Σοφία Αράβου - Παπαδάτου: ''Αντίο Μιχάλη Χαραλαμπίδη, σου χρωστάμε μια πόλη''
Γράφει η Σοφία Αράβου-Παπαδάτου
Ο λόγος σου ΑΘΑΝΑΤΟΣ, δε «φεύγουν» ποτέ, άνθρωποι σαν εσένα.
Κρεμάστηκα στην τηλεόραση και στο λόγο σου το 1996, όταν, όχι προφήτης, αλλά πολιτικός, γιατί αυτό είναι η Πολιτική, ο ορισμός της Πολιτικής είναι η Πρόβλεψη. Πρόβλεψες και προειδοποίησες για τη χρεοκοπία της Ελλάδας που ερχόταν, 2004 ή 2010 είπες, και δικαιώθηκες.
Μαύρη δικαίωση, δεν ήθελες αυτό! Ήθελες να σ΄ακούσουμε για να προλάβεις το κακό! Έβλεπες με τα μάτια του οραματιστή, αλίμονο γι αυτόν που «βλέπει», που προηγείται κατά πολύ της εποχής του. Μίλησες, έγραψες, ξανά και ξανά! Όλα τα βιβλία σου τα έχω φυλαγμένα και πολλές φορές διαβασμένα.
Ήθελες την Περιφερειακή Ενσωμάτωση και την Ανάπτυξη της χώρας συνολικά και όχι μόνο Αθηνοκεντρικά. Ήθελες να αποφύγουμε το πύκνωμα της πρωτεύουσας, να ανασάνουν οι άνθρωποι, να γεννήσουν και να δημιουργήσουν σε όλη την ελληνική επικράτεια.
Ήθελες Δρόμους και Σιδηροδρόμους να συνδέουν όλες τις Περιφέρειες. Να μεταφέρουν ανθρώπους και τοπικά παραγόμενα προϊόντα. Το Made in Greece σημαία μας, πίστευες και προέτρεπες. Ήθελες, ήθελες, ήθελες και τι δεν ήθελες Μιχάλη!
Μίλαγες για Διατροφή και Slow Food. Εσύ, ο «Ιταλός», ο Ιταλοσπουδαγμένος, μέλος του ΠΑΚ και ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, είδες τη στροφή του Ευρωσοσιαλισμού προς τον απόλυτο Ατομικισμό. Είδες την ελληνική Πολιτική και Μορφωτική ένδεια, κραύγαζες αλλά σε ώτα μη ακουόντων!
Ήθελες να μην κρυφτεί ο ήλιος από μυριάδες τόνους συγκεντρωμένου τσιμέντου, μέταλλου, γυαλιού και ασφάλτου, όλα κατά πλειοψηφία στο ίδιο Αττικό Τοπίο.
Κρεμάστηκα από τα χείλη σου, πρώτη φορά σε ομιλία σου στο Περιστέρι. Πρώτη φορά ζωντανά, όχι εικονικά. Ήταν αρκετό για να μπω στο ψηφοδέλτιο της Β΄Αθήνας το 1999 και στο Ευρωψηφοδέλτιο το 2000 της Δημοκρατικής Περιφερειακής Ένωσης ΔΠΕ, στο κόμμα που ίδρυσες, φεύγοντας από το ΠΑΣΟΚ, τότε.
Άκουγα να λες αυτό που βλέπαμε οι Αθηναίοι, την πόλη μας να χάνεται από την εσωτερική μετανάστευση, με παράλληλη ερημοποίηση της υπαίθρου. Κατά πόδας και καθ΄ομοίωσιν ακολουθούσε η Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις. Οι Εργατουπόλεις έγιναν πόλεις Υπηρεσιών και τελικά Ανέργων. Το βλέπαμε να έρχεται, παλέψαμε να το αποτρέψουμε, αλλά δυστυχώς η πολιτική κατιούσα δε γύριζε πίσω.
Σύσσωμη η Ελληνική Βουλή, ψήφισε το 1988 την ίδρυση της νέας πόλης που οραματίστηκες στη Θράκη, τη Ρωμανία, για τους συμπατριώτες σου πρόσφυγες Ποντίους! Με πλήρη σχεδιασμό από το Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης! Τι ωραία έκπληξη για τα ελληνικά δεδομένα. Ρυμοτομία, δίκτυα, αναμονές, βιώσιμη πολεοδομική και αριθμητική πλαισίωση ανθρώπων και κτιρίων!
Αντίο Φίλιε Πολιτικέ Άνδρα! Σε χαιρετώ με ένα ποίημα που εμπνεύστηκα από τον κοινό μας οραματισμό «Μία πόλη», μια Πόλη που σου οφείλουμε όλοι!!
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
Μια πόλη
Μονάχα ΜΙΑ πόλη
Μία μονάχα να ΄βλεπα, εν ζωή,
έστω μονάχα μία!
Σχεδιασμένη απ΄την αρχή,
πριν να την κατοικήσουν.
Σχέδιο Πόλης και επεκτάσεις υπαρκτών, απ΄την αρχή,
με αναμονές δικτύων να καρτερούν τα κτίρια,
αρχιτεκτονικά πανέμορφα σχεδιασμένα
Με Κηπουπόλεις, Αγορά, Αισθητική
Πολιτισμό κληρονομιάς και ρεύματα Μοντέρνα,
συνέχεια να γεννιούνται.
Παιδιά να αναπνέουν Πράσινο
Πολιτική για όλους
Το πενηντάχρονο μας «στοκ»,
γύρω- τριγύρω στην οικοδομή τα 3000 επαγγέλματα, σήμερα άπραγα!
«Το κτίριο ανώτερο γλυπτό στο χώρο» είπε στο μεσοπόλεμο
Ο Γκρόπιους, Μπαουχάους!
Αυτός είναι ο καμβάς μας!
Γύρω τριγύρω θα πλεχτούν
Υγεία, Παιδεία, Πολιτισμός,
Διατροφή και Τουρισμός, Μεταφορές
Δικαιοσύνη, Κοινωνική Αλληλεγγύη……
Ο τσιμεντένιος αστισμός δύο πόλεων
βιώσιμος, με θαρραλέο γκρέμισμα παλιού
Να μιμηθούμε τα καλά, Las Ramblas-Barcelona
Μακριά από μάς ανάπτυξη Costa del Sol,
και ακτές νησιών των κερδοσκόπων - γλεντοκόπων.
Έχει η Ελλάδα τόσο χώρο!
Όλη η περιφέρεια σε αναμονή για νιάτα,
παράλληλη φροντίδα των γερόντων,
βρεφών, των ανιάτων…
Ανθρωπισμός στην προσφυγιά, δουλειά εκπαιδευμένη…
…..αυτή είναι η Ελλάδα!
Ας το σκεφτούμε δυο φορές,
πριν να γυρίσουμε την πλάτη!!
Να ξαναγεννηθούμε εμείς,
όχι φαντάσματα Αδόλφου, Στάλιν….
Που είναι οι συνθέτες;
Μας έλιωσαν οι αναλύσεις!
Ας το σκεφτούμε τρεις φορές.
Μη μας προλάβει η ζωή.
Εμείς, οι νικητές προηγηθέντες!
Σοφία Α.Π. (2016, Στο «Ποιητικές Συλλογές» εκδ. Όστρια)