Η απεργία των καθηγητών μέσα στις πανελλαδικές εξετάσεις είναι μάλλον μια καθόλου «μελετημένη» επιλογή και μάλλον λάθος για δυο βασικούς λόγους. Ο ένας των λόγων είναι ότι σίγουρα αν την επιχειρούσαν δεν θα έβρισκαν κανέναν δίπλα τους παρά τις δηλώσεις όπως π.χ. ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα σεβαστεί και θα στηρίξει ενδεχόμενη απεργία των εκπαιδευτικών μέσα στις εξετάσεις με τη δικαιολογία ότι είναι ένας αγώνας για την αναβάθμιση του σχολείου.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η Κυβέρνηση (και με τα τρία κόμματά της) παίζει τώρα τελευταία συνεχώς το χαρτί της επιστράτευσης στην προσπάθεια της να κάμψει την αντίδραση των εργαζομένων στην εφαρμογή των μνημονίων και των υποχρεώσεων μας έναντι των δανειστών της χώρας.

Γι αυτό στο «έτσι θέλω» των καθηγητών για απεργία μέσα στις εξετάσεις μπαίνει αντιπαραθετικά το «έτσι θέλω» της κυβέρνησης και μοιραία εκείνο το «θέλω» των καθηγητών θα εκμηδενιστεί προ της πολλαπλασίως μεγαλύτερη δύναμη που έχει το «θέλω» της Κυβέρνησης.

Η δε αξιωματική αντιπολίτευση είναι σίγουρο ότι δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφήσει την Κυβέρνηση να καταργεί με αντιδημοκρατικούς τρόπους τη φωνή των εργαζομένων γι αυτό φρονώ ότι σωστά αντιδρά.

Όμως θα έπρεπε να γνώριζαν οι καθηγητές και να μην παρασύρονται από το παραπάτνω, ότι, ναι μεν «φίλο» είναι το κίνημα των καθηγητών μια και ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να είναι ο εκφραστής των κινημάτων εν γένει αλλά «φίλτατη» για το χώρο αυτό και κυρίαρχη αντίληψη είναι η άνευ όρων ελευθερία των μαθητών, φοιτητών και γενικά των νέων.

Έτσι παρά την αντίθεσή του ΣΥΡΙΖΑ με την Κυβέρνηση, μάλλον δεν θα επέτρεπαν καμιά μορφή ομηρίας των μαθητών όπως αυτή που διαγράφονταν με την απεργία των καθηγητών στις εξετάσεις.

Τα παραπάνω, λοιπόν, συνηγορούν ότι η επιστράτευση των καθηγητών με κάποιο τρόπο έβαλε τα πράγματα σε μια σειρά.

Η κατά το ποιητικότερον, όπως λέει ο μεγάλος ποιητής μας Καβάφης «οι βάρβαροι ήταν μια κάποια λύση».

http://eevangelatos.blogspot.gr/