Όταν οι ρυθμοί της επιστημονικής και τεχνολογικής προόδου μας έχουν ξεπεράσει, όταν κάθε τρία περίπου χρόνια οι γνώσεις της ανθρωπότητας διπλασιάζονται, ενώ την ίδια χρονική περίοδο οι μισές από αυτές τις γνώσεις γίνονται άχρηστες, θα πρέπει να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι η εκπαίδευση δεν αποτελεί πια για τον άνθρωπο μια διαδικασία που έχει αρχή και τέλος.

Οι αλλεπάλληλες τεχνολογικές μεταβολές στην παραγωγή και οι ολοένα πιο σύνθετες λειτουργίες της παγκοσμιοποιημένης αγοράς απαιτούν συνεχή επιμόρφωση και κατάρτιση, περισσότερα προσόντα και εξειδίκευση.

Σε μια τέτοια κατεύθυνση λοιπόν θα πρέπει να προσανατολιστεί κανείς αν θέλει να σταθεί δυναμικά μέσα σ’ ένα όλο και πιο ανταγωνιστικό περιβάλλον, σε παγκόσμιο επίπεδο.

Οι δυσκολίες είναι τεράστιες, γι’ αυτό χρειάζεται όραμα, ενθουσιασμός, ανεβασμένο ηθικό και αισιοδοξία για την επιτυχία, όταν μάλιστα υπάρχει το παράδειγμα κάποιων άλλων που πετυχαίνουν.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά όταν ακούω σπουδαστές Γεωπονικών Σχολών να μιλούν με πεσμένο ηθικό, για ανεπαρκή κατάρτιση θυμάμαι την Αμερικάνικη Γεωργική Σχολή στη Θεσσαλονίκη. Ένα σχολείο που ξεχωρίζει για την πολύ καλή πρακτική εκπαίδευση των μαθητών του που δημιουργεί καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό, τόσο πολύ απαραίτητο στη σημερινή γεωργία μας.

Το αγρόκτημα, τα κτίρια, οι αίθουσες διδασκαλίας, οι άνθρωποι όλα περνούν μηνύματα αισιοδοξίας. Υπάρχει ενθουσιασμός για τη γη και όραμα για ένα περήφανο σύγχρονο επιχειρηματία αγρότη αλλά και «άνθρωπο».

Όταν ωριμάσουν και άλλο τα πράγματα, όταν οι κυβερνήσεις και τα κόμματα αντιληφθούν ότι πολιτική σημαίνει και δημιουργία προϋποθέσεων για ανάδειξη των ατόμων, όταν κατανοήσουν περισσότεροι το ρόλο της εκπαίδευσης στη σωστή οικονομική ανάπτυξη του τόπου μας θα έχουμε πετύχει πολλά.

Δρ. Σ. Α. Θεοτοκάτος