που προηγείται τής εποχής τής νηστείας (εποχές νηστείας έχουμε θεσμοθετημένες ήδη απο την αρχαία εποχή), είναι πως αυτή αναπέμπεται από τον Άνθρωπο ως ένα είδος ευχαριστιακής προσευχής στον Θεό.

Μας μιλάει γι'αυτό ο Ησίοδος στην Θεογονία όπου ο Θεός ευφραίνεται, όταν ήρωες, πολεμιστές, και ποιμένες, ψήνοντας, καί έχοντας να φάνε,

δεν τον ξεχνούν αχάριστα,

αλλά τού αναπέμπουν την κνίσσα

ως ευχαριστία, για τα αγαθά αυτά

και ότι άλλο τους δίνει.

Ησιόδου Θεογονία, 553.

Αλλά και στην Ιλιάδα, πολλές φορές την αναφέρει ο Όμηρος την κνίσσα

στην ίδια λειτουργία.

Όπως, ας πούμε, στην Ραψωδία Θ 549, όπου επίσης ο Έκτορας κι οι Τρώες

αναπέμπουν την κνίσσα,

ζητώντας από τον Θεό, να τους χαρίσει την άλλη μέρα την νίκη.

Αυτό ευχόμαστε και για μάς.

~Χρόνια Πολλά !

Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος