Έβαλε, λοιπόν, όλο το μεράκι Του και έφτιαξε έναν απίστευτο παράδεισο. Καταπράσινα βουνά, λίμνες και ποτάμια ανυπέρβλητης ομορφιάς, συγκλονιστικά φαράγγια, καταγάλανη θάλασσα, μαγευτικά ακρογιάλια και τα «σκέπασε» όλα αυτά με έναν ουρανό γεμάτο μύρια αστέρια. Κοντοστάθηκε για λίγο και έριξε, από ψηλά, άλλη μια κριτική ματιά. Διαπίστωσε και πάλι ότι κάτι έλειπε και σκόρπισε στα πελάγη πάμπολλα πανέμορφα νησιά.

Έτσι έφτιαξε την Ελλάδα!

«Σε τούτο τον τόπο πρέπει να κατοικήσουν άνθρωποι έξυπνοι που θα αναλάβουν να δώσουν τα φώτα στους υπόλοιπους» είπε και το έπραξε

Θαλής ο Μιλήσιος, Πιττακός ο Μυτιληναίος, Βίας ο Πριηνεύς, Κλεόβουλος ο Ρόδιος, Σόλων ο Αθηναίος, Περίανδρος ο Κορίνθιος, Χίλων ο Λακεδαιμόνιος, Αριστοτέλης, Σωκράτης, Πυθαγόρας, Ευκλείδης, Θουκυδίδης, Αριστοφάνης, Αρχιμήδης, Δημοσθένης, Διογένης, Δημόκριτος, Σοφοκλής, Όμηρος, Οδυσσέας, Λεωνίδας, Μέγας Αλέξανδρος… Αυτοί και άλλοι πολλοί ρίχτηκαν στη σκληρή δουλειά επιτελώντας με επιτυχία το έργο που τους είχε Άνωθεν ανατεθεί…

Ο πλανήτης Γη γινόταν σιγά-σιγά η κορωνίδα της Θεϊκής Δημιουργίας! Ο Θεός έβλεπε τους Αρχαίους Έλληνες και αγαλλίαζε η καρδιά του.

Από τότε πέρασαν μερικές χιλιάδες χρόνια… Ο Θεός δεν ξανασχολήθηκε με την Ελλάδα μέχρι που μάς θυμήθηκε και είπε να ρίξει μια ματιά προς το μέρος μας. Και έμεινε άφωνος! Κτύπησε με αγανάκτηση την παλάμη του στο μέτωπο και βροντοφώναξε: «Δεν είναι δυνατόν. Ο τόπος το ίδιο όμορφος, όπως τον έφτιαξα, οι άνθρωποι, όμως, απελπιστικά διαφορετικοί! Για ένα (σ.σ. θεϊκό) δευτερόλεπτο έστρεψα αλλού την προσοχή μου και τα έκαναν όλα ρημαδιό…» και στρέφοντας το θεϊκό του βλέμμα προς το κέντρο της Αθήνας διερωτήθηκε: «Πού είναι η Αγορά; Τι είναι τούτο δω το εκτρωματικό κατασκεύασμα που αναιδέστατα αποκαλούν ‘Βουλή των Ελλήνων’; Και ποιοι είναι αυτοί οι τσαρλατάνοι που σουλατσάρουν εντός και εκτός αυτής;»…

Έτος 2015. Η Ελλάδα είχε φτάσει στο τρίτο Μνημόνιο!

«Δεν θα επέμβω. Θα τους αφήσω να δω πόσα ακόμα μνημόνια θα χρειαστούν μέχρι να ξυπνήσουν…» είπε ο Ύψιστος και μας άφησε στα τρία κακά της μοίρας μας.

‘Ετσι, χωρίς την εξ Άνωθεν συνδρομή, πλέουμε σε αχαρτογράφητες φουρτουνιασμένες θάλασσες, με μια σάπια βάρκα, χωρίς πανιά και χωρίς κουπιά, αδυνατώντας, σα λαός, να αντιληφθούμε τι φταίει, πόσο μάλλον να βρούμε λύσεις στα προβλήματά μας. Και ακόμα χειρότερα, κομπάζουμε ότι τα ξέρουμε όλα κατηγορώντας όλους τους άλλους για τα δεινά μας! Τα δεινά μας που εμείς –κυρίως– προκαλέσαμε.

Μέχρι την επόμενη εβδομάδα γεια σας και να περνάτε καλά (όσο καλά επιτρέπουν τα μνημόνια).

• georgemessarisgmail.com
• (Τελευταία παραγωγή: ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗ – ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ)