Στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό υπάρχει το Εθνικό Πάρκο Virunga, όπου ζουν σήμερα ελεύθεροι 880 ασημόραχοι γορίλες. Το συγκεκριμένο είδος έχει περάσει τα τελευταία χρόνια δια πυρός και σιδήρου, κυρίως εξαιτίας της λαθροθηρίας στην περιοχή. Μαζί όμως με το «κόστος» της εξαφάνισης, καθώς ανήκει στα απειλούμενα είδη, οι γορίλες του βουνού Mikeno κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν και κάτι ακόμη- το ότι οι άνθρωποι πρόδωσαν την εμπιστοσύνη που οι «φιλήσυχοι γίγαντες» τους έδειξαν ανά τους αιώνες.

Τα τελευταία 100 χρόνια, από τότε δηλαδή που «ανακαλύφθηκαν» έχουν πέσει θύματα ανεξέλεγκτου κυνηγιού, ασθενειών, αιχμαλωσίας για να γίνουν κατοικίδια ή «μέλη» ζωολογικών κήπων αλλά και μάρτυρες της καταστροφής του περιβάλλοντος στο οποίο ζουν- είτε λόγω υλοτόμησης για κάρβουνο (βασικό υλικό θέρμανσης για τους κατοίκους) είτε εξαιτίας του πολέμου.

Κάποτε εκεί ντόπιοι και γορίλες συνυπήρχαν ειρηνικά. Η ανθρώπινη απληστία όμως είχε σαν αποτέλεσμα το 1980 να έχουν απομείνει μόλις 620, με το μέλλον τους να διαγράφεται κάθε άλλο παρά λαμπρό. Το Πάρκο Virunga βρίσκεται στα σύνορα Κονγκό, Ρουάντας και Ουγκάντας, χώρες όπου τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει κι εξακολουθούν να γίνονται σφοδρές μάχες.

Οι άνθρωποι που φροντίζουν όλα αυτά τα χρόνια τους γορίλες μάχονται για εκείνους ακόμη και με κόστος την ίδια τους τη ζωή. Χαρακτηριστικό πως έχουν καταγραφεί πάνω από 140 θάνατοι.

Πρόσφατα κάποιος φύλακας πέθανε σε συμπλοκή με αντάρτες της περιοχής. Η εφημερίδα Daily Mail επισκέφθηκε το πάρκο και γνώρισε από κοντά τους γορίλες. Στη μία ώρα, που επετράπη στους δημοσιογράφους να περιηγηθούν στη βαθιά ζούγκλα του Πάρκου ήρθαν σε επαφή με τα ζώα αυτά, που παρά το μεγάλο όγκο και την ίσως αφοπλιστική τους όψη αποδείχτηκαν πολύ φιλικά με τους επισκέπτες και χάρισαν στον φωτογράφο μοναδικά στιγμιότυπα.Ένα τους χτύπημα αρκεί για να σκοτώσουν έναν άνθρωπο, αλλά αυτά τα πρωτεύοντα προτίμησαν τα χάδια και την αγκαλιά των ανθρώπων. «Ο συγκαταβατικός τους χαρακτήρας και η άνεσή τους είναι το μεγαλύτερο προτέρημα για εκείνους και η μεγαλύτερη ντροπή για εμάς» γράφει ο Nick Fagge για την εμπειρία του.

lifo.gr