''Είναι καιρός να σοβαρευτούν οι Έλληνες'' το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου σαφές και ξεκάθαρο. Η ''αριστερά'' ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, πράγματι θέλησε να κάμει τη διαφορά και να επιβεβαιώσει την αριστεροσύνη της! Με ποιο τρόπο; Μα με το μάθημα των θρησκευτικών, αυτό το αναχρονιστικό και άκρως συντηρητικό δημιούργημα τόσων αιώνων ανθρωπιάς! Αλήθεια μήπως πρέπει αφήνοντας κατά μέρος το δογματικό χριστιανικό σύστημα να σταθούμε λίγο στο σύστημα της χριστιανικής ηθικής και στις παναθρώπινες αξίες που πρεσβεύει;

Μήπως πρέπει να θυμηθούμε ότι ο πρώτος ''αριστερός'' ήταν ο Χριστός; ποιο σύστημα αγκάλιασε τον ανήμπρο, τον μη προνομιούχο, τον άρρωστο, τον φτωχό, τον κατατρεγμένο, ποιο σύστημα δίδαξε την απέραντη αγάπη για τον Άνθρωπο, ποιο σύστημα δίδαξε τη φιλανθρωπία, την αλληλεγγύη, ποιο σύστημα δίδαξε την ισότητα απέναντι στο νόμο, την ισόστητα των δύο φύλων, ποιο σύστημα αναγνώρισε τη γυναίκα ως ισότιμο μέλος στις ανθρώπινες κοινωνίες και τέλος ποιος δίδαξε την χωρίς όρια ανοχή, συγκατάβαση και σεβασμό στις ανθρώπινες παντός είδους ιδιαιτερότητες; Η αγκαλιά του Θεού, λένε οι χριστιανοί, τους χωράει όλους. Αυτά, λοιπόν, είναι τόσο βλαβερά, τόσο επικίνδυνα για να τα διδάσκονται τα παιδιά μας στο σχολείο; ρωτώ εγώ η αφελής. Αν ο ''αριστερός'' υποστηρίζει όλες αυτές τις αξίες, έχει σκεφθεί γιατί πρέπει να ενοχλείται από το μάθημα των θρησκευτικών;

Ας σοβαρευτούμε, λέει ο Αρχιεπίσκοπος, προσυπογράφω και επαυξάνω για να μην χάσουμε τελείως και το τελευταίο υπόλειμμα της λογικής που μας έχει απομείνει. Κατά καιρούς ανά τους αιώνες στο στόχαστρο της κάθε είδους πολιτικής ή θρησκευτικής εξουσίας ήταν οι θετικές επιστήμες, τα μαθηματικά, η ιατρική, η λογοτεχνία και πάει λέγοντας. Πόσο θα παραμένει ακόμη νηπιακή η κατάσταση του νου μας, μέχρι πότε θα ''διϋλίζουμε τον κώνωπα'' παραμένοντας στην επιφάνεια και όχι στον πυρήνα των γεγονότων και μέχρι πότε θα αναλώνουμε τη φαιά μας ουσία στο ''φαίνεσθαι'' και όχι στο ''είναι'';;; Το ότι πολλά έχουν βάλει οι άνθρωποι στο στόμα του Χριστού, που ποτέ δεν είπε, δεν σημαίνει ότι πρέπει να εξοβελιστεί ο χριστιανισμός από τη ζωή μας και ό,τι συμβολίζει.

Κατά την ταπεινή μου άποψη, μία είναι η αξία-ογκόλιθος πάνω στην οποία στηρίζεται συνολικά η χριστιανική ηθική: το ''αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν'', όποιος και αν είναι ο πλησίον, εχθρός ή φίλος, ή ο φονιάς του αδελφού σου. Και αυτό σημαίνει πραγματική αρετή, εξαιρετική ψυχική δύναμη και γιαγάντιο διαρκή αγώνα για την κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Με αυτή την έννοια κουμπώνει με την ελληνική αξία του ''καλού κἀγαθού'', του χρηστού, του χρήσιμου πολίτη. Αν αυτό θέλουμε για τα παιδιά μας, ας αφήσουμε τις προοδευτικές προσεγγίσεις περί της διδασκαλίας των θρησκευτικών κατά μέρος και ας έχουμε το απλό στο μυαλό μας, γνήσια ελληνικό: ''πᾶσα ἐπιστήμη χωριζομένη τῆς ἀρετῆς πανουργία οὐ σοφία φαίνεται''.

Σταματούλα Ζαπάντη, Δρ Ιστορίας,
τέως Προϊσταμένη των ΓΑΚ-Αρχείων Ν. Κεφαλληνίας