Ευρώ ή Δραχμή;

Το μεγάλο εκβιαστικό και εκφοβιστικό δίλλημα.

Εθνικό νόμισμα ή έρμαιοι των αποφάσεων των «εταίρων» μας;

Το δίλλημα αντίβαρο που θα μπορούσε να προτάξει κανείς.

Το εκβιαστικό ψευτοδίλημμα «Ευρώ ή Δραχμή», που πολλοί Ευρωπαίοι και Έλληνες πολιτικοί και αρχηγοί κομμάτων προτάσσουν εκφοβιστικά στον ελληνικό λαό είναι σαθρό και στερείται οποιασδήποτε τεκμηριωμένης υποστήριξης.

Έλληνες κομματάρχες και ευρωπαίοι ιθύνοντες, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, δαιμονοποιούν τη δραχμή, δηλαδή το πιθανό εθνικό μας νόμισμα και προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό, πως δήθεν θα επέλθει μεσαίωνας και καταστροφή, αν ο λαός δεν «συνετιστεί» και αν η κυβέρνησή του δεν ακολουθήσει τα κελεύσματα των εταίρων μας. Με αυτόν τον τρόπο ελπίζουν να περισώσουν το γόητρό τους και να προσεγγίσουν το στόχο τους που σίγουρα δεν είναι η υποστήριξη της Ελλάδας των πολιτών και του λαού της. Οι ευρωπαίοι εταίροι μας και οι έλληνες συνοδοιπόροι τους, παρουσιάζουν τη δραχμή σαν τον μπαμπούλα που θα αφανίσει την Ελλάδα. Προβάλλουν, χωρίς κανένα απολύτως επιχείρημα, τη θέση αυτή για να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό, διότι οι ίδιοι τρέμουν από μια ενδεχόμενη χιονοστιβάδα αντιδράσεων στις ανεδαφικές και αδιέξοδες πολιτικές τους, οι οποίες, όμως, ωφελούν συγκεκριμένα συμφέροντα και επιδιώξεις ορισμένων ευρωπαϊκών κύκλων και πρωτίστως της Γερμανίας.

-Τα αποτελέσματα του Ευρώ

Η καθιέρωση του Ευρώ δημιούργησε ένα οικονομικό και παραγωγικό «πλεόνασμα» στην Ευρωζώνη από το οποίο ωφελήθηκε, σχεδόν αποκλειστικά, η κυρίαρχη οικονομία, η Γερμανία (όχι απαραίτητα ο γερμανικός λαός). Η Ευρώπη στο σύνολό της, ακόμη και η ίδια η Ευρωζώνη, μη εξαιρουμένης ούτε αυτής της Γαλλίας, ελάχιστα ή καθόλου, ωφελήθηκαν από το κοινό νόμισμα. Τα ισοζύγια πληρωμών των περισσότερων χωρών της Ευρωζώνης καταδεικνύουν ότι οι περισσότερες χώρες της ζώνης βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση εν αντιθέσει με χώρες της ΕΕ έξω από την Ευρωζώνη.

Η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Κύπρος, αλλά και άλλες χώρες της ζώνης του Ευρώ και κυρίως οι λαοί των χωρών αυτών ξέρουν πολύ καλά ότι με το Ευρώ δε δημιουργήθηκε κανένας «Κήπος της Εδέμ». Αντίθετα, πολλά πρόσθετα δυσεπίλυτα προβλήματα έχουν επωμιστεί οι λαοί των χωρών αυτών. Ας μην προσπαθούν, επομένως, να παρουσιάζουν σαν οικονομική κόλαση μια ενδεχόμενη επιστροφή σε εθνικό νόμισμα.

Η ένταξή μας στην Ευρωζώνη το 2001 δε βοήθησε καθόλου στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Αντίθετα, περιήλθαμε σε μια δεινή κρίση που το τέλος της δεν είναι εμφανές. Η ανεπάρκεια, στις περισσότερες περιπτώσεις, των κυβερνόντων μας, μαζί με την κακοδιοίκηση και την ανεντιμότητά τους (αλήθεια πότε θα λογοδοτήσουν;) αλλά και η φαυλότητα του συστήματος συνευθύνονται για την κρίση. Η ένταση όμως της πρωτοφανούς αυτής κρίσης οφείλεται στο Ευρώ σε συνδυασμό με τις επιβαλλόμενες ανεδαφικές πολιτικές από το διευθυντήριο της Ευρώπης και κυρίως τη Γερμανία.

-Ευρώ ή Δραχμή; Οι συνέπειες

Βεβαίως, επιστροφή στο εθνικό νόμισμα δε θα είναι περίπατος σε ανθισμένο λιβάδι. Θα έχει και δυσάρεστες συνέπειες, και δύσκολες στιγμές, κυρίως κατά τον απαιτούμενο χρόνο προσαρμογής.

Η φυγή των κεφαλαίων και ο πληθωρισμός είναι οι πιο σημαντικές παρενέργειες. Η «δαιμονοποίηση» της δραχμής και η καλλιεργούμενη φοβία του πληθυσμού από τους προπαγανδιστές της πολιτικής, είναι η βασική αιτία μιας σχετικής φυγής κεφαλαίων, η έκταση της οποίας μπορεί μετριαστεί, αν η μετάβαση είναι καλά σχεδιασμένη και αν ληφθούν έγκαιρα τα κατάλληλα μέτρα.

Ο πληθωρισμός θα είναι το αποτέλεσμα των στοχευμένων υποτιμήσεων του εθνικού νομίσματος. Η υποτίμηση όμως του νομίσματος αποτελεί ένα από τα κύρια «εργαλεία» ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας και κατά συνέπεια και της ανασυγκρότησής της. Ο πληθωρισμός βέβαια, αποδυναμώνει την αγοραστική δύναμη των μισθωτών, εκτός αν τιμαριθμοποιηθούν οι μισθοί και τα ημερομίσθια. Με την υποτίμηση και τον πληθωρισμό τα δάνεια, παλαιά και νέα, χάνουν με το χρόνο μέρος του βάρους τους και της αξίας τους, καθώς και οι καταθέσεις των αποταμιευτών. Όσον αφορά το επιχείρημα ότι με λίγα ευρώ ή δολάρια ή στερλίνες ή άλλο ξένο συνάλλαγμα οι «αετονύχηδες» θα μπορούν να αγοράσουν περισσότερα περιουσιακά στοιχεία στην Ελλάδα της δραχμής, αυτό αν συμβεί, είναι μάλλον θετικό, γιατί θα υπάρξει εισροή κεφαλαίων που θα βοηθήσει την οικονομία και την ανάπτυξη. Η ενδεχόμενη αλλαγή ιδιοκτητών, μεγάλων περιουσιακών στοιχείων της χώρας, δεν αφορά τον ελληνικό λαό στο σύνολό του, αλλά ειδικές προνομιακές τάξεις του πληθυσμού. Η αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος του συγκροτήματος “ΑΣΤΕΡΑΣ” π.χ. δεν αφορά τον ελληνικό λαό. Εξ άλλου, η τιμή παρόμοιων εγκαταστάσεων γίνεται σε διεθνείς τιμές και διεθνές νόμισμα. Οι κάτοχοι ξένου συναλλάγματος δε θα πάρουν με το ζόρι το σπίτι ή το χωράφι του Έλληνα νοικοκύρη. Αυτό είναι ψευδέστατο και παραπλανητικό.

Υπάρχουν επομένως και θετικά και αρνητικά για το λαό και την οικονομία από μια ενδεχόμενη επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Η βαρύτητα των αρνητικών στοιχείων και το μέγεθος των θετικών είναι μεγέθη μετρήσιμα. Με πολύ μεγάλη ακρίβεια, μπορούν οι ειδικοί να εκτιμήσουν την αξία των θετικών και των αρνητικών από ενδεχόμενη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα. Δεν πρέπει επομένως να αφορίζουμε τη μια ή την άλλη θέση, αν προηγουμένως δε γνωρίζουμε το μέγεθος των αρνητικών και των θετικών στοιχείων της κάθε μιας περίπτωσης. Αμφιβάλλω αν αυτό έχει γίνει από τους κυβερνόντες την χώρα μας και κυρίως από εκείνους που δαιμονοποιούν την επιστροφή στη δραχμή.

Είναι σίγουρο πάντως, ότι εάν η κρίση της ελληνικής οικονομίας είχε αντιμετωπιστεί υπό καθεστώς εθνικού νομίσματος, σήμερα, θα βρισκόμασταν σε φάση ανάκαμψης και άνθισης της οικονομίας. Θα είχαμε ξεφύγει από τον βάλτο της εξαθλίωσης.

Και ακόμα είναι σίγουρο, ότι αν πρόκειται να υιοθετηθεί η ίδια πολιτική με το παρελθόν και τώρα ακόμα, είναι πολύ προτιμότερο το δικό μας εθνικό νόμισμα από το νόμισμα χρήσης, το ευρώ.

-Η αλήθεια

Εξέχουσες προσωπικότητες, οικονομολόγοι διεθνούς φήμης και εμβέλειας, νομπελίστες καθηγητές και μεγάλοι οικονομικοί παράγοντες προτείνουν ως τη μόνη βιώσιμη λύση της ελληνικής κρίσης και κατ’ επέκταση και της ευρωπαϊκής την επιστροφή στη δραχμή. Θεωρούν ότι με τη δραχμή, σε συνδυασμό με άλλα μέτρα και με ένα μη οικειοθελές κούρεμα του χρέους, θα υπάρξει αναπτυξιακή προοπτική της οικονομίας και νοικοκύρεμα των δημόσιων οικονομικών, αν βέβαια τη διακυβέρνηση της χώρας την αναλάβουν έντιμοι και ικανοί. Την λύση αυτή προτείνουν οι Ζισκάρ ντ’ Εσταίν, Τζόζεφ Στίγκλιτς, Πωλ Κρούγκμαντ, Κένεθ Ρογκόφ, Μάρτιν Σμιθ, Ρομπίνι Νουλιέλ, Λαπαβίτσας Κώστας, Σκαρδέπας Στέργιος, ο γνωστός Τζωρζ Σόρος, διεθνή οικονομικά ινστιτούτα και άλλοι πολλοί.

Βέβαια, δε θα υπάρξει ούτε καταστροφή ούτε ξαφνική σωτηρία ή με τη μια ή με την άλλη περίπτωση. Χρειάζεται κόπος, επίπονες προσπάθειες και θυσίες είτε έτσι είτε αλλιώς. Χρειαζόμαστε, κυρίως, μια διακυβέρνηση από έντιμους και ικανούς που να λένε την αλήθεια στο λαό, μια διακυβέρνηση που να την εμπιστεύεται ο λαός. Το θέμα είναι να μη πάνε οι θυσίες του λαού χαμένες.

Για τα Σχόλιά σας: gamanol@teiath.gr