Σοφία Αράβου - Παπαδάτου: ''Η θεατρική παράσταση «Τελετή», ένας μεγεθυντικός καθρέφτης''
Γράφει η Σοφία Αράβου-Ππαδάτου
Το βραβευμένο θεατρικό έργο «Η Τελετή» του Παύλου Μάτεσι που παίζεται από χθες Παρασκευή 22/3 και μέχρι αύριο Κυριακή 24/3 στο θέατρο Κέφαλος του Αργοστολίου, είναι πραγματικά ένας γιγάντιος και μεγεθυντικός καθρέφτης.
Μπορούμε όλοι να καθρεφτιστούμε μέσα του και να βρούμε κομμάτια του εαυτού μας. Από τον προαιώνιο μεγαλύτερό μας φόβο, το φόβο του θανάτου, που ξορκίζεται μέσα από το γέλιο. Τους μικροαστισμούς, τα στερεότυπα, τη μεγαλομανία, την επιδειξιομανία, ακόμα και την ερωτική λαγνεία, διατυπωμένη στο Φροϋδικό δίπολο Έρωτας-Θάνατος.
Ένα μονόπρακτο από το Θεατρικό Εργαστήρι Ενηλίκων του Δήμου Αργοστολίου, Τμήμα Πολιτισμού, που μας δείχνει την κοινωνική μάσκα που υιοθετεί ο καθένας μας, προκειμένου να αποκρύψει την πραγματικότητα για να «αρέσει» στον κοινωνικό περίγυρο.
Ο θάνατος μιας συγγενούς συγκεντρώνει οκτώ (8) γυναίκες που προετοιμάζουν την «Τελετή» της αγαπημένης θείας. Τα λουλούδια, το τραπέζι που θα ακολουθήσει, τα αναψυκτικά που θα σερβιριστούν, γίνονται κυρίαρχο θέμα. Η παλιά αριστούχος μαθήτρια που συναντιέται μετά από χρόνια με τη συμμαθήτριά της, η οποία με τη σειρά της καμαρώνει για τη satellite κόρη- υποδοχέα-παντογνώστη κάθε πληροφορίας και γνώσης.
Δεν λείπουν στις συζητήσεις, τα πολιτικά στεγανά και οι θρησκοληψίες! Όχι η δική τους μεταστάσα!
Το κοινωνικό στίγμα της ψυχολογικής παρέκκλισης- η αυτοκτονία της νεκρής- που πρέπει να μείνει μυστικό. Η κοινωνία δεν αποδέχεται την ψυχολογική παρέκκλιση θα τους «απομονώσει».
Δεν άπλωνε μπουγάδα στην ταράτσα, όχι ποτέ μια γυναίκα της τάξης τους με τέτοιες ευτελείς ενασχολήσεις. Όταν συνέβη το «ατύχημα» και σωριάστηκε νεκρή στην αυλή, προσπαθούσε να πιάσει αποδημητικά πουλιά, συμφωνούν όλοι να γραφτεί έτσι στον Τύπο.
Η μαγκίτισσα- βωμολόχος συγγενής αναλαμβάνει να αποκαταστήσει την εικόνα του σογιού.
Ο καθρέφτης-μεγεθυμένη καρικατούρα- βγάζει γέλιο.
Και αν οι 8 γυναίκες ξεσκεπάζουν τα κοινωνικά αποκρυπτόμενα, ο ένας και μοναδικός άνδρας του θεατρικού μονόπρακτου, ο μαίτρ τελετάρχης, δείχνει την αντρική αγωνία. Το άγχος του να είναι σωστός και επιτυχημένος επαγγελματίας, ένας αυτός και μοναδικός, το δικό του Γραφείο Τελετών. Λάθη δεν επιτρέπονται.
Η μαύρη κωμωδία κλείνει αριστοτεχνικά και εντυπωσιακά.
Όλοι οι ηθοποιοί είναι εξαιρετικοί, ο καθένας σαν μοναδικό όργανο ορχήστρας, σε μια προσεγμένη παράσταση.
Μακάρι να υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες να τους καμαρώσουμε και ως ΔΗΠΕΘΕ-ΚΙ.