Με τη βαλίτσα στο χέρι...              

ΜΕΡΟΣ 6ον

Μετά από πτήση οκτώ και κάτι ωρών, από τη Σιγκαπούρη στο Σίδνεϊ, το μόνο που θέλεις διακαώς είναι ξεκούραση. Όταν, όμως, το… τσούρμο υποδοχής έχει οργανώσει δείπνο καλωσορίσματος σε εστιατόριο ακολουθείς αδιαμαρτύρητα. Έτσι αναγκάζεσαι να αγνοήσεις την κούραση για να πέσεις τελικά σαν τούβλο στο πολυπόθητο κρεβάτι 4-5 ώρες αργότερα και να κοιμηθείς αχόρταγα. Αυτά έχουν τα μεγάλα αεροπορικά ταξίδια. Πολλές ώρες στον αέρα και μετά πολλές ώρες στις αγκάλες του Μορφέα.

Την επομένη της άφιξης αρχίζει ο κύκλος των απαραίτητων τηλεφωνημάτων σε φίλους λέγοντας σε όλους ανεξαίρετα «μόλις τώρα ξύπνησα και είσαι ο πρώτος που τηλεφωνώ…». Έτσι είναι όλοι ευτυχείς αφού δεν τους θεωρείς φίλους… παρακατιανούς, λες και η σειρά προτεραιότητας σημαίνει κάτι. Περίεργη η ανθρώπινη φύση! Πάντως, εσείς, φίλοι αναγνώστες, για να μην παρεξηγιόμαστε, είσαστε οι… πρώτοι που εξομολογούμαι τις σκέψεις αυτές!

Αλλά ας επιστρέψουμε στο κυρίως θέμα μας…

Στο Σίδνεϊ έχω ζήσει 42 χρόνια και το επισκέπτομαι πολύ συχνά. Οι δεσμοί που έχω με την Αυστραλία δεν δίνουν περιθώρια λήθης. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που «ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους». Και δεν υπάρχει λόγος να κάνεις κάτι τέτοιο. Δεν ωφελεί σε κάτι. Απεναντίας η διατήρηση των δεσμών κρατάει φρέσκες εμπειρίες και θύμησες από ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής σου.

Το Σίδνεϊ είναι η μεγαλύτερη πόλη της Αυστραλίας στην οποία ζουν πάνω από διακόσιες χιλιάδες Έλληνες. Είναι η πρωτεύουσα της πληθυσμιακά μεγαλύτερης πολιτείας της χώρας, της Νέας Νότιας Ουαλίας, και ο πληθυσμός του είναι 5,5 εκατομμύρια.

Η ομογένεια δραστήρια και πρωτοπόρος στα εθνικά μας θέματα. Οι Έλληνες του Εξωτερικού είναι πάντα πρώτοι στις επάλξεις γιατί αγαπούν την Ελλάδα περισσότερο, τολμώ να γράψω, από τους Ελλαδίτες.

Βρήκα, πρέπει να πω, την πληθυσμιακή σύνθεση του Σίδνεϊ αλλαγμένη λόγω της συνεχούς μετανάστευσης από ασιατικές χώρες. Η παρατήρησή μου αυτή δεν έχει κανένα τόνο επίκρισης της νέας πληθυσμιακής εικόνας της αυστραλιανής αυτής μεγαλούπολης αλλά και της Αυστραλίας γενικά. Είναι απλά μια διαπίστωση.

Η Αυστραλία πάντως παραμένει μια χώρα όπου επικρατεί τάξη και η αποτελεσματικότητα τού κράτους είναι υποδειγματική. Η χώρα έχει νόμους που τηρούνται με θρησκευτική ευλάβεια σε αντίθεση με την Ελλάδα όπου ναι μεν έχουμε νόμους αλλά τους παραβιάζουμε με την ίδια… θρησκευτική ευλάβεια! Δύο χώρες που τις χωρίζουν δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα αλλά και με νοοτροπίες και τρόπους ζωής όπου απέχουν ακόμα περισσότερο!

Κάτι που δεν μού άρεσε στο Σίδνεϊ είναι η άκρατη ανοικοδόμηση των τελευταίων ετών. Κατασκευάζουν πολυκατοικίες 200, 300 και 400 διαμερισμάτων με αναλογικά λιγότερους χώρους στάθμευσης, γεγονός που επιδεινώνει το πρόβλημα στάθμευσης οχημάτων! Οι κατασκευές αυτές δεν είναι πολυκατοικίες. Είναι κωμοπόλεις κονσερβοποιημένες! Μπορείς να ζεις μέσα σε δαύτες 10 χρόνια και να μην ξέρεις ποιος είναι ο διπλανός σου. Πιστεύω ότι λύση στο πρόβλημα της μεγάλης πληθυσμιακής ανάπτυξης των ήδη μεγάλων πόλεων (τής Αυστραλίας, Ελλάδας αλλά και πολλών άλλων χωρών) είναι να δοθούν κίνητρα για την ανάπτυξη των μικρών πόλεων ή τη δημιουργία νέων.

Ένα ακόμα θέμα στο οποίο θέλω να αναφερθώ είναι το κάπνισμα. Όπως έχω τονίσει πολλές φορές, στις πολιτισμένες κοινωνίες τα μέλη τους σέβονται το ένα το άλλο. Οι καπνιστές έχουν το δικαίωμα να καπνίζουν (και να βλάπτουν την υγεία τους) αλλά και οι μη καπνίζοντες έχουν το δικαίωμα να μη γίνονται παθητικοί καπνιστές.

Για να μειωθεί το κάπνισμα η αυστραλιανή κυβέρνηση έχει προχωρήσει σε συνεχείς αυξήσεις της τιμής των τσιγάρων. Σήμερα η τιμή ενός πακέτου κυμαίνεται από 22 έως 28 δολάρια, δηλαδή από 15 έως 19 ευρώ. Όπως ήταν φυσικό οι καπνιστές «επαναστάτησαν» αλλά η απάντηση των αρμοδίων αρχών ήταν αποστομωτική: «Τα έσοδα από τους πρόσθετους φόρους θα διατεθούν για την υγεία. Οι μη καπνιστές δεν οφείλουν να πληρώνουν τα νοσήλια των καπνιστών…»

Εξάλλου στην Αυστραλία δεν διανοείσαι να καπνίσεις σε κλειστούς χώρους! Το κάπνισμα απαγορεύεται αυστηρά. Ακόμα και έξω από τους χώρους εστίασης (εστιατόρια, ζαχαροπλαστεία, καφετέριες κτλ) ο καταστηματάρχης έχει από το νόμο το ελεύθερο να αναρτήσει πινακίδα που απαγορεύει το κάπνισμα σε απόσταση 4 μέτρων από την είσοδο για να μην ενοχλούνται οι μη καπνιστές πελάτες του!

Και τι κάνουμε εμείς στην Ελλάδα τού... πολιτισμού, τού τουρισμού και τού ωχαδερφισμού; Ντουμανιάζουμε κάθε καφετέρια, κάθε ζαχαροπλαστείο, κάθε εστιατόριο, κάθε κλειστό χώρο προκαλώντας την έντονη δυσφορία των ξένων τουριστών αλλά και των Ελλήνων που δεν καπνίζουν, παραβιάζοντας τους νόμους που στην πατρίδα συζητούνται και ψηφίζονται από τη Βουλή απλά και μόνο για να περνούν την ώρα τους οι εθνοπατέρες!

Κατά τα άλλα είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, τρομάρα μας! Η προγονολατρεία μας μάρανε!

Σταματώ εδώ γιατί πάλι μ' έπιασαν τα διαόλια μου. Θα τα ξαναπούμε την ερχόμενη εβδομάδα.

• Στη φωτογραφία: Η πινακίδα που βρίσκεται έξω από το εστιατόριο του Κεφαλλονίτη Δημήτρη Τραυλού στο προάστιο Μπράϊτον Λε Σαντς του Σίδνεϊ αναφέρει ξεκάθαρα ότι ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ 4 ΜΕΤΡΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ.

• Οποιοδήποτε σχόλιό σας μπορείτε να το στείλετε στο ΜΜΕ που φιλοξενεί το άρθρο ή στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση georgemessaris @ gmail.com και εγώ θα το μεταβιβάσω.
• (Τελευταία παραγωγή: ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗ – ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ. Για να αποκτήσετε το DVD επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας).