O αντιδήμαρχος Πολιτισμού Δήμου Ληξουρίου Γεράσιμος Γαλανός φιλοξενήθηκε στον Cosmos 96,5 με αφορμή τους καταστροφικούς σεισμούς του 1953. Μίλησε για εκείνες τις μέρες και αποκάλυψε κάποια πράγματα που μέχρι και σήμερα παραμένουν άγνωστα.

«Εμείς μελετάμε τους σεισμούς. Τότε τα σπίτια ήταν παλιά, πετρόχτιστα και δεν άντεξαν στους σεισμούς. Όμως πρέπει να ειπωθεί κάτι που δεν λέγεται. Ναι μεν οι σεισμοί ήταν μεγάλοι και ισοπέδωσαν τα σπίτια, αλλά όχι όλα. Έμειναν κάποια σπίτια, που όμως πάνω στο όνομα του να χτιστούν καινούργια, τα γκρέμισαν προκειμένου να χτιστούν άλλα, δηλαδή ο ανθρώπινος παράγοντας. Υπήρχαν σπίτια που δεν έπαθαν ζημιές και άντεξαν, αλλά τα πήραν όλα σβάρνα. Βέβαια όσοι είχαν πολιτικό μέσο κράτησαν τα σπίτια τους. Όποιος έχει αμφιβολίες μπορεί να δει και φωτογραφίες αμέσως μετά τον σεισμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το περίφημο σπίτι στο Αργοστόλι της οικογένειας Κοσμετάτου που γλίτωσε από την μπουλντόζα. Επίσης, το σπίτι δίπλα στην Βιβλιοθήκη, το Γηροκομείο Ληξουρίου και η Ιακωβάτειος Βιβλιοθήκη. Μπορούσαν να κρατηθούν και άλλα σπίτια. Αυτό σήμερα το παραβλέπουμε».

«Μετά τον σεισμό ό κόσμος ένιωσε πανικό και υπήρξε ένα κύμα φυγής για να σωθούν. Φοβήθηκαν πολλοί ότι δεν θα μείνει τίποτα όρθιο και η Κεφαλονιά ερήμωσε. Πριν τους σεισμούς ο πληθυσμός ήταν περίπου 68χιλ. και μετά τη φυγή τη μεγάλη έμειναν περίπου οι μισοί. Όταν κόπασαν οι σεισμοί γύρισαν κάποιοι».

«Οι 21 αγνοούμενοι που υπήρξαν μετά τους σεισμούς δεν γνωρίζω αν βρέθηκαν, αλλά στους σεισμούς συμβαίνει κάτι που σε μεγάλες καταστροφές, θα λέγαμε είναι δόκιμο. Όταν δεν μπορούν να βρουν κάποιο άτομο και είναι πολλά τα μπάζα, αν υπάρχει άσχημη οσμή τότε ρίχνουν ένα υλικό και το καίνε και το αποτεφρώνουν. Αν βρέθηκαν οι αγνοούμενοι ή όχι δεν το γνωρίζω».

«Πρέπει να αναφερθούμε και σε αυτούς που βοήθησαν, γιατί υπήρξαν πολλοί που έκαναν και δωρεές. Κάποιοι λένε ότι ήρθε ο στρατός του Ισραήλ και όχι ο Ελληνικός. Είναι λάθος αυτό. Ο στρατός του Ισραήλ και της Αγγλίας ήταν πιο κοντά (έκαναν άσκηση) και ήρθαν πιο γρήγορα, αλλά ήρθε βεβαίως και ο ελληνικός στρατός. Εμείς πάντα υποτιμούμε την δική μας βοήθεια και ότι είναι ξένο να το επαινούμε. Υπάρχουν και εφημερίδες της εποχής που κάνουν λόγο για την σπουδαία βοήθεια της Κυβέρνησης εκείνης της εποχής».

Θέλω να θέσω έναν προβληματισμό. Το μνημόσυνο που κάνουμε την μέρα του σεισμού, είναι σημαντικό για τις ψυχές των ανθρώπων που χάθηκαν. Όμως ούτε στην Κεφαλονιά, ούτε στην Ζάκυνθο αλλά ούτε και στην Ιθάκη δεν υπάρχει μνημείο σεισμού που να μαρτυρεί και να λέει στους περαστικούς ότι έγινε σεισμός και πέθαναν τόσοι άνθρωποι. Μόνο στο Ληξούρι υπάρχει ένα μνημείο σεισμού, μια πλάκα που έχει κείμενο για τον σεισμό του 1867, που ήταν  μεγαλύτερος από του 1953. Δεν έχει γίνει βέβαια πρόταση για να γίνουν μνημεία, το συζητάμε όμως. Το 2003 στην εκδήλωση των 50 χρόνων από τους σεισμούς, ο Γιώργος Αποστολάτος το είχε προτείνει αλλά τελικά δεν έγινε».

Στο ηχητικό (15:14), υπάρχει απόσπασμα της Μαρίκας Κοτοπούλη, όπου ενημερώνει τους θεατές παράστασης για τον σεισμό στα νησιά και καλεί τον κόσμο να βοηθήσει με δραματικέ αναφορές, το οποίο μέχρι και σήμερα συγκλονίζει.