Γράφει η Χαρά Κιούση

Ο Ντάριο, γιος ενός φθασμένου ηθοποιού που φιλοδοξεί να αναδειχθεί καλλιτεχνικά στο ύψος  του πατέρα του, είναι ερωτευμένος με τη νεαρή γυμνάστρια Μπελέν. Η κοπέλα φοιτά σε Στρατιωτική σχολή με στόχο να επιλεγεί για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Έχει για παράδειγμα την πορεία του στρατιωτικού πατέρα της, που της ενέπνευσε θαυμασμό για το Σώμα. Παράλληλα στηρίζει οικονομικά τον αγαπημένο της που εργάζεται  σαν σερβιτόρος και είναι απογοητευμένος γιατί πριν την ακρόαση από τους παράγοντες του θεάτρου, απορρίπτεται. Εκείνος όμως που τόβαλε πείσμα να πάρει τον ρόλο, επιμένει στην συνάντησή του με τον σκηνοθέτη, που του  επιβεβαιώνει πως τα παιχνίδια της οντισιόν είναι «σπάσιμο».

Η Μπελέν από την πλευρά της , ζώντας στο πετσί της την αλαζονεία του ανωτέρου της λοχαγού, μαθαίνει εξ ιδίων πώς κερδίζονται κάποια πράγματα στον «φαλλοκρατούμενο στρατό».

Η παράσταση που την σκηνοθετεί ο Θοδωρής Βουρνάς, πραγματεύεται τη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου στην ιδιωτική και δημόσια σφαίρα, μέσα από την εξουσία στην Τέχνη και στις Ένοπλες Δυνάμεις.  Ο συγγραφέας συνδυάζοντας την επιβολή και την άσκηση της από τους εκείνους που εξουσιάζουν, καταδεικνύει πως γίνεται καταχρηστική και επικίνδυνη.

Κάποτε το μεγαλείο και η δόξα μιας πόλης  οφειλόταν στην ανδρεία των μαχητών που διασφάλιζαν και την ελευθερία του πνεύματος και τους καλλιτέχνες. «Άνδρες γαρ πόλις» κατά τον Θουκυδίδη, ενώ στην παράσταση η γυναίκα γίνεται ο άνδρας. Αφού η ηρωική εποχή των μεγάλων πολέμων έχει παρέλθει καθώς και οι γενναίες πράξεις με  ανδρεία και  ηθική, βλέπουμε την καταρράκωση της ελευθερίας. Την πολιτιστική ανέλιξη να γίνεται αντικείμενο ερωτικής εκμετάλλευσης από τον πετυχημένο σκηνοθέτη, που έπεσε και ο ίδιος θύμα ομοίων προκλήσεων και άσχημων πράξεων. Όλα είναι ένας ρόλος, μπέρδεμα της πραγματικότητας για τον χαρακτήρα της τέχνης "ως μιμήσεως" ή είναι η αλήθεια σκληρή και αδυσώπητη;  Βλέπουμε τον υπολοχαγό να μην τιμά το Σώμα που εκπροσωπεί, να γράφει τους κανονισμούς εκεί που δεν πιάνει το μελάνι και να παρανομεί κατάφωρα, προκαλώντας το δημόσιο αίσθημα.

Η σκηνοθεσία αναδεικνύει επίσης τις δυσκολίες και τις προσωπικές δοκιμασίες που υφίσταται η γυναίκα στρατιωτικός. Η Μπελέν «λογοδοσμένη με τον θάνατο» έχει να αντιμετωπίζει επιπρόσθετα και την υποτιμητική θέση του Ντάριο στο sex. Ο ψυχολογικός διπλός πόλεμος που υφίσταται, η σεξουαλική βία, η δύναμη και η αποφασιστικότητα που διαθέτει τελικά εξωτερικεύονται υποκριτικά από την Δήμητρα Στάϊκου, που πέτυχε τον ερμηνευτικό της στόχο.

Ικανοποιητικές επίσης οι ερμηνείες των Λάζαρου Βασιλείου,  Αλέξανδρου Νταβρή και Τάκη Παρασκευόπουλου.  Μέσα από λεκτικούς, συναισθηματικούς και διπλωματικούς «ελιγμούς» χειρίζονται, παρακάμπτουν, εμπλέκουν καταστάσεις, ελέγχουν αντιδράσεις, κατευθύνουν αποφάσεις. Διαψεύδοντας σε τελευταία ανάλυση κάθε ελπίδα καθώς συμπεραίνεις αποκαρδιωμένος, πως η εξουσία είναι υπεράνω πάσης υποψίας, αλώβητη και ατιμώρητη.

Τέσσερις επιτοίχειοι καθρέφτες -οι δύο διπλής όψεως-  αποτελούν το λιτό σκηνικό της παράστασης. Εκεί οι χαρακτήρες θα δουν το πρόσωπο, τον εαυτό τους στο καθρέφτη για να τον αθωώσουν  ή να τον καταδικάσουν ανεξάρτητα από κάθε τελεσίδικη δικαστική απόφαση.

Συντελεστές

Κείμενο: Eduardo Galan
Μετάφραση: Μαρία Φωτεινάτου
Σκηνοθεσία: Θοδωρής Βουρνάς
Βοηθός Σκηνοθέτη: Λυδία Τριγώνη
Σκηνικά: Κασσιανή Λεοντιάδου
Ενδυματολόγος: Σοφία Λεγάτου
Φωτογραφία promo/artwork: Γιώργος Γιαννίμπας

 Παίζουν:

Λάζαρος Βασιλείου, Αλέξανδρος Νταβρής, Τάκης Παρασκευόπουλος, Δήμητρα Στάικου

Info

Παραστάσεις: Από 26 Απριλίου 2017 και για 14 μόνο παραστάσεις
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:15 μμ
Εισιτήρια: 12 – 8 φοιτητικό/ανέργων – 5 ατέλεια
Διάρκεια: 80 λεπτά