Κάθε εθνική επέτειος είναι ευκαιρία να θυμηθούμε τα ιστορικά γεγονότα και ταυτόχρονα, τιμώντας μια εθνική επέτειο, μετέχουμε συλλογικά ως έθνος σε γιορτινή τελετουργία επανεπεξεργάζοντας το θυμικό μέρος της ψυχής μας.

   Από τις αντιδράσεις τους καταλαβαίνεις ποιοι συμπολίτες σου είναι εναντίον και ποιοι υπέρ. Οι σκεπτικοί και οι αδιάφοροι είναι εναντίον της εθνικής επετείου αναφέροντας την άποψή τους για «την άσκοπη υπενθύμιση ενός ηρωικού γεγονότος του παρελθόντος».

   Το ότι χάρισε στην πατρίδα την ελευθερία από μακροχρόνιο ζυγό όπως η περίπτωση της 25^ης Μαρτίου 1821, ώστε να μπορούν αυτοί να σκέπτονται ελεύθερα δεν συμφέρει να το μετράνε και έτσι προσπερνούν την σημασία κάθε επετείου. Δικαίωμα του καθενός, θα πείτε, να έχει γνώμη και να την υπερασπίζεται. Τα παιδιά όμως; Ποιανού την γνώμη θα αποδεχθούν πρόθυμα μεγαλώνοντας σε ένα σπίτι δίχως βιβλιοθήκη, με την τηλεόραση, τον υπολογιστή και το κινητό ανοιγμένα στα παιγνίδια και στις εκπομπές συνομιλίας (chat-shows); Που χωρά η επέτειος, η διπλή, του Ευαγγελισμού και του Αγώνα του 1821;

   Οι καιροί άλλαξαν. Οι μαθητικές παρελάσεις δεν είναι πεζοπορία αλλά ένα σημαντικό στοιχείο της εθνικής γιορτής με συμβολισμό που εμπλέκει απαραίτητα το σώμα (στολή, κίνηση) και, εμμέσως, το συναίσθημα. Γίνεσαι Έλληνας, δεν γεννιέσαι.

   Η σημαία είναι το σύμβολο τιμής των Ελλήνων μέσα στο διάβα των αιώνων, δεν είναι μια αφηρημένη έννοια και ο σεβασμός δεν αποδίδεται σ’ ένα άψυχο αντικείμενο αλλά σ΄ αυτό που εκπροσωπεί: την πατρίδα, τα σπίτια, την οικογένεια, τις δουλειές και ότι μας παρέχει αυτή η πολύπαθη χώρα.

     Αυτά διδασκόμασταν στο Δημοτικό Σχολείο έως το τελευταίο τέταρτο του προηγούμενου αιώνα ενώ στο Αργοστόλι η εικόνα της σημαίας να ανεμίζει στον ιστό στην ειδική υποδοχή των μπαλκονιών έδινε μια ξεχωριστή όψη κατά τις εθνικές επετείους κάνοντας να φαίνονται μέρες διαφορετικές.    Ωστόσο στο κέντρο της πρωτεύουσας μας και στις περιοχές γύρω από αυτό, μικρός αριθμός σπιτιών και καταστημάτων τοποθέτησε φέτος την σημαία.

   Την πατρίδα στον πόλεμο την υπερασπίζονται οι πολλοί – αυτοί που ο βρετανική ελίτ περιφρονητικά αποκαλεί hoi polloi (ο λαουτζίκος). Αυτούς τιμά το μνημείο Ηρώων στον κήπο του Νάπιερ. Η σημαία μας έχει τον Σταυρό και το γαλανόλευκο της θάλασσας και του ουρανού μας. Όποιος πιστεύει ότι κάτι οφείλουμε σ’ αυτούς που πολέμησαν για να’ μαστε σήμερα ελεύθεροι, ας την υψώνει στο μπαλκόνι του. Είναι το δικό μας «παρών» στον εορτασμό της εθνικής επετείου.  

Δρ. Σπυρίδων Α. Θεοτοκάτος