Ένα θέμα με το οποίο ουσιαστικά δεν έχουμε αχοληθεί ως κοινωνία, ή έχουμε ασχοληθεί νομοθετικά μερικώς και χωρίς πραγματική εφαρμογή, έχει να κάνει με την εξασφάλιση μονίμως ελεύθερων χώρων επί του οδοστρώματος («χώρων στάθμευσης» ουσιαστικά) για την χρήση τους από οχήματα επείγουσας ανταπόκρισης (ασθενοφόρα, πυροσβεστικά κλπ.).

Αυτοί οι χώροι περιλαμβάνουν βεβαίως τα σημεία παρακείμενα σε «πυροσβεστικούς κρουνούς» (παροχής ύδατος) αλλά θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνουν και τα σημεία στην πρόσοψη κτιριακών εγκαταστάσεων (ή ενδεχομένως σε κάποιες περιπτώσεις σε δεύτερη ή εναλλακτική είσοδο/έξοδο αν θεωρούνται καταλληλότερα), κυρίως δίπλα σε χώρους συνάθροισης κοινού μεγάλου αριθμού ατόμων, όπως είναι το θέατρο, σχολικές μονάδες, το κλειστό στάδιο, το κολυμβητήριο, ένα ανοικτό γήπεδο, ενδεχομένως οργανωμένες παραλίες και άλλοι!

Σήμερα κατά κάποιον τρόπο αυτό εφαρμόζεται μόνο σε περιπτώσεις χώρων στάθμευσης ΑμεΑ/ΑΜΚ (άτομα με κινητικά προβλήματα) έξω από κάποια κτίρια, και στις εισόδους/εξόδους των σχολείων και μόνο για την διάσχιση του δρόμου από τους μαθητές, και όχι για ενδεχόμενη επέμβαση που περιλαμβάνει οχήματα.

Οι διαστάσεις αυτών των χώρων θα πρέπει να είναι επαρκείς ώστε εκτός από την στάθμευση τουλάχιστον ενός ασθενοφόρου με την κύρια (οπίσθια) θύρα ανοικτή και με πρόβλεψη για την διαχείριση φορείου με ασθενή/τραυματία, να επιτρέπουν την επέμβαση μεσαίων ή βαρέων πυροσβεστικών οχημάτων (αστικού τύπου υδροφόρα, διασωστικά, κλιμακοφόρα/γερανοφόρα κλπ.). Επίσης πρέπει να εξασφαλίζουμε διαδρόμους κίνησης (που αποτελούν και οδεύσεις διαφυγής), ελεύθερους από κάθε εμπόδιο, σε όλο το μήκος των απαιτούμενων διαδρομών από το εσωτερικό του κτιρίου έως τον δρόμο (και προς ανοιχτό ασφαλή «χώρο καταφυγής» πλησίον ενός κτιρίου, στην περίπτωση των οδεύσεων διαφυγής). Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ανταπόκριση σε έκτακτες ανάγκες και η ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής βασίζονται πάντα σε ένα σύστημα υποδομών, μέσων, ανθρώπων και διαδικασιών, τα οποία για να λειτουργούν αποτελεσματικά πρέπει να αποτελούν μια αδιάσπαστη και αλληλοσυνδεόμενη αλυσίδα.

Εμπόδια στους δρόμους – Αντικοινωνική συμπεριφορά οδηγών

Οι ελεύθεροι διάδρομοι κίνησης πρέπει να έχουν συνέχεια στο οδικό δίκτυο ώστε να κινούνται τα οχήματα διάσωσης προς το περιστατικό ή προς τα νοσοκομεία. Ένα δυστυχώς απαράδεκτο φαινόμενο είναι τα εμπόδια που δημιουργούμε στους δρόμους της πόλης, ενδεικτικά ιδιαίτερα επί της οδού Σουηδίας στο Αργοστόλι, στο τμήμα μήκους τουλάχιστον 50μ. στο νότιο πρόσωπο του οικοπέδου επί του οποίου έχει ανεγερθεί το Γενικό Νοσοκομείο Κεφαλληνίας, πολλοί οδηγοί αφήνουν τα οχήματα «διπλοπαρκαρισμένα», επί του οδοστρώματος αλλά εντός του ρεύματος κυκλοφορίας καθόδου (στην πλευρά έναντι του νοσοκομείου), όχι για μερικές στιγμές που ούτε αυτές δικαιολογούνται βεβαίως, αλλά για αρκετή ώρα όσο επισκέπτονται παρακείμενα καταστήματα. Έτσι εμποδίζεται ή στην πραγματικότητα αποκλείεται εντελώς το ένα ρεύμα κυκλοφορίας, για μεγάλο μέρος του πρωινού ωραρίου (έως το μεσημέρι που κλείνουν σχολεία, υπηρεσίες και καταστήματα) και στις ώρες αιχμής σχεδόν συνεχόμενα, αλλά σε μικρότερο βαθμό ακόμη και τα απογεύματα. Κατά συνέπεια, αφενός δημιουργείται «σημείο στραγγαλισμού» στην διοχέτευση των οχημάτων (επιβαρύνεται, ή πιο ορθά έτσι δημιουργείται το κυκλοφοριακό πρόβλημα όταν αυτό γίνεται σε όλη την πόλη) και αυτή η αντικοινωνική συμπεριφορά καθυστερεί τους πολίτες αλλά συμβάλλει κιόλας στην ψυχική επιβάρυνση τους σε μια δύσκολη καθημερινότητα με όλων των ειδών τις έγνοιες και προσωπικά προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζει ο καθένας.

Αφετέρου δυσχεραίνει η ορατότητα και μειώνεται η εστίαση της προσοχής στους πεζούς (οδηγούς που βγαίνουν από τα οχήματα τους αλλά και διερχόμενους) οι οποίοι κινούνται και εντός των λωρίδων κυκλοφορίας, και δημιουργούνται κίνδυνοι για αυτούς. Αλλά βέβαια δημιουργούνται κίνδυνοι και για τα οχήματα και τους οδηγούς και επιβάτες τους που αναγκάζονται να εισέλθουν στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας παραβιάζοντας την διπλή διαχωριστική γραμμή! Και φυσικά ίσως το σημαντικότερο θέμα που δημιουργείται είναι η δυσκολία στην κίνηση των οχημάτων και κυρίως ασθενοφόρων (!) προς και από το εσωτερικό του περιβάλλοντα χώρου του Νοσοκομείου, χώρος που οδηγεί και στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ), κάτι το εντελώς απαράδεκτο και ουσιαστικά παρανοϊκό ακόμη και για αυτούς που επιδεικνύουν την αντικοινωνική συμπεριφορά καθώς και αυτοί αν χρειαστούν διακομιδή στο νοσοκομείο, από το ίδιο τμήμα του δρόμου θα πρέπει να μπορούν περάσουν χωρίς καθυστέρηση..

Πρέπει να θυμόμαστε ότι σύμφωνα με τον νόμο, δεν απαγορεύεται η στάση και στάθμευση μόνο όπου υπάρχει σήμανση με πινακίδες ή κίτρινη διαγράμμιση επί του οδοστρώματος, αλλά και εντός συγκεκριμένων αποστάσεων από τα πλευρικά όρια διαβάσεων πεζών, τις νοητές προεκτάσεις oικoδoμικών γραμμών σε διασταυρώσεις, πινακίδες “STOP” και μεταξύ πολλών άλλων και εντός του πλάτους των λωρίδων κυκλοφορίας σε κάθε ρεύμα κυκλοφορίας!

(Κ.Ο.Κ., Κεφ.Γ’ Κανόνες οδικής συμπεριφοράς, άρθρο 34, Νόμος 4530 ΦΕΚ 59Α/2018)

Τηλέμαχος Μπεριάτος

MSc, Διπλωματούχος πολιτικός μηχανικός, μέλος ΤΕΕ, Τεχνικός Ασφαλείας (Τ.Α.)

Ιανουάριος 2024