«Είναι τόσο ανακουφιστικό να φεύγει ένας Αληθινά Μεγάλος
και να μην ενοχλεί πιά με την φυσική του παρουσία...»
όπως είπε σήμερα το πρωί έξυπνα και πικρά
ο Χρήστος Παπαγεωργίου,
ο νυν Δ/ντής τού Τρίτου Προγράμματος τής Ελληνικής Ραδιοφωνίας•
τού Προγράμματος που ο Μάνος Χατζιδάκις ανέδειξε
σε Πολιτισμική Όαση και Πνευματικό Καταλύτη.

Ήταν όταν ανέλαβε την Δ/νση τού Τρίτου ο αείμνηστος,
επικός και ανήσυχος Γιώργος Τσαγγάρης, που χτύπησα
με νεανικό θάρρος την πόρτα τού γραφείου του και τού είπα πως:
«Δεν είναι δυνατόν, η Κεφαλλωνιά, να μην πιάνει (τότε) Τρίτο!»

Ο Γιώργος Τσαγγάρης φρόντισε τότε για την αναμετάδοση•
καθώς επίσης με προσωπική του επιθυμία και για την
μετάδοση-αφιέρωμα, κατά την δεύτερη επέτειο τού «θανάτου»
τού Μάνου Χατζιδάκι, τού πιό κάτω κειμένου που έγραψα
με αφορμή την γελοιοποίηση τού τραγουδιού του
«Ηθοποιός σημαίνει Φως»* (Στίχοι κ΄ Μουσική: Μ.Χατζιδάκις)
παραμονή Χριστουγέννων, σε τηλεοπτικό «εορταστικό» πρόγραμμα.

«Ηθοποιός σημαίνει Φως»

Η ιερότητα του ηθοποιού•
η μυστική του ανάγκη να είναι καλλιτέχνης
είτε τού το αναγνωρίζουν είτε όχι.

Το μοναδικό του χάρισμα, όσο μικρός και ταπεινός κι αν είναι,
να επιλέγει και να δίνει αυτός, ζωντανά, χρώμα στον κόσμο μας,
επί σκηνής, μέσα σε μιά δημόσια μοναξιά,
ακροβατώντας μπρος σε δεκάδες μάρτυρες.

Η τραγικότητα του να αφήνει πίσω του αντίτυπα
και όχι αυθεντικά έργα τής Τέχνης του,
μια που αυτά δε ζουν παρά στις μνήμες των ανθρώπων που τον είδαν
και που σε λίγο, όπως κι αυτός, θα φύγουν.

Η αγωνία του και η λύτρωση όταν,
ως ταξιδιώτης τού χρόνου και Οδυσσέας τού συναισθήματος,
νοιώθει υψώνοντας από σκηνής την δεησή του,
ν'αγγίζει το χέρι του Δημιουργού•
ζώντας την ίδια μ'Αυτόν μοναξιά και θλίψη,
για την Αγάπη και το Ταλέντο που δόθηκαν
και δεν έγιναν δεκτά στους κήπους των «χαρουπιών».

Το Θέατρο δεν συμπεριλαμβάνεται στις 7 τέχνες.
-Ποιησή,Μουσική,Χορός,Ζωγραφική,Γλυπτική,Αρχιτεκτονική,Κινηματογράφος-
Γιατί είναι η όγδοη. Η συνισταμένη τους.
Γι'αυτό οι ηθοποιοί απ'όλους τους καλλιτέχνες
είναι αυτοί οι μεγαλύτεροι ιερείς τής τέχνης.

Δεν μπορείς στ'αλήθεια να ενσαρκώσεις ένα χαρακτήρα,
παρά μόνο αν επικαλεσθείς, ένα Θεόν, να'ρθεί μέσα σου,
να καταλάβει τα μέλη και το νου σου
και να παίζεις «σαν θεός» πάνω στη σκηνή•
δίνοντας –κατά παραχώρηση- Φως,
αντίδωρο στους πληγωμένους.

Πάει καιρός που ολ'αυτά ξεχάστηκαν.
Γίναμε ανίεροι και συλλήσαμε τα θυσιαστήρια τής Τέχνης μας,
ακολουθώντας τον συρμό και την κατάρα τής ευκολίας.

Φθάνει όμως η στιγμή,
που η πνευματική κατοχή των ανθρώπων επισημοποιείται
όταν ευτελίζεται και αυτός ο ύμνος τους, το τραγούδι τής ζωής τους.

Έτσι η Ελληνική παγκόσμια πατρίδα των Τέχνων
μπορεί η ίδια υποταγμένη να είναι ένας Δαυίδ εν υπνώσει,
και οι ηθοποιοί της αλωμένοι, χωρίς δρόμο,
τώρα που κι αυτός ο ύμνος τους ευτελίσθηκε.

Γραμμένος από τον Μάνο Χατζιδάκι
και ερμηνευμένος απο τον Δημήτρη Χόρν,
στάθηκε μια κρυφή παρηγορία για τους Έλληνες ηθοποιούς:
«Ηθοποιός, σημαίνει φως...!»

Το άβατον του ύμνου αυτού δεν υπάρχει πια.
Πατήθηκε μια νύκτα Χριστουγέννων.

Καμμιά κακία για τον ηθοποιό που το έκανε.
Μόνο θλιμμένη κατανόηση και πονεμένος θυμός.

Η έσχατη αυτή ταπείνωση
μπορεί να θυμίσει στους ηθοποιούς
ότι η μεγαλύτερη υπηρεσία που έχουν να προσφέρουν στο κοινό τους,
είναι να μην το «υπολογίζουν» αλλά να το υπηρετούν:
να μην κολακεύουν τις ευκολίες του αλλά να του προσφέρουν
μεσ'απ'την τέχνη τους το καλύτερο•
σώζοντας έτσι πάνω στη σκήνη πρώτα τον εαυτό τους,
και υψώνοντας το κοινό μαζί τους σ'έναν κόσμο ομορφώτερο.

Δεν υποταχθήκαμε οι Έλληνες ηθοποιοί στην επίπεδη, «flat», ευτέλεια.

Μέσα στην ψυχή τού κάθ'ενός από μας
όποιος κι αν είναι, άγιος ή κολασμένος,
«ένα λευκό πουλί τινάζει ακόμα τα φτερά του περιμένοντας...»
κι αυτό, είναι αλήθεια, συμβαίνει και μέσα στον ηθοποιό
που τη νύχτα των Χριστουγέννων δεν έφθασε
«... απ'την ψυχή ως την ψυχή».

Χρόνια Πολλά σε όλους.

Γεώργιος Π Κακής Κωνσταντινάτος

Ηθοποιός.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

*Υγ: Μια σχεδόν άγνωστη λεπτομέρεια τής ζωής τού ένθεα ανίερου
και ρηξικέλευθα ιεροπρεπούς Μάνου Χατζιδάκι, που έφθανε να χρησιμοποιεί
στα κείμενα του εξαιρετικά π.χ. το απολυτίκιον τού Αγίου Κοσμά τού Αιτωλού
(«Η λιποθυμία των λέξεων πάνω σε πέντε γραμμές» 1984),
είναι πως ξεκίνησε για ηθοποιός! Είχε δώσει εξετάσεις στο Θέατρο Τέχνης
και εκεί τού είπαν πως καλύτερα θα ήταν να ασχοληθεί με την μουσική.
Έτσι έγινε ένας πραγματικά με Θεατρική σκέψη Ηθοποιός τής Μουσικής
και ο βασικός Μουσικός Συνθέτης τού Θεάτρου Τέχνης!