Τον Μήτσο Αντωνάτο τον γνώρισα στα τέλη της δεκαετίας του 1970, στο κέντρο της Αθήνας, στα γραφεία του Συλλόγου Κεφαλλήνων Σπουδαστών ‘’Μαρίνος Αντύπας’’.

Συμμετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα και στους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες μέσα από τις γραμμές της ΚΝΕ και του ΚΚΕ.

Ήταν άνθρωπος έντιμος, ειλικρινής και με ξεκάθαρες θέσεις. Δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά στο Αργοστόλι, αλλά ποτέ δεν ξέχασε την γενέθλια γη, την Παλική.

Παρέμεινε πάντα , όπως λέμε, ένας βέρος Ληξουριώτης.

Αγάπησε όμως και την περιοχή μας, αφού από τα Σπαρτιά είναι η σύζυγός του. Λάτρης του ποδοσφαίρου και του Ολυμπιακού, αλλά και της τοπικής ομάδας ΑΟ Λειβαθώ.

Σε λαχειοφόρο της ομάδας αυτής είχε κερδίσει μία μηχανή. Σε ένα τροχαίο με την μηχανή αυτή, στο οποίο δεν έφταιγε ο ίδιος, χτύπησε και από τότε είχε προβλήματα υγείας.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα η υγεία του επιδεινώθηκε, μεταφέρθηκε σε Νοσοκομείο της Πάτρας και εκεί είχε ως το τέλος την απαραίτητη φροντίδα και συμπαράσταση από έναν φίλο του, εξαιρετικό γιατρό του ΕΣΥ, τον Γιώργο Δαβουλο, ο οποίος παλαιότερα υπηρέτησε ως γιατρός στην Κεφαλονιά και ήταν και ποδοσφαιριστής του ΑΟ Λειβαθώ.

Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του Μήτσου Αντωνάτου και ιδιαίτερα στην σύζυγό του Αμαλία και τα παιδιά του Βύρωνα και Διονύση.

Μικέλης Μαφρέδας

Πρόεδρος ΤΚ Σπαρτιών