Αν και από τη φύση μου είμαι αισιόδοξος, εν τούτοις, όταν ακούω τις δηλώσεις του κυρίου Στουρνάρα και του κυρίου Προβόπουλου ότι δεν ήξεραν ούτε καν με τι νόμισμα θα ξυπνούσαμε, κυριολεκτικά απελπίζομαι αντιλαμβανόμενος ποιοι κρατούσαν την τύχη της χώρας μας στα χέρια τους. Έτσι όμως εξηγείται το πώς έφθασαν οι άνεργοι το 1.5 εκατομμύριο και οι φτωχοί τα 4 εκατομμύρια!

Κάποιοι πιστεύουν ότι η αύξηση κατά 10% της δαπάνης των ασφαλισμένων και το κόψιμο του ΕΚΑΣ με σκοπό να παραχωρηθεί ασφαλιστική κάλυψη στους ανασφάλιστους, αποτελεί διαρθρωτική αλλαγή. Με άλλα λόγια, πτωχεύουμε έναν μικροαστό για να σωθεί δήθεν ένας φτωχότερος. Συγχρόνως θεωρούμε και μεταρρύθμιση την απόλυση των καθαριστριών, τη στιγμή που οι επίορκοι υπάλληλοι ζουν και βασιλεύουν.

Και ενώ στη χώρα μας έχουμε σε παγκόσμιο επίπεδο τη μεγαλύτερη πτώση τιμών στα ακίνητα, το κράτος «παρανομώντας» εξαναγκάζει τους πολίτες να πληρώνουν φόρους πάνω σε αξίες που είναι τρεις φορές υψηλότερες των πραγματικών, ώστε να μπορούμε να μιλάμε για πλεόνασμα το οποίο φυσικά δεν έχει σχέση με την ανάπτυξη.
Βλέποντας όλα αυτά έχω μία απορία:

Λέτε άραγε όλη η 'αφρόκρεμα του ελληνικού πνεύματος' να βρίσκεται μεταξύ των 150 βουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ; Γιατί πώς αλλιώς εξηγείται το γεγονός ότι όλοι οι επικεφαλής των υπουργείων επιλέχθηκαν αποκλειστικά από τους εν λόγω βουλευτές; Τελικά, τα κόμματα πέτυχαν τις δικές τους ισορροπίες και στόχους. Τους στόχους της χώρας ποιος θα τους επιτύχει;

Σημείωση

Περνούσα με ένα ταξί έξω από ένα ενεχυροδανειστήριο και είδα ότι κατέβαζαν την επιγραφή. Με ικανοποίηση είπα στον ταξιτζή ότι το κλείσιμο των ενεχυροδανειστηρίων αποτελεί μία καλή ένδειξη για την οικονομία. Με κοίταξε και μου απάντησε, «Κύριε, τα ενεχυροδανειστήρια κλείνουν γιατί οι Έλληνες δεν έχουν άλλα ασημικά ή τιμαλφή να βάλουν ενέχυρο, και όχι γιατί πάει καλά η οικονομία».