Έχουν περάσει τέσσερεις μήνες από τον μεγάλο σεισμό και ίσως αρκετοί να έχουν την εντύπωση ότι η «τακτοποίηση» των μαθητών στα σχολικά κτίρια του Ληξουρίου είναι ικανή να λύσει «προσωρινά» τις ανάγκες και για το επόμενο σχολικό έτος. Δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι έτσι. Ξεκινάω με τη βασική διαπίστωση:

Το Λύκειο Ληξουρίου δεν μπορεί να λειτουργήσει το χειμώνα στις τωρινές του παραθαλάσσιες εγκαταστάσεις: Όταν υπάρχει αέρας και βροχή στο συγκεκριμένο σημείο, δεν μπορεί να σταθεί άνθρωπος. Η άμμος, τα φύκια και ο θόρυβος της θάλασσας είναι απαγορευτικά για να γίνει κανονικό μάθημα, ενώ το να βγει κάποιος διάλειμμα μπορεί να αποβεί έως και επικίνδυνο. Συνυπολογίστε ότι το σχολείο δεν έχει κυλικείο και θα αντιληφθείτε το μέγεθος του προβλήματος.

Η κατασκευή υπόστεγου και ειδικών προστατευτικών από τη μεριά της θάλασσας απαιτεί τεχνογνωσία που δεν είναι διαθέσιμη στο νησί και δαπάνη εντελώς απαγορευτική, πέρα από το γεγονός ότι είναι απαράδεκτο να διατεθούν μεγάλα ποσά για εντελώς προσωρινές λύσεις. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό από τους αρμόδιους, ώστε να μπορέσουν να οδηγηθούν στο επόμενο βήμα: Που να πάει το Λύκειο;;;

Η μόνη εφικτή λύση με τους ρυθμούς χελώνας που κινείται ο ΟΣΚ, είναι να αποκατασταθούν μέσα στο καλοκαίρι όλες οι ήσσονος σημασίας ζημιές που έχει υποστεί το 2ο Δημοτικό σχολείο, ώστε να επιστρέψουν οι μικροί μαθητές στο κανονικό τους κτίριο, απελευθερώνοντας έτσι τα δικά τους προκάτ για να στεγασθεί το Λύκειο.

Η θέση των προκατ του 2ου Δημοτικού, θα εξασφαλίσει για τους μαθητές του Λυκείου κυλικείο, στεγασμένο χώρο άθλησης (κλειστό του Ληξουρίου) και σίγουρα πολύ καλύτερες καιρικές συνθήκες για το χειμώνα, μακριά από τη θάλασσα.

Τι άλλο θα θέλαμε να δούμε μέσα στο καλοκαίρι; Να επισκευάζεται το κτίριο του Γυμνασίου ώστε να μπορέσει να επιστρέψει και το ΕΠΑΛ στις εγκαταστάσεις του, να κατεδαφίζονται τα «Δ» κτίρια στο χώρο του Λυκείου και να δρομολογείται η ανέγερση νέου κτιρίου για το Λύκειο στον ίδιο ιστορικό χώρο. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να εγκαταλειφθεί το κτίριο δημιουργώντας ένα νέο «φάντασμα» μέσα στο κέντρο της πόλης για να ψαχνόμαστε τριάντα χρόνια μετά να το ανακατασκευάσουμε όπως το παλιό πρώτο Δημοτικό.

Οι δημοτικοί σύμβουλοι πρώην και νυν, ανεξάρτητα από το συνδυασμό με τον οποίο εκλέγονται, θα πρέπει να ασχοληθούν με το πρόβλημα τώρα που υπάρχει ακόμα χρόνος για να επιλυθεί η στέγαση των σχολείων έστω και προσωρινά. Είναι γεγονός ότι κανένας απολύτως δημοτικός σύμβουλος δεν πέρασε από τα σχολεία μετά τις εκλογές (ούτε και πριν, εδώ που τα λέμε) , για να ενημερωθεί για τα προβλήματα στέγασης , ώστε να έχει προσωπική αντίληψη των προβλημάτων και να πιέσει για την επίλυσή τους. Είναι επίσης εντυπωσιακά και η κινητοποίηση και τα ποσά που εξασφαλίστηκαν για την αποκατάσταση του γηροκομείου Ληξουρίου – μπράβο σε όσους έδρασαν και τα κατάφεραν.

Αφορούν 60 περίπου άτομα , τροφίμους και προσωπικό. Δεν είναι ταυτόχρονα όμως απογοητευτικό για τα πάνω από 600 παιδιά και τις οικογένειές τους, η ακινησία σε ότι αφορά τα σχολεία;
Ελπίζω, εκτός από τους καθηγητές των παραπάνω σχολείων και το σύλλογο κηδεμόνων του Λυκείου Ληξουρίου, να ενδιαφερθούν και άλλοι αρμόδιοι φορείς ή πρόσωπα !

Βασίλης Μπακούρος