O Κρύος δυτικός άνεμος   από τα βάθη του ατέλειωτου  πελάγου  που σπρώχνει  το κύμα του με ορμή  στα κοφτερά γκρέμνια, το πέτρινο μονοπάτι που χαράζει αδιάκοπα  την πράσινη λοφοπλαγιά , τα χαλάσματα του Ταφιού με ανάγλυφη την μακρινή   ιστορία, η βρύση που τρέχει λένε αδιάκοπα από τα χρόνια του Ομήρου, το κρώξιμο της κίσσας, και τα απόκρημνα  βράχια της σκίζας που ορμάνε στο πέλαγο λες και αψηφούν την ορμή του...

 

Με χαλαρή κουβέντα και συντροφιά ευχάριστη, παρέα με τα παιδιά του Πρώτου Συστήματος  Ναυτοπροσκόπων Ληξουρίου που μας συνόδεψαν, κατεβήκαμε στα Κηπούρια όπου ο καλόγηρος του μοναστηριού   μας υποδέχτηκε με ευγένεια και καλοσύνη. 

Χρώματα  του βουνού και του πελάγου κι η ιστορία αντάμα. 

 

Εικόνες μες την εικόνα, συνθέσεις πάνω στη σύνθεση.