Με χαρά πληροφορήθηκα ότι δόθηκε όνομα στο μπαστούνι (τον λιμενοβραχίονα Αργοστολίου). Εκεί που αλήθεια σκεπτόμουν πόσο απαραίτητο ήταν αλλά και πόσο χρήσιμο αποδείχθηκε για τον τόπο μας, κρίνω ότι έχει την ανάγκη και από ένα μεγάλο μπαστούνι αντιστήριξης όλο μας το νησί, η Κεφαλονιά μας, καθ ότι γηρασμένη τώρα πια, χτυπημένη από λοιμούς, σεισμούς, καταποντισμούς.

Δεν ξέρω αν μας χρειάζεται ένα γερό μπαστούνι στον καθένα μας, για τα λάθη που κατά καιρούς έχουμε κάνει, αλλά η Κεφαλονιά μας σίγουρα έχει ανάγκη βακτηρίας.

Τιμή λοιπόν στους εμπνευστές και στους δημιουργούς του μπαστουνιού, αλλά και όταν ο Κ. Καραμανλής είχε πει πως όλη η χώρα είναι ένα απέραντο τρελοκομείο, μετά το καλοσκέφθηκε και διέγνωσε ότι όλη η ανθρωπότητα είναι επίσης ένα απέραντο τρελοκομείο.

Έτσι κι εγώ πήρα το ερέθισμα να σκεφθώ και κατέληξα ότι και η Κεφαλονιά ολόκληρη θέλει την στήριξή της με ένα πελώριο ...μπαστούνι.

Αλλά επειδή δεν είμαι αρχιτέκτων για να φωτισθώ καλύτερα θα βάλω την κασέτα να ξαναδώ το έργο με τον Κωνσταντάρα (καπετάν Φάντης Μπαστούνης), που ξέρεις μπορεί κάτι να με φωτίσει. Συνιστώ μάλιστα επί τη ευκαιρία και στους πολιτικούς μας για να μάθουν να χειρίζονται επιδέξια τα διαπραγματευτικά τους ατού, να βλέπουν πρώτα το έργο με την Βασιλειάδου (Η Θεία από το Σικάγο) κάπως έτσι θα εκπαιδευθούν για να αντιμετωπίζουν την θίτσα των Βρυξελλών...

Και εις άλλα με υγείαν

Παναγής Ρασσιάς