσεις της εικόνας κ.τ.λ. Όλα είναι καταγεγραμμένα... Θα ήθελα να πω, για την αξία που έχει η δουλειά του κ. Γαρμπή. Είναι μια δουλειά αρχειακή που καταγράφει ένα προς ένα όλα τα αντικείμενα, προσπαθεί να τα τεκμηριώσει, να τα χρονολογήσει, να παραθέσει πληροφορίες και έτσι τα αντικείμενα αυτά και η ιστορία τους γίνονται γνωστά πρώτα απ’ όλα στους ενορίτες, έπειτα σε κάθε ενδιαφερόμενο, αλλά προσφέρουν και μία άλλη υπηρεσία: θωρακίζουν τον ναό από τους ιερόσυλους και τους αρχαιοκάπηλους, γιατί όντας τα αντικείμενα καταγεγραμμένα, μετρημένα, φωτογραφημένα κ.λπ. δεν μπορούν να βγουν στην αγορά γιατί θα ταυτιστούν αμέσως. Αυτό μην το ξεχνάτε. Εύχομαι να συμβεί το ίδιο που έκανε ο κ. Γαρμπής και σε άλλους ναούς και σε άλλα ιστορικά κτήρια και σε άλλες περιπτώσεις αρχαιοτήτων...».

Την παρουσίαση έκλεισε με την ομιλία του ο Συγγραφέας του Λευκώματος:

«Δαυγάτα Κεφαλονιάς, τόπος καταγωγής, τόπος παιδικών αναμνήσεων, τόπος μελλοντικών ονείρων... Από τότε που γεννήθηκα, τα καλοκαίρια παραθέριζα για τρεις ολόκληρους μήνες σε αυτό το μικρό χωριουδάκι, λίγα μόλις χιλιόμετρα από το πολύβουο Αργοστόλι. Μήνες ξεγνοιασιάς, ξεκούρασης και εσωτερικής αναζήτησης. Τα χρόνια πέρασαν, τα Δαυγάτα παρέμειναν τα ίδια..., δεν "μεγάλωσαν", αντιθέτως αυτό που μεγάλωσε ήταν η εσωτερική μου αναπόληση. Αυτό που μου έκανε πάντα εντύπωση ήταν ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου. Τον παρατηρούσα από πολύ μικρή ηλικία όταν ήμουν ιεροπαίδι μέσα στο Ιερό Βήμα, εκεί που ετοίμαζα το καρβουνάκι και το λιβάνι για το θυμιατό κατά τη Μεγάλη Είσοδο. Από τότε είχε ξεκινήσει μια εσωτερική μου ανάγκη να προσφέρω το κάτι παραπάνω για τον Ναό που εντυπωσίαζε τα παιδικά μου μάτια με τις λαϊκές τοιχογραφίες και τον πλούσιο ξυλόγλυπτο διάκοσμο.

Ο χρόνος κύλησε γρήγορα, η παιδική αθωότητα έμεινε καλά κρυμμένη στις μυστικές προσευχές μπροστά από την εικόνα του Άη Γιώργη στο Τέμπλο, σαν κάτι να περίμενε... Ο μικρός Γιωργάκης μεγάλωσε και μαζί μ’ αυτόν μεγάλωνε και η φλόγα της προσφοράς για τον προστάτη και φύλακά του. Κάτι έπρεπε να κάνει ώστε με αυτό τον τρόπο να προσφέρει το μικρό του αντίδωρο στον γενναιόδωρο Άγιό του.

Στις αρχές του 2014 δεν μπορούσα να κρατήσω άλλο μέσα μου τον κρυφό μου πόθο, τον εξωτερίκευσα σε όλους τους χωριανούς, οι οποίοι με συγκίνηση και ιδιαίτερο ενδιαφέρον με παρότρυναν κι αυτοί από την πλευρά τους, ώστε να δημιουργήσω ένα Λεύκωμα μέσα από το οποίο θα γινόταν μια πλήρης καταγραφή του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Δαυγάτων. Το εγχείρημα δεν θα ήταν καθόλου εύκολο, αν σκεφθεί κανείς ότι οι περισσότεροι από τους γέροντες του χωριού έχουν φύγει από τη ζωή.

Ξεκίνησε λοιπόν ένας μικρός μαραθώνιος συλλογής πληροφοριών, ο οποίος βασίστηκε σε προφορικές μαρτυρίες των χωριανών που αφορούσαν την κατασκευή, την ανακατασκευή, τις φθορές και τη συντήρηση του Ναού. Λόγω των σεισμών του 1953 μεγάλο τμήμα των Γενικών Αρχείων του Κράτους καταστράφηκε και ήταν δύσκολη η ανεύρεση πληροφοριών. Παρ’ όλα αυτά, μετά από επίπονη έρευνα βρέθηκαν σημαντικά έγγραφα που σχετίζονταν με τον Ναό. Η μία πληροφορία έφερνε την άλλη και σιγά-σιγά μαζεύονταν αξιόλογα στοιχεία. Χρειάστηκε βέβαια και η αναζήτηση κάποιων γενικών πληροφοριών που αφορούσαν το χωριό Δαυγάτα, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να παραθέσω και κάποια στοιχεία τα οποία ίσως αύριο να χάνονταν στη λησμονιά του χρόνου.

Η επιλογή της εμφάνισης του Λευκώματος έγινε με αυστηρά κριτήρια. Ήθελα μέσα από τις σελίδες του να προβάλω, όσο αυτό ήταν εφικτό, την ιστορία του Ναού, τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά του, τις τοιχογραφίες, τις ουρανογραφίες, τις εικόνες, το τέμπλο, την ουρανία κ.ά. Δεν ήταν εύκολη η επιλογή και η επεξεργασία των τελικών φωτογραφιών μέσα από ένα ογκωδέστατο αρχείο 2.500 λήψεων! Προσπάθησα να κάνω μια προσέγγιση η οποία θα αποτύπωνε τον Ναό στην φυσική του αίγλη και γι’ αυτό τον λόγο δεν χρησιμοποιήθηκε στις φωτογραφίες κανένα ειδικό φίλτρο ώστε να εντυπωσιαστεί ο αναγνώστης.

Η διαδικασία ήταν πρωτόγνωρη για μένα. Ποτέ στο παρελθόν δεν είχα ασχοληθεί με έρευνα, σταχυολόγηση, καταγραφή και συγγραφή πληροφοριών. Συνέχιζα χωρίς να γνωρίζω τον τελικό προορισμό. Μέσα μου όμως πίστευα ότι δεν ήμουν μόνος στο ταξίδι αυτό. Κάποιος ήταν μαζί μου και με συντρόφευε αργά τις νύχτες, όταν σελιδοποιούσα τις σελίδες του Λευκώματος. Αρκετές ήταν οι φορές, που με το νου μου, πέρασα το κατώφλι του Άη Γιώργη και κάθισα στα σκαλοπάτια κάτω από την εικόνα του στο τέμπλο. Ήταν οι στιγμές που ζητούσα την συμπαράστασή του και την βοήθειά του ώστε να ανταπεξέλθω στο δύσκολο έργο που είχα αναλάβει να φέρω εις πέρας. Κάθε φορά μου έδινε κουράγιο και δύναμη ώστε να συνεχίσω.  Τον άφησα επί τρία χρόνια να με οδηγήσει μέχρι εκεί που ήθελε να φτάσω... Στο τέλος διαπίστωσα ότι κάποιος πίστευε σε εμένα περισσότερο απ’ ό,τι ίσως πιστεύω εγώ σε Αυτόν.

Η προσήλωσή μου στη δημιουργία του ήταν τέτοια, ώστε λίγες μέρες πριν από την εκτύπωση του Λευκώματος η σύζυγός μου, μού ανέφερε πως πολύ θα ήθελε να ήταν μία από τις σελίδες του, εννοώντας με αυτή τη φράση τον βαθμό της αγάπης και της αφοσίωσης που είχα για αυτό το δημιούργημά μου. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να την διαβεβαιώσω ό,τι δεν αποτελεί σελίδα, αλλά αποτελεί το εξώφυλλο ενός σημαντικού βιβλίου της ζωής που φέρει τον τίτλο «Οικογένεια».

Από την πρώτη μέρα που ξεκίνησε η έρευνα και η συλλογή πληροφοριών για το Λεύκωμα του Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Δαυγάτων υπήρξε μια πληθώρα ανθρώπων, Δημόσιων και Ιδιωτικών Υπηρεσιών, με τις οποίες είχα μια εξαιρετική συνεργασία. Κάθε φορέας με το ανθρώπινο δυναμικό του «αγκάλιασε» την προσπάθειά μου για το δύσκολο και χρονοβόρο έργο της καταγραφής και της προβολής του πλούτου, από καλλιτεχνικής απόψεως, που διαθέτει ο Ναός.

Συνοδοιπόροι μου για τα 3 χρόνια (2014-2017) της έρευνας, και τους οποίους ευχαριστώ θερμά από τα βάθη της καρδιάς μου, ήταν οι παρακάτω:

• Η Ιερά Μητρόπολη Κεφαλληνίας
• Η Ιερά Μονή Αγίου Παύλου Αγίου Όρους
• Το Ιστορικό Αρχείο της Εκκλησίας της Ελλάδος
• Η Αδελφότητα Κεφαλλήνων και Ιθακησίων Πειραιά
• Η Βιβλιοθήκη της Εθνικής Πινακοθήκης
• Η Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων
• Η Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη Ηρακλείου
• Το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Αθηνών όπου ειδικά για τον Τόμο αυτό συντήρησε 2 αγιογραφίες που έχει στην συλλογή του, του αγιογράφου των Δεσποτικών εικόνων του Ναού μας, Γερασίμου Ματσούκη
• Τα Γενικά Αρχεία του Κράτους της Μακεδονίας
• Η Ψηφιακή χαρτοθήκη Αρχείου Χαρτογραφικής Κληρονομιάς
• Τα Γενικά Αρχεία του Κράτους Δήμου Κεφαλληνίας
• Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος
• Το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών
• Το Εθνικό Τυπογραφείο Ελλάδος
• Το Εκκλησιαστικό Μουσείο Αγ. Ανδρέα Μηλαπιδιάς
• Το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Δαυγάτων
• Το Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Τραπέζης
• Το Εργαστήριο κατασκευής καμπανών «Μπέλλας», το οποίο πριν από 170 χρόνια κατασκεύασε τις καμπάνες του Ναού
• Το Ίδρυμα Φωκά-Κοσμετάτου
• Το Κοργιαλένειο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο
• Ο κ. Γεράσιμος Γαλανός, ο οποίος μου εμπιστεύθηκε τα τοπογραφικά σχέδια του Ναού που είχε φτιάξει ο Δαυής αρχιτέκτονας Δημήτρης Παυλάτος και τέλος
• Ο κ. Γεώργιος Μοσχόπουλος, Γενικός Γραμματέας της Κοργιαλενείου Βιβλιοθήκης, με την καθοδήγηση του οποίου βρέθηκαν πολύτιμες ιστορικές πληροφορίες για το Ναό.

Ιδιαίτερες ευχαριστίες θα ήθελα να απευθύνω στον Σεβ. Μητροπολίτη Κεφαλληνίας κ. Δημήτριο ο οποίος από την πρώτη κιόλας στιγμή που του ζήτησα να προλογίσει το Λεύκωμα ήταν στο πλευρό μου συμπαραστάτης σε ό,τι και αν του ζητούσα. Στάθηκε δίπλα μου, έστω και ας μην με γνώριζε προσωπικά, σαν «πατέρας», όπως θα πρέπει να σταθεί ένας σωστός ποιμενάρχης δίπλα στο ποίμνιό του, με απλή αγάπη. Ο Θεός μάς έδωσε έναν φωτισμένο ιεράρχη, πρακτικό, με αγάπη για τον πλησίον και κυρίως όρεξη για δουλειά. Σεβασμιώτατε εδώ θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω, έχοντας μιλήσει με αρκετούς συμπατριώτες μου, ότι κι εμείς νιώθουμε την ίδια αγάπη απέναντι στο πρόσωπό σας, σας εκτιμούμε και σας στηρίζουμε!

Εγκάρδιες ευχαριστίες απευθύνω και στην κυρία Δώρα Μαρκάτου, Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και Ιστορικό της Τέχνης, η οποία από την πρώτη κιόλας στιγμή έδειξε το ενδιαφέρον της για τον ίδιο το Ναό και δέχθηκε να βρεθεί εδώ κοντάς μας και να παρουσιάσει με το δικό της γλαφυρό τρόπο το Λεύκωμα.

Στο σημείο αυτό νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω τους γονείς μου Νίκο Γαρμπή και Σοφία Μαρκάτου οι οποίοι με μεγάλωσαν με τις αρχές αλλά και τις ιδιαιτερότητες που χαρακτηρίζουν έναν αυθεντικό Κεφαλονίτη. Επίσης εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου απέναντι στην αδελφή μου Μάντη Γαρμπή για την βοήθειά της στην οργάνωση της παρουσίασης, καθώς επίσης και στους θείους μου Ηλία και Ερωτόκριτο Μαρκάτο για την συμπαράστασή τους καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής μου.

Μετά από την σημερινή παρουσίαση, εκτός από την δωρεάν προσφορά μου σε κάθε οικογένεια του χωριού μας, κληροδοτώ τούτο το έργο και στις επόμενες γενιές ως πηγή πληροφοριών και ιστορικών στοιχείων που αφορούν την πλούσια Εκκλησιαστική Τέχνη της ιδιαίτερης πατρίδας μου, της Κεφαλονιάς.

Κλείνοντας αυτή την όμορφη εκδήλωση θα ήθελα να αφιερώσω το Λεύκωμα του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Δαυγάτων σε έναν άνθρωπο που δεν βρίσκεται ανάμεσά μας αυτή την στιγμή. Έναν άνθρωπο τον οποίο δεν γνώρισα ποτέ, τον θείο μου Γεώργιο Μαρκάτο, στην μνήμη του οποίου βαπτίστηκα Γεώργιος.»

Στην εκδήλωση παρέστησαν η Πρόεδρος επί τιμή του Λυκείου Ελληνίδων Κεφαλληνίας κυρία Ευρώπη Μοσχονά-Μαραγκάκη και ο πρ. Πρύτανης του Εθνικού Μετσοβείου Πανεπιστημίου κ. Νίκος Μαρκάτος. Την παρουσίαση συντόνισε η 7χρονη κόρη του Συγγραφέα Μαρίνα Γαρμπή.

Μετά το πέρας της εκδήλωσης προσφέρθηκαν ΔΩΡΕΑΝ 100 Λευκώματα σε αντίστοιχες οικογένειες και φίλους του χωριού ενώ στο επόμενο χρονικό διάστημα προσφέρθηκαν δωρεάν άλλα 150 Λευκώματα σε συγχωριανούς τού κ. Γεωργίου Γαρμπή που δεν κατάφεραν να βρεθούν στην εκδήλωση, καθώς επίσης και σε Ιερές Μονές, Φορείς και Οργανισμούς ως ένα μικρό "αντίδωρο" για την συμβολή τους στην ιστορική τεκμιρίωση πληροφοριών γύρω από τα Δαυγάτα και ιδιαίτερα γύρω από την Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.

Νίκος Δ. Σαμπαζιώτης

Φωτ.: Διονύσης Γασπαρινάτος, Τάσος Παπαδόπουλος, Ρόζμαρι Δημαράκη