Όμως παρόλο που στρέφονται προς την ορθή κατεύθυνση, εντούτοις από μόνα τους, δεν μπορούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας και ο αγρο-κτηνοτροφικός τομέας παρακμάζει. Tο περιβάλλον γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο για τους αγρο-κτηνοτρόφους, λόγω των κλιματολογικών συνθηκών, το ψηλό κόστος παραγωγής, την αύξηση ανταγωνισμού, την δυσκολία στη διάθεση και εμπορία των προϊόντων εξαιτίας της ελεύθερης εισαγωγής γεωργο-κτηνοτροφικών προϊόντων.

   Απαιτείται να θωρακιστεί η αγρο-κτηνοτροφία με την αξιοποίηση ενός Αγροτικού Επιμελητηρίου που να λειτουργεί ως πρωτότυπος οργανισμός κατά τα πρότυπα της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας και της Τουρκίας, έχοντας διακριτούς ρόλους με τους ειδικούς του κλάδου που είναι οι ιστορικές Αγροτικές Συνεταιριστικές Οργανώσεις, αναπτύσσοντας στενούς δεσμούς συνεργασίας και επικοινωνίας μαζί τους, ενισχύοντας έτσι τη φωνή των αγρο-κτηνοτρόφων σε τοπικό και σε εθνικό επίπεδο.

   Πέρα όμως από το αυτονόητο του χαρακτήρα του Αγροτικού Επιμελητηρίου, αυτό θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ομπρέλα για τους παραγωγούς με εξειδικευμένο στελεχωμένο προσωπικό (οικονομολόγους, νομικούς, ενασχολούντες με την διοίκηση επιχειρήσεων, την διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού, κλπ) προσφέροντας μέσα από τις κύριες δράσεις του την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας.

   Η μελέτη MacKinshey, πάνω στην οποία στηρίχθηκαν όλες οι επιλογές για την έξοδο της χώρας μας από την κρίση και τον σχεδιασμό της ανάπτυξης, μετά την κρίση, χαρακτηρίζει ως ατμομηχανές της ανάπτυξης, την γεωργία, την βιομηχανία τροφίμων και τον τουρισμό. Διαθέτουμε ήδη το Ξενοδοχειακό, Τεχνικό και Εμπορικό Επιμελητήριο. Το Αγροτικό Επιμελητήριο θα αποτελεί κυψέλη καινοτόμων πρακτικών ώστε να επιτευχθεί ο επιδιωκόμενος στόχος, δηλαδή ανταγωνιστικά αγροτικά προϊόντα στην παγκόσμια σκακιέρα αγορών.

     Βιώνουμε δύσκολες μέρες, εποχές όπου οι μεταβολές είναι συχνότερες και μεγαλύτερες και που δυσκολότερα απορροφούνται. Τα νέα δεδομένα που έχουν επέλθει, έχουν οδηγήσει σε σειρά αρνητικών εξελίξεων για τον αγρο-κτηνοτροφικό τομέα και στους επιμέρους κλάδους. Χρειάζεται λοιπόν, ριζική αναθεώρηση και βαθιές τομές, ώστε να επαναπροσδιοριστούν θέσεις και στόχοι αντιμετωπίζοντας συλλογικά και με εγρήγορση τα προβλήματα και τις ανάγκες που προκύπτουν και συνάμα να ανταποκριθούμε με επιτυχία στις συνθήκες μιας μεταβαλλόμενης αγοράς με πολλές απαιτήσεις. Μέσα από το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης για τον αγροτικό τομέα έχει βαρύνουσα σημασία να ενδυναμωθεί και να διασωθεί το επάγγελμα του ελαιοκαλλιεργητή, του αμπελουργού, του κτηνοτρόφου, του ψαρά, επαγγελμάτων που συνέβαλαν για πολλά χρόνια στην επιβίωση του ελληνισμού, και που διατήρησαν αλώβητη την ταυτότητα και την κουλτούρα των Νησιών μας μέσα από το πέρασμα των χρόνων. Οφείλουμε να προάγουμε την ανάπτυξη για να μην φθάσει ποτέ η στιγμή που θα αναγνώσουμε το κύκνειο άσμα της υπαίθρου.