Α. Το νέο μνημόνιο, που στηρίχθηκε από την Κυβέρνηση και τα περισσότερα κόμματα της Αντιπολίτευσης το περασμένο καλοκαίρι, δεν πρόκειται να βγάλει πουθενά. Κι αν ακόμη ψηφιστούν τα «προαπαιτούμενα», κι αν ακόμη οι κοινοβουλευτικές απώλειες δεν αποσταθεροποιήσουν την κυβέρνηση, δεν πρόκειται να εφαρμοσθούν στη πράξη. Οι λόγοι, εκτός από προφανείς, έχουν αναλυθεί κατά κόρον σε ελληνικά και διεθνή έντυπα. Εξάλλου είναι αποτυπωμένοι έκδηλα στην αγωνιώδη όψη των κυβερνητικών στελεχών και στα χαιρέκακα πρόσωπα των αντιπολιτευομένων.

Ο λαός πένεται!

Οι έντιμοι έχουν εξουθενωθεί!

Οι απατεώνες καλοπερνούν!

Η ανάταξη της κοινωνίας και της οικονομίας εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να βγει μονοκομματικά. Οι αρρώστιες που πλήττουν το Σώμα μας είναι πολλές και βαριές! Η ευρύτερη δυνατόν πολιτική και κοινωνική Συνεννόηση – Συσπείρωση – Δράση, είναι η μόνη, που πιθανόν να μας βγάλει από τα τραγικά αδιέξοδα.

Πίστευα κι ήλπιζα, πως μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, ο Πρωθυπουργός, ύστερα από τη πραγματιστική στροφή των τελευταίων μηνών, θα επιχειρούσε το προφανές: Κυβέρνηση ευρείας αποδοχής!

Εις μάτην οι ελπίδες.

Β. Το Προσφυγικό και η Τρομοκρατία, όπως αυτά μάλιστα εκδηλώθηκαν τις τελευταίες μέρες, δονούν την Ευρώπη και γενικότερα τη Διεθνή Κοινότητα.
Ανεξαρτήτως των τραγικών συνεπειών για τη χώρα μας και τους άλλους λαούς, αυτές οι πρόσφατες εξελίξεις αναβαθμίζουν τη γεωπολιτική σημασία της Χώρας μας - το μόνο που μας έμεινε; Την ίδια ώρα που η ευρύτερη περιοχή καίγεται, η Ελλάδα είναι η μοναδική σταθερή και ασφαλής χώρα - όσο ακόμη είναι.

Γ. ΗΠΑ, Ρωσία, Ε.Ε., «συμμαχούν» για να εκκαθαρίσουν τη Συρία από το ISIS. Σε πρώτη φάση και σε πρώτη ανάγνωση. Γιατί αν προσέξει κανείς τις δεύτερες σκέψεις αυτών των δυνάμεων, τις διαπεπλεγμένες συμμαχίες με τρίτους, το πώς αυτές αλλάζουν σε ένα απίστευτα ρευστό περιβάλλον, θα διαπιστώσει πως νέες γεωπολιτικές ισορροπίες βρίσκονται στη γένεσή τους... Οι καραμπόλες ποιον θα ωφελήσουν;

Η κρίση Ρωσίας- Τουρκίας φέρνει τη καταιγίδα δίπλα μας. Είναι κάτι που άρχισε, που έχει βαθιές ιστορικές αναφορές, αλλά και σημερινούς στόχους και επιδιώξεις. Μακάρι να τελειώσει ειρηνικά. Αλλά ποια ευχή πιάνει; Γι’ αυτό χρειαζόμαστε Σύνεση – Γνώση – Ενότητα – Ετοιμότητα.
Ίσως οι γεωπολιτικές αναταράξεις γίνουν ανεξέλεγκτες.

Η ιστορική στιγμή είναι πράγματι ΙΣΤΟΡΙΚΗ.
Στα δικά μας τώρα.

Η Κυβέρνηση φαίνεται άπειρη, διστακτική, μετέωρη, περιδινούμενη από το ξέγνοιαστο ιδεοληπτικό χθες και τη σκληρή σημερινή πραγματικότητα.

Τα τεκταινόμενα στην Αξιωματική Αντιπολίτευση είναι απολύτως δηλωτικά της γενικότερης πολιτικής μας απαξίας. Όσοι επιχαίρουν γι’ αυτά τα τεκταινόμενα, εκτός της ηλιθιότητας που επιδεικνύουν, υποσκάπτουν το πολιτικό σύστημα.

Τα μικρότερα κόμματα, εκτός από αδύναμα, φαίνονται και φιλέκδικα.

Έχουμε, λοιπόν, γενικευμένη κρίση, ανεμικό πολιτικό σύστημα, καταπτοημένους πολίτες, κατακερματισμένη κοινωνία...

Στις δημοκρατίες οι λύσεις ξεκινούν από την πολιτική. Τώρα είναι η ώρα για Συνεννόηση... Ανυπερθέτως!

Ο Πρωθυπουργός επιζητεί σήμερα μετ’ επιτάσεως, ό,τι αυτός μόλις πριν λίγο καιρό απέρριπτε μετά βδελυγμίας και αλαζονείας. Αυτό που ζητεί σήμερα είναι ορθό. Αυτό που έπραττε χθες ήταν λάθος.

Οι οβιδιακές μεταμορφώσεις του κου Τσίπρα δεν πρέπει να εμποδίσουν τη Συνεννόηση και τη Συσπείρωση. Εξάλλου ουδείς αναμάρτητος: Τα ίδια έκανε ο Καραμανλής στον Σημίτη (ασφαλιστικό 2000), ο Παπανδρέου στον Καραμανλή, ο Σαμαράς στον Παπανδρέου, ο Τσίπρας στον Σαμαρά σ’ ένα αέναο πεισιθάνατο φαύλο κύκλο.

Αυτός ο εφιαλτικός φαύλος κύκλος πρέπει τώρα να σπάσει, αλλιώς οι πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές και γεωπολιτικές επιπτώσεις θα είναι συντριπτικές.

Τόσο η Κυβέρνηση, όσο και η Αντιπολίτευση, πρέπει με σταθερά βήματα να προχωρήσουν σε Συνεννόηση, με στόχο αυτή να κλιμακωθεί σε Συσπείρωση και Κοινή Δράση.

Οι Πολιτικές Δυνάμεις, που στήριξαν το μνημόνιο, πρέπει να το εφαρμόσουν, αυτοδεσμευόμενες και συνεργαζόμενες για ένα ικανό χρονικό διάστημα.

Πρέπει ταυτόχρονα να διαχειρισθούν τις περίπλοκες διεθνείς καταστάσεις με Γνώση, Εμπειρία, Σωφροσύνη.

Είναι πολύ μικρό η Αντιπολίτευση να μην αποδέχεται τη Συνεννόηση, επικαλούμενη το παρελθόν του κου Τσίπρα.
Είναι εξίσου μικρό ο Πρωθυπουργός να επιζητεί Συναίνεση για να παρακάμψει την εσωτερική κομματική του δυσλειτουργία.

Η εκ των ων ουκ άνευ, Πολιτική Συνεννόηση, που με σταθερά βήματα θα οδηγήσει σε Εθνική Συσπείρωση και Δράση, είναι και το μόνο πολιτικό «αφήγημα», που μπορεί να αφυπνίσει τον εξουθενωμένο πολίτη και να τον εμπνεύσει σε ένα νέο, ελπιδοφόρο ξεκίνημα. Το εγχείρημα είναι δύσκολο. Η σημερινή συνάντηση όμως μπορεί να είναι το Πρώτο Βήμα.

Σε εναντία περίπτωση...