«Δεν χωρούν άλλα λόγια», γράφει ο Αλέξανδρος Αλεξάκης
«Δεν χωρούν άλλα λόγια»
(γράφει ο Αλέξανδρος Αλεξάκης)
Κέρκυρα 08.03.2023
Η φετινή Ημέρα της Γυναίκας συμπίπτει με την τραγωδία των Τεμπών και όσα βρίσκονται ακόμη σε εξέλιξη.
Δυστυχώς η διαχείριση αυτής της κατάστασης πολιτικά, αλλά και δημοσιογραφικά, φανερώνει το ηθικό κενό που βεβηλώνει την μνήμη των θυμάτων και το βαρύ πένθος των οικογενειών τους.
Η μόνη φιγούρα που υπερισχύει στην φετινή ημέρα για τα δικαιώματα και την θέση των γυναικών στην κοινωνία, είναι αυτή της κάθε μάνας που έχασε το παιδί της με φρικτό τρόπο στα Τέμπη και που δεν μπόρεσε να αποχαιρετήσει την ύστατη ώρα, καθώς δεν υπήρχε σώμα, μα μόνο ανάμνηση αυτού που μέχρι πριν λίγες μέρες ήταν το παιδί της, γεμάτο όνειρα και ζωή.
Στεκόμαστε λοιπόν σε αυτές τις γυναίκες που έμελλε να βιώσουν τον εφιάλτη στην χειρότερη εκδοχή του και θα σιωπήσουμε. Δεν χωρούν άλλα λόγια.
Με αφορμή την σημερινή ημέρα, ας αναλογιστούμε τον πόνο και την αβάσταχτη απώλεια για αυτές τις γυναίκες, που σε καιρό ειρήνης κηδεύουν μαζικά τα παιδιά τους και μένουν με άδεια αγκαλιά και κενό βλέμμα.
Οφείλουμε να διαφυλάξουμε το δικαίωμα μίας γυναίκας να μην γίνει μάνα και να αφοσιωθεί στην επιστήμη ή την καριέρα της, κυνηγώντας το όνειρο της για όσα επιζητά από την ζωή της.
Για όσες γυναίκες όμως επέλεξαν να γίνουν μητέρες, ας τους επιτρέψουμε τουλάχιστον να έχουν τα παιδιά τους, αντί να κλείνουμε μάτια και αυτιά στον κίνδυνο που τα παίρνει από κοντά τους. Πώς μιλάμε για τον ιερό ρόλο της μάνας, όταν στη χώρα μας κόβεται τόσο βίαια αυτός ο δεσμός;
Πώς μιλάμε για υπογεννητικότητα, στοχοποιώντας παράλληλα τις γυναίκες που αποφασίζουν να μην βιώσουν την μητρότητα, όταν στέλνουμε τα παιδιά σε σχολεία που καταρρέουν, όταν μετακινούνται σε δρόμους χωρίς υποδομές προστασίας και ασφάλειας, όταν διαμένουν σε φοιτητικές λέσχες που γίνονται γιάφκες κακοποιών, όταν δεν έχουμε νοσοκομεία που θα περιθάλψουν τα παιδιά σε έκτακτη ανάγκη.
Ο κίνδυνος καραδοκεί και η καθημερινότητα μετατρέπεται σε ρωσική ρουλέτα.
Για την φετινή Ημέρα της Γυναίκας λοιπόν δεν θα πούμε τίποτε άλλο.
Μόνο κουράγιο στις μητέρες που κηδεύουν τα παιδιά τους.