Στην συνηθισμένη διαδρομή που ακολουθεί το ΚΤΕΛ του νομού μας από Αθήνα , τα λεωφορεία σταματάνε στο Αίγιο σε κάποιο μαγαζί ( δεν γνωρίζω δυστυχώς το όνομα) όπου οι επιβάτες χαλαρώνουν απ' το ταξίδι και πίνουν τον καφέ τους. Στο συγκεκριμένο λοιπόν κατάστημα όπου κατέβηκαν οι επιβάτες του λεωφορείου με προορισμό το νησί μας , βρισκόταν και ο θείος μου (μεγάλης ηλικίας) , ο οποίος ξέχασε το σακάκι του. Κοντά στην Κυλλήνη διαπίστωσε ότι δεν το είχε μαζί του. Ενημέρωσε τον οδηγό του λεωφορείου κι εκείνος πρόθυμα επικοινώνησε με το κατάστημα στο Αίγιο και μάλιστα φρόντισε το σακάκι να ''επιβιβαστεί'' στο καθoδόν  λεωφορείο του ΚΤΕΛ που ερχόταν Κεφαλονιά. Το σακάκι τελικά παραδόθηκε άμεσα στον κάτοχο του και μάλιστα πακεταρισμένο.

Θα αναρωτηθείτε γιατί τόσος πανικός και κινητοποίηση για ένα σακάκι!!

Το σακάκι περιείχε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό , μεγάλο πειρασμό για όποιον το έβρισκε.

Στην Ελλάδα όμως της οικονομικής κρίσης υπάρχουν πράγματι άνθρωποι αξιέπαινοι, τίμιοι, με αξίες .

Επειδή δεν γνωρίζω πρόσωπα και ονόματα , θεωρώ υποχρεώση να ευχαριστήσω θερμά και ιδιαίτερα:

-τους ανθρώπους στο κατάστημα στο Αίγιο που κράτησαν το σακάκι ( οποιοσδήποτε θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι δεν βρήκε , δεν είδε τίποτα)

-το ΚΤΕΛ Κεφαλονιάς για τον επαγγελματισμό και την άμεση κινητοποίηση στο περιστατικό καθώς και τους δυο οδηγούς (δεν ξέρω τα ονόματά τους) που χάρη στον ενδιαφέρον τους και την έγκαιρη παρέμβασή τους φρόντισαν να παραδοθεί το σακάκι στον κάτοχό του.

   Τέτοιες πράξεις πρέπει να αναδεικνύονται και να προβάλλονται . Ευτυχώς δεν έχουν ισοπεδωθεί  όλα. Κάτι έχει μείνει.

Σας ευχαριστώ

με εκτίμηση

Ε. Σαρλή