Η Ελλάδα τις παραμονές της ιταλικής επίθεσης βρέθηκε χωρίς ουσιαστική στρατιωτική προετοιμασία. Ο αρχιστράτηγος Παπάγος, λίγες μέρες πριν την ιταλική εισβολή, έλεγε πως αν μας επιτεθούν «θα ρίξωμεν μερικές τουφεκιές διά την τιμή των όπλων» και ο δικτάτορας Μεταξάς δήλωνε πως η Ελλάδα δεν πολεμά για τη νίκη.

Τα σχολικά βιβλία αποσιωπούν το σάλπισμα του Νίκου Ζαχαριάδη: «...ο κάθε βράχος, η κάθε ρεματιά, το κάθε χωριό, καλύβα με καλύβα, σπίτι με σπίτι, πρέπει να γίνει φρούριο του εθνικού απελευθερωτικού αγώνα... Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα πρέπει να είναι, και θα είναι, μια καινούρια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ' έναν πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό». Όμως, με τη συμβολή των κομμάτων και των οργανώσεων που υπηρέτησαν το λαό στην πράξη και όχι στα λόγια, ο ελληνικός λαός ανταποκρίθηκε και έγραψε ηρωικές σελίδες Ιστορίας, δημιουργώντας το ΕΑΜ, το στρατό του, τον ΕΛΑΣ, την οργάνωση της νεολαίας, την ΕΠΟΝ και άλλες μικρότερες ομάδες αντίστασης. Με το όπλο στο χέρι πολέμησε τον ξένο κατακτητή και τους ντόπιους δυνάστες.

Απελευθέρωσε την Ελλάδα. Με την πολιτική απεργία απέτρεψε να σταλούν Έλληνες εργάτες στα εργοστάσια της Γερμανίας. Αξιοποίησε κάθε μορφή πάλης. Οργάνωσε νέους λαϊκούς θεσμούς, Λαϊκή Αυτοδιοίκηση και Παιδεία. Κατάχτησε για πρώτη φορά δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες και τους νέους.

Στην Ελλάδα απέναντι στη λαϊκή πάλη βρέθηκε η πλουτοκρατία και το αστικό κατεστημένο. Οι πρόγονοι των σημερινών καπιταλιστών και των κομμάτων που τους υπηρετούν έφυγαν για το Κάιρο, παίρνοντας μαζί τους τεράστιες ποσότητες κρατικών αποθεμάτων σε χρυσό. Κάποιοι παρέμειναν στην Ελλάδα, συνεργάστηκαν με τους κατακτητές και συνέχισαν να καταληστεύουν το λαό. Τον καλούσαν να υποταχθεί. Και μετά την απελευθέρωση οι ταγματασφαλίτες της οργάνωσης Χ, που υμνούσαν το Χίτλερ (όπως και η ΠΟΚ τοπικά), υπηρέτησαν τα νέα τους αφεντικά, τους άγγλους και τους αμερικάνους σφάζοντας, βιάζοντας και τρομοκρατώντας. Υπηρετήσαν τους φυγάδες αστούς πολιτικούς, που επανέκαμψαν. Αυτός ήταν ο πατριωτισμός τους. Έγιναν κράτος εν κράτη και τροφοδότησαν το μετεμφυλιακό καθεστώς και αργότερα τη χούντα των συνταγματαρχών με παρακρατικούς, στελέχη και βασανιστές.

ΔΙΔΑΣΚΟΜΑΣΤΕ! ΕΜΠΝΕΟΜΑΣΤΕ! ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ!
Να χτυπήσουμε αλύπητα την ιστορική παραχάραξη, τόσο από τα παιδιά του Μεταξά του Μουσολίνι και του Χίτλερ όσο και από τους «θεσμικούς» ευρωπαίους ιμπεριαλιστές και τα τσιράκια τους. Ο αγώνας του λαού μας ζητάει δικαίωση.

Αργοστόλι 21 Οκτωβρίου 2012

Για το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ

Ο Πρόεδρος                                                Ο Γενικός Γραμματέας

Γεωργόπουλος Διονύσης                            Γαλιατσάτος Νικόλας