Είναι η πιο περίεργη, για τα ελληνικά χρονικά, προεκλογική περίοδος.

Η αδιαφορία του κόσμου, απίστευτη!

Η κυνικότητα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και όχι μόνο, πρωτοφανής!

Η λεκτική διάρροια των πολιτικών και συνάμα η κενότητα του λόγου τους, στο ζενίθ!

Όλα τούτα αποτελούν ένα «κοκτέιλ» άκρως επικίνδυνο. Ένα «κοκτέιλ» που εγκυμονεί νέους κινδύνους για τη δεινοπαθούσα Ελλάδα.

Είναι προφανές ότι ο κόσμος έχει κουραστεί από τη συχνότητα των εκλογών και κυρίως από τη συχνότητα με την οποία οι πολιτικοί μας ψεύδονται και αυτοδιαψεύδονται! Αυτή, όμως, η αδιαφορία θα οδηγήσει, όπως δείχνουν τα πράγματα, σε μεγάλη αποχή γεγονός που οι πολιτικάντηδες ενδέχεται να ερμηνεύσουν σαν «ανοχή του λαού» στα τόσα και τόσα φαιδρά που διαδραματίζονται στη χώρα μας, με κύριους βέβαια υπαίτιους τους ίδιους τους πολιτικούς που σε λίγες ώρες καλούμαστε να εκλέξουμε!

Πρόκειται για ένα φαύλο κύκλο μέσα στον οποίο έχει παγιδευτεί η Ελλάδα και που –αν δεν γίνει κάποιο «θαύμα»– θα παραμείνει παγιδευμένη για πολύ καιρό.

Τα κόμματα δεν έχουν προτάσεις για να βγει η χώρα από την κρίση. Επιδίδονται απλά σε ένα όργιο αλληλοκατηγοριών. Ο πολιτικός λόγος των αρχηγών αποτελεί μνημείο της παρελθοντολογίας. Ασχολούνται με το χθες και όχι με το σήμερα και κυρίως το αύριο. «Εσείς φταίξατε και όχι εμείς» είναι η κοινότυπη θέση τους. Λες και η Ελλάδα κυβερνιόταν μέχρι σήμερα από κάποιους άλλους. Λες και δεν ήταν αυτοί που –είτε από τη δική τους ανικανότητα, είτε από την ανθούσα διαφθορά– έφεραν τη χώρα στα σημερινά της χάλια!

Η κενότητα του λόγου των πολιτικών αντικατοπτρίζεται και στις πολιτικές διαφημίσεις όπου κυριαρχεί η κινδυνολογία, σε ότι αφορά τους αντιπάλους, και απουσιάζει ο προγραμματισμός για την επόμενη μέρα. Κανείς δεν έχει να πει κάτι ουσιαστικό, ίσως γιατί όλοι είναι ανούσιοι! Απλά οι πολιτικές παρατάξεις έχουν χοντρικά χωριστεί σε «μνημονιακές» και «αντιμνημονιακές»! Αυτό είναι όλο. «Μνημονιακές» είναι αυτές που έχουν πιθανότητα να σχηματίσουν κυβέρνηση –και επομένως δεν μπορούν παρά να εκφράσουν μόνο υπέρ των μνημονίων λόγο– και «αντιμνημονιακές» είναι οι πολιτικές παρατάξεις που δεν έχουν ελπίδα σχηματισμού κυβέρνησης και επομένως ότι θέλουν λένε!

Μέσα σε αυτή την πολιτική φαιδρότητα, η κυνικότητα στο διαδίκτυο δίνει και παίρνει. Και δικαιολογημένα άλλωστε. Μερικά δείγματα αναρτήσεων:

• «Τι είναι ντιμπέιτ, μπαμπά;». «Αυτό που σας βάζει η μάνα σας στη σειρά και ρωτάει ποιος έσπασε το βάζο και εσείς… τα ρίχνετε ο ένας στον άλλο».
• ΣΩΚΡΑΤΗΣ: «Το μυστικό της αλλαγής είναι να επικεντρώνεις όλη σου την προσπάθεια όχι στο να γκρεμίσεις το παλιό αλλά στο οικοδομήσεις το νέο». Και τι κάνουν οι κυβερνήσεις από τη σύσταση του ελληνικού κράτους; Γκρεμίζουν αυτά που έφτιαξαν οι προηγούμενες, άσχετα αν ήταν καλό ή όχι για τη χώρα, για να ξαναρχίσουν από το μηδέν! Η ιστορία αυτή επαναλαμβάνεται χωρίς τελειωμό και κυρίως χωρίς καμιά ντροπή!
• Και μια ανάρτηση με πολύ δόση μαύρου χιούμορ: «Αγαπημένε μου Θεέ, μέσα σε λίγο καιρό μου πήρες: Τον αγαπημένο μου τραγουδιστή Νίκο Παπάζογλου, τον αγαπημένο μου συνθέτη Μανώλη Ρασούλη, τον αγαπημένο μου ηθοποιό Θανάση Βέγγο… Απλά θα ήθελα να Σου θυμίσω ότι οι αγαπημένοι μου πολιτικοί είναι: Ο Παπανδρέου, ο Βενιζέλος, ο Παπακωνσταντίνου, ο Πάγκαλος, ο Σαμαράς, η Παπαρήγα, ο Καρατζαφέρης, ο Τσίπρας, η Μπακογιάννη… Σε λίγες μέρες θα Σου πω και τους άλλους…»
• «Να μάθεις να πετάς. Αύριο ίσως μας πάρουν και τους δρόμους».
• Τέλος μια ανάρτηση που καταδεικνύει χιουμοριστικά αυτό πού ανάφερα στην αρχή τούτων των σκέψεών μου. Η κόπωση έχει περιφέρει το λαό μας σε μια κατάσταση αδράνειας: «Δεν είναι ότι δεν είμαστε επαναστάτες. Απλά είμαστε άτυχοι που δεν είναι όπλο ο καναπές»!

Έτσι λοιπόν πολύ φοβάμαι ότι οι επικείμενες εκλογές δεν θα είναι η ώρα της αλήθειας αλλά ο θρίαμβος του ψέματος!

Μέχρι την επόμενη εβδομάδα γεια σας και να περνάτε καλά (όσο καλά επιτρέπουν τα μνημόνια).

Γιώργος Μεσσάρης

• georgemessarisgmail.com
• (Τελευταία παραγωγή: ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗ – ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ)