Ένα φτωχό κορίτσι από τη Σύρο, με ένα μωρό στην αγκαλιά, παρουσιάστηκε στην επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 1896 και ζήτησε να τρέξει στον αγώνα του Μαραθωνίου, μαζί με τους άντρες.

Πίστευε ότι η συμμετοχή της ίσως την βοηθούσε να βρει εργασία, να μεγαλώσει το παιδί της.

Το αίτημά της απερρίφθη.

Την ημέρα του αγώνα η ‘’πείσμων’’ και ‘’νευρώδης’’ Σταμάτα, παρουσιάστηκε, παρά την απόρριψη, στην εκκίνηση των αθλητών.

Οι ‘’αθάνατοι’’ έσπευσαν να την μαζέψουν αμέσως, γιατί το πνεύμα του μισογύνη βαρόνου Πιέρ Ντεκουπερτέν, δεν επέτρεπε χαραμάδες.

Τότε η Σταμάτα, προπονούμενη από την ανάγκη, αποφάσισε να τρέξει μόνη της την επόμενη μέρα.

Αφού διανυκτέρευσε στο σπίτι του δημάρχου, που μαζί με τον ειρηνοδίκη και τον δάσκαλο, της υπέγραψαν ένα πρακτικό το πρωί της 30ης Μαρτίου 1896 ρίχτηκε στην κούρσα.

Την συνόδευαν έκπληκτοι αρκετοί δημοσιογράφοι.

Πριν φτάσει στο στάδιο, την σταμάτησαν αξιωματικοί του στρατού. Δεν έπρεπε να φτάσει ως εκεί. Της υπέγραψαν ένα πρακτικό που βεβαίωνε την άφιξή της, ώστε να το παρουσιάσει μαζί με την αίτηση της για κάποια εργασία.

Από τότε τα ίχνη της χάνονται, όμως η Σταμάτα, ποτέ δεν σταμάτησε να τρέχει στη σκέψη των γυναικών που έδωσαν και δίνουν καθημερινή πάλι για την γυναικεία χειραφέτηση.

Μικέλης Μαφρέδας

Σπαρτιά