5/10/2014, αθλητική ημέρα, στο γήπεδο των Κεραμειών, ο δάσκαλος χαμογελάει, τα πίξελ της φωτογραφίας αιχμαλωτίζουν ένα σύννεφο στο βλέμμα του μαθητή, μα όλα τα φωτίζει ο ήλιος εκείνης της μέρας, το παιχνίδι των παιδιών που χαζεύουμε όλοι. Ένα παιχνίδι είναι άλλωστε και η ζωή, είτε είσαι στον πάγκο, είτε στο γήπεδο, είτε στην κερκίδα, είτε απλά χαλαρώνεις καθισμένος σταυροπόδι εκεί που βρήκες λίγη σκιά, και ευκαιρία για καλή κουβέντα.

5/7/2019 κι ο Φίλιππος δεν είναι εδώ. Κι όλοι όσοι τον γνωρίσαμε σκεφτόμαστε, αναρωτιόμαστε, θυμόμαστε, διατυπώνουμε γιατί προορισμένα να μείνουν αναπάντητα για πάντα. Δεν μπορείς να βρεις απαντήσεις. Και δεν έχει νόημα. Γιατί ο Φίλιππος δεν είναι εδώ. Δεν έχει νόημα να σκέφτεσαι αυτό που σκέφτεσαι, τί θα μπορούσα να είχα κάνει καλύτερα ως φίλος, συμμαθητής, δάσκαλος, οικογένεια… Γιατί δεν μπορεί κανείς μας να καταλάβει απόλυτα τα «πώς» και τα «γιατί» ενός ανθρώπου που η ψυχή του βασανίζεται. Μόνο ο ίδιος, που βιώνει τον πόνο, που ο πόνος τον κάνει να βλέπει άλλον κόσμο από εκείνον που βλέπουμε εμείς.

Αυτό που έχει νόημα είναι οι δικοί του άνθρωποι, η οικογένεια και οι φίλοι, να βρουν δύναμη να κοιταξουν μπρος.
Αυτό που έχει νόημα είναι οι άνθρωποι που νιώθουν μέσα τους τον πόνο και την απόγνωση να βρίσκουν τη δύναμη να μιλούν γι’ αυτό και να ζητούν βοήθεια. Η κοινωνία μας έχει μάθει να μη σέβεται τον πόνο του άλλου, και πιο πολύ απ’ όλους τον ψυχικό πόνο. Να κατασκευάζει στερεότυπα, που κάνουν πολύ μεγαλύτερο τον πόνο για τα παιδιά που δεν χωρούν σ’ αυτά.
Αυτό που έχει νόημα είναι εμείς, οι γονείς, οι δάσκαλοι, οι φίλοι, οι συμμαθητές να αγκαλιάζουμε όλα μας τα παιδιά με όσο περισσότερη αγάπη μπορούμε. Να έχουμε ανοιχτές τις κεραίες μας απέναντι στον πόνο του άλλου.
Δεν είναι σίγουρο πάντα ότι θα νικήσεις αυτό το σκοτάδι που νιώθεις να σε πλημμυρίζει. Αν μιλήσεις γι’ αυτό, έχεις μια ευκαιρία παραπάνω να κερδίσεις. Κι αν ανοίξεις τα αυτιά σου και την αγκαλιά σου, οι ευκαιρίες γίνονται δύο.
Ας είναι αυτή η υπόσχεσή μας στον Φίλιππο. Να υπερασπιζόμαστε όλοι το δικαίωμα σ’ αυτές τις δυο ευκαιρίες.
Την ευκαιρία του να μιλήσεις για ό,τι σε πονά
Και την ευκαιρία να ακούσεις τον πόνο του άλλου και να του ανοίξεις την αγκαλιά σου.

Από το fb του Ηλία Τουμασάτου