Οι εξήντα κάτοικοι που είχαν απομείνει λόγω μη ύπαρξης αμαξιτού δρόμου έφτιαξαν τα σπίτια της αρωγής τους κατά μήκος του κοινοτικού δρόμου Κοθρεα- Δεφαρανατα, εγκαταλείποντας κήπους, στέρνες κλπ. Έτσι το όμορφο χωριό με την καταπληκτική θεά ερήμωσε χωρίς καμιά οικοδομική παρέμβαση. Τα δυο μονοπάτια που οδηγούσαν στον κεντρικό δρόμο Φισκαρδο- Αργ/λι καθώς και τα πολλά καντούνια τα τελευταία χρόνια έχουν κλείσει από την άγρια βλάστηση. Τα σπίτια όσο και να αντιστέκονται στο χρόνο σιγά σιγά καταρρέουν...

Υπάρχει άραγε στο μέλλον κάποια ελπίδα να ξαναγίνει ένα παραδοσιακό χωριουδάκι;

Πολύ όμορφη ανάρτηση από τον Παύλο Σκλαβούνο.