«Εκεί που είσαι ήμουνα και εκεί που είμαι θα έρθεις», μία εξαιρετικά σοφή ρήση που ανέδειξαν και υπηρέτησαν επάξια οι αγώνες Βετεράνων αθλητών «Τρίτσεια 2016» που διεξήχθησαν τις 4/6 στην Κεφαλονιά.

Αυτή είναι η πραγματική ερμηνεία του «ευ αγωνίζεσθε».

Η προσπάθεια, το κουράγιο, η ολοκλήρωση ανεξαρτήτως συνθηκών, ιδιαιτεροτήτων και ηλικίας αλλά και η ευγενική συνύπαρξη των παιδιών με τους μεγαλύτερους, σε ένα κοινό στόχο , αποτελούν την δύναμη και την μαγεία του «ευ» στο αγωνίζεσθε. Τούτο το υγιές και ουσιαστικό παράδειγμα, συνιστά το « ωραίο και αληθινό» στο αγωνιστικό ιδεώδες για το οποίο αμφότεροι νεότεροι και μεγαλύτεροι, παλεύουν .

Τα παιδιά προσφέρουν ορμή, χαρά, ζωντάνια και οι μεγαλύτεροι, θέληση, επιμονή, δύναμη και πολλές φορές εκείνη την υπέρβαση που δημιουργεί την διαφορά προκαλώντας δέος και θαυμασμό.

Πώς άλλωστε να μην τρέφουμε θαυμασμό σε έναν άνθρωπο 70, 80 ή και 90 ετών που ταξιδεύει ανά την Ελλάδα συμμετέχοντας με αξιώσεις σε αγώνες. Ένα άνθρωπο με εγγόνια ή και δισέγγονα, που αντιμετωπίζει την ζωή θαρρετά, στιβαρά, οπλίζοντας με κουράγιο και ελπίδα πολλούς νεώτερους που τείνουν να παραιτηθούν με την πρώτη δυσκολία.

Κατά πολλούς ο «σοβαρός» αθλητισμός συσχετίζεται άρρηκτα με τα ρεκόρ και μία σχεδόν αιρετική υπερβολή που πολλές φορές συνδέεται με «ανώδυνα ή λιγότερο ανώδυνα» συμπληρώματα, μυϊκές καταπονήσεις , πίεση και στερήσεις.

Αυτό το αθλητικό «προϊόν» είναι κατά πολλούς το θελκτικό και εμπορεύσιμο, που αναδεικνύεται, διαφημίζεται, προσελκύει τους χορηγούς και περιβάλλεται από μία κάστα επαγγελματιών που το ενισχύουν και το διατρανώνουν.

Άραγε η βαριά αυτή βιομηχανία που προσφέρει το θέαμα υψηλών επιδόσεων και απαιτήσεων, που δημιουργεί τους υπερ-ανθρώπους και είδωλα, ανταποκρίνεται αληθινά και ουσιαστικά στις αξίες, την ηθική και την ουσία του σύγχρονου αθλητισμού; Άραγε πρεσβεύει και ικανοποιεί αυτά τα οποία διδαχθήκαμε, αυτά που αποτελούν το θεμέλιο και την υπόσταση του «νους υγιής εν σώματι υγιεί», αυτά που λειτουργούν ευεργετικά στο σώμα, την ψυχή και το πνεύμα μας;

O αθλητισμός ακόμη και oπρωταθλητισμός, οφείλει να προσελκύει ωφελώντας τους αθλούμενους πολυπεπίδα και πάνω από όλα να συνδυάζεται με την διάρκεια και τον σεβασμό στον ίδιο τον αθλητή και άνθρωπο.

Η εικόνα ενός σταδίου όπου όλες οι γενεές συνυπήρχαν, όπου το παιδί έβλεπε τους γονείς και τους παππούδες του να συμμετέχουν στα αγωνιστικά δρώμενα και αυτοί με την σειρά τους ζούσαν από κοντά την αγωνία και τον ενθουσιασμό της δικής τους προσπάθειας, όπου οι οικογένειες έσμιγαν στο ταρτάν, στις ρίψεις, στο ύψος, στο σκάμμα, όπου χτυποκάρδισαν και πανηγύρισαν μαζί, όπου συμμετείχαν και τα κατάφεραν παρέα, είναι ότι πιο αυθεντικό, ότι πιο συγκινητικό ότι πιο ιερό έχει να επιδείξει ο αθλητισμός.

ΣΑΜΟΛΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ