Στον Inkefalonia 89,2, στην εκπομπή «Μέρα Μεσημέρι» με τους δημοσιογράφους Γιώργο Χαλαβαζή και Ελευθερία Κουλουριώτου, μίλησε η ραδιοφωνική παραγωγός Όλγα Λασκαράτου.

Η Όλγα Λασκαράτου  μετράει 31 χρόνια εντρυφώντας στον κόσμο της μουσικής και του ραδιοφώνου. Μπήκε στον στίβο της  ιδιωτικής ραδιοφωνίας, βίωσε την ακμή στα ερτζιανά και τώρα κατά την διάρκεια του καλοκαιριού  με το «Σπίτι που ήταν Ανεμόμυλος» θα δημιουργεί μουσικές αναμνήσεις με χρώμα και ήχο κάθε Σαββατοκύριακο για δύο ώρες, 7 με 9 το βράδυ στον Inkefalonia 89.2

Η Όλγα ως καλοκαιρινό παιδί της Κεφαλονιάς, κουβαλάει στο δισάκι της ένα συνεχές ενδιαφέρον για την γενέτειρα της. Η εμπλοκή της στην επετειακή συναυλία αφιέρωμα στους σεισμούς του 1953 πραγματεύθηκε το 2023  στο Αργοστόλι υπήρξε καταλύτης για να «ποντάρει» ακόμα περισσότερο στην γνωριμία του τόπου καταγωγής της και να εμβαθύνει στις πάμπολλες πτυχές του: «Από τότε δεν σταμάτησα να διαβάζω για την Κεφαλονιά, αν ήταν μια φορά τώρα παραπάνω. Τώρα τι μας νοιάζει η ιστορία θα πει κάποιος  και τι σχέση έχει με την μουσική. Έχει μεγάλη σημασία και επομένως νομίζω ότι αυτή η εκπομπή,  «Το Σπίτι που ήταν Ανεμόμυλος» , είναι αυτό που περικλείει τα πάντα.

Τις ιστορίες μας, τις αναμνήσεις μας, τις προσωπικές μας μυθολογίες και αναφορές, αλλά και τις κοινές, διότι ο καθένας έχει μία αγάπη για το τραγούδι, μία ανάμνηση, την προσωπική δική του στιγμή, μία δική του προσωπική ιστορία, αλλά κάποια στιγμή όλα αυτά σμίγουν και αυτό είναι το μαγικό με το τραγούδι.

Το τραγούδι πέρα από το ότι είναι ένα ρεπορτάζ της κάθε εποχής, νομίζω ότι με τον καλύτερο τρόπο και τον ποιο άμεσο και γι αυτό έχει τέτοια δύναμη το τραγούδι, γιατί έχει και το ποιητικό κείμενο, έχει αυτόν τον αναστεναγμό, είναι άμεσο, έχει το συναίσθημα και έχει και την ιστορία όλη, αυτή που θες να πεις.

Πλέον στο ραδιόφωνο και στην ζωή γενικά, ίσως θέλουμε κάτι που να είναι διαφορετικό.

Κατά την γνώμη μου έχει υποβαθμιστεί ο ρόλος της μουσικής , είναι κάτι σαν έλα να κάνουμε παρεούλα , να μην λέμε και πολλά  και δεν θα ήθελα να είναι αυτό «Το Σπίτι που ήταν Ανεμόμυλος», γιατί στο σπίτι μας κρατάμε τα πολύτιμα μας και καλό είναι όταν συναντιόμαστε μεταξύ μας είτε στον αέρα ,είτε στις προσωπικές μας επαφές κλπ, να βάζουμε τα καλά μας για να βρεθούμε με τον άλλον χωρίς προσποίηση, να είναι αυθεντικές οι επαφές μας και οι σχέσεις μας και αυτά που λέμε.

 Οπότε δεν είναι μία εκπομπή  που θα μπορούσα να πω ότι είναι μία καλοκαιρινή εκπομπή, όπου θα περάσουμε πολύ ωραία. Αυτό που δεν μπορώ και συγνώμη είναι το πάω στο beach bar και πρέπει οπωσδήποτε εγώ τώρα να χαρώ και να χορέψω και να πιώ και 5 σφηνάκια. Δεν είναι αυτό το καλοκαίρι για μένα.

Αυτό το τα ακούω όλα εν τω μεταξύ για μένα λέει πάρα πολλά, σημαίνει εντάξει, θα τα βρούμε, θα συνεννοηθούμε, δεν μπορώ να το καταλάβω απόλυτα αυτό το πράγμα, όπως  και το να μην υπάρχουνε γωνίες  στην διασκέδαση και στην ψυχαγωγία».

Η Όλγα Λασκαράτου  στα μικρά μικρά και συγχρόνως μεγάλα  έψαξε  και αντλώντας χρώματα από τους πίνακες του πατρικού της στα Ντομάτα,

από έναν ανεμόμυλο που ξέμεινε και θυμάται , συνέλαβε το τίτλο της εκπομπής της και τον μετουσιώνει σε καρδιές και ιστορίες: «Εκεί στον κάμπο μπροστά προς την Θάλασσα, έχει ξεμείνει ένας ανεμόμυλος και τον κοίταγα μια φορά, κάτι σκεφτόμουνα για το ραδιόφωνο και λέω να, αν έκανα τώρα μία εκπομπή, θα ήθελα να την ονομάσω έτσι.

Ζούμε και σε μία εποχή που όλα αλλάζουν με την τεχνολογία και το διαδίκτυο και πόσο μάλλον στα δικά μας τα μέσα, που έχει έρθει το διαδίκτυο, καινούργια πράγματα και επομένως πάμε μπροστά, αλλά να μην ξεχνάμε την βάση μας. Επίσης ένας ανεμόμυλος -και αν το πάρουμε αλλιώς, πόσα βλέπουμε τέτοια που έχουν γίνει στα ντιζάιν ξενοδοχεία, ξεκίνησαν να έχουν μια άλλη χρήση- αυτό το αυθεντικό μιας άλλης λειτουργίας που ήτανε πολύ σεβαστό για το ότι προσέφερε κάτι για την καθημερινή ζωή του ανθρώπου, έχει χαθεί. Είναι η προσωπική μου αλήθεια, όμως οι εκπομπές δεν είναι προσωπικά ημερολόγια και θεωρώ δεν πρέπει να είναι και αυτό με τις μουσικές εκπομπές απαξιώθηκε πάρα πολύ μέσα στα χρόνια. Έχει απαξιωθεί το τι είναι τελικά μία μουσική εκπομπή και η γνώμη μου είναι ότι δεν είναι να βγαίνεις και να μοιράζεσαι τις προσωπικές σου εμπειρίες , το θέμα είναι να βγαίνεις και να δεις πως μπορεί να γίνει ένα κοινό μοίρασμα και επίσης μία αφορμή για να ψάξει κάποιος την μουσική του και αυτό που του λέει ο δημιουργός. Τώρα αν υπάρχουνε τέτοια δημιουργήματα τώρα, εγώ θα πω υπάρχουνε».

Η Όλγα δεν χρειάζεται τον μίτο για να μην χαθεί στον μουσικό λαβύρινθο, γιατί τον έχει βαδίσει και ξέρει τα πατήματα της:

 «Το ρεπερτόριο στο οποίο είμαι εγώ κοντά και με το οποίο τόσα χρόνια είμαι μέσα βουτηγμένη, είναι το λεγόμενο έντεχνο. Το θέμα είναι ότι με αυτή την λεγόμενη εξειδίκευση των ραδιοφώνων, που είναι μουσικό, , ελληνικό, ξένο κλπ, έχει λίγο απομονωθεί , δηλαδή δεν υπάρχει περίπτωση ένας Χατζηδάκης να μην έχει την αναφορά του σε έναν Νίνο Ρότα, να μην έχεις το ρεμπέτικο κλπ. Δεν μπορείς να απομονώνεις τους δημιουργούς. Ακόμα και με τους σημερινούς δημιουργούς υπάρχει μία σιωπηλή συνομιλία μεταξύ των δημιουργών, που ο ένας εμπνέει το άλλον και υπάρχουν όμορφες ερωτοαπαντήσεις. Δεν μπορείς λοιπόν να απομονώνεις το ρεπερτόριο, διότι είναι σαν να κοιτάς συνέχεια μέσα σε ένα δωμάτιο τα ίδια και τα ίδια. Το θέμα είναι και ειδικά τώρα με το διαδίκτυο που έχουμε ακόμα περισσότερο την δυνατότητα να ψαχτούμε στα ρεπερτόρια και να ακούμε τι γίνεται σε όλο τον κόσμο και το κάνουν αυτό οι συνθέτες , οι στιχουργοί και οι ερμηνευτές, δεν μπορεί λοιπόν στην μετάδοση αυτού του δημιουργήματος να το απομονώνεις. Καλό είναι να δίνεις αναφορές, είναι ωραίο αυτό για μένανε».

Η Όλγα Λασκαράτου  στο μαγικό νησί όπως το χαρακτηρίζει , τον τόπο καταγωγής της, επαναφορτίζεται και ωσεί παρών στα μουσικά ακούσματα, αρχίζει πλέον να μετρά τον χρόνο εντελώς παρούσα  στον Inkefalonia 89,2  με «Το σπίτι που ήταν Ανεμόμυλος».

Ακολουθεί το ηχητικό της συνέντευξης

{https://soundcloud.com/user-46829938/inkefalonia-892-4-7-2025?si=dbc6929e64d34003aa4c28105dc2200a&utm_source=clipboard&utm_medium=text&utm_campaign=social_sharing}