Του Παύλου Βασιλάτου

Διευθυντή Γενικού Λυκείου Σάμης

Ξεκινώντας από τα τυπικά ευχολόγια : Καλή σχολική χρονιά, καλή επιτυχία στους υποψηφίους των Πανελλαδικών Εξετάσεων , εισέρχομαι κατ ευθείαν στο θέμα.
Τα σχολεία μας ή καλύτερα Για τα σχολεία μας ...πιο συγκεκριμένα : Τι σχολείο θέλουμε; Ποιοι είμαστε εμείς που το θέλουμε; Τι κοινωνία είμαστε; Τι

είδους πολιτικές , οικονομικές, κοινωνικές συνθήκες βιώνουμε , βιώνουν τα παιδιά μας;

Ας ξεκινήσω από το τελευταίο . Οι συνθήκες που βιώνουν τα παιδιά μας , βιώνει η Ελληνική οικογένεια, δεν είναι οι καλύτερες. Φτώχεια ανεργία , ανασφάλεια , απαισιοδοξία για το μέλλον ,είναι η τραγική καθημερινότητα. Η κρίση οικονομική , πολιτική , κοινωνική βρίσκεται παντού. Βρίσκεται δίπλα μας , μέσα στο σπίτι μας. Τα παιδιά μας τη ζουν καθημερινά. Μπορούμε να κάνουμε κάτι για να τη μετριάσουμε; (Δε λέω να την αποτρέψουμε γιατί δεν είμαι ουτοπιστής.)

Για να απαντήσω σ’ αυτό το ερώτημα πρέπει να απαντήσω πρώτα σε αυτό που έθεσα παραπάνω. Τι κοινωνία είμαστε; Εάν είμαστε κοινωνία δημοκρατική , μαχόμενη, μια κοινωνία που στηρίζεται στην αλληλεγγύη και στην αγάπη των μελών της , μπορούμε να κάνουμε πολλά. Εάν είμαστε κάτι διαφορετικό δε μπορούμε να κάνουμε απολύτως τίποτα. Μοιραία αυτή η κρίση ,που κατασκεύασαν αυτοί που ορίζουν τη τύχη μας και το μέλλον μας, θα μας πηγαίνει εκεί που αυτοί θέλουν , σε δύσκολα μονοπάτια.......

Ποιοι είμαστε εμείς κι τι είδους σχολείο θέλουμε; Είμαστε πολίτες γονείς , καθηγητές, μαθητές. Έχουμε ευθύνες , υποχρεώσεις , όχι μόνο δικαιώματα. Εάν είμαστε μέλη της Δημοκρατικής – μαχόμενης κοινωνίας που προανέφερα, εάν έχουμε έστω και λίγη ενσυναίσθηση για τα προβλήματα του διπλανού μας, τότε θέλουμε ένα Δημοκρατικό, Ελεύθερο , Αντιρατσιστικό Σχολείο.

Θέλουμε: Δημοκρατικό Σχολείο. Δηλαδή ένα σχολείο χωρίς κατάχρηση εξουσίας και ψευτοδύναμης από οποιονδήποτε σε οποιονδήποτε. Είτε αυτός είναι διευθυντής , καθηγητής, γονέας, μαθητής. Ένα σχολείο αγάπης , αλληλεγγύης , συναδελφικότητας, χωρίς μαθητοδικεία , χωρίς <<λαϊκά δικαστήρια>> από αδαείς, κακοπροαίρετους , επικίνδυνους που βάλλουν εναντίον των υποτιθέμενων <<εχθρών>> δηλαδή των καθηγητών, διευθυντών, μαθητών. Ένα σχολείο στο οποίο επιτρέπονται τα ακούσια , ανθρώπινα λάθη, στο οποίο όλοι μπορούν και πρέπει να ζητούν συγνώμη όταν δείχνουν ειλικρινή μεταμέλεια .

Θέλουμε: Ελεύθερο Σχολείο. Δηλαδή ένα σχολείο που μπορεί να πει ο οποιοσδήποτε τη γνώμη του, το προβληματισμό του , την αντίρρηση του χωρίς τα λεγόμενα του να παρερμηνεύονται σκόπιμα. Ένα σχολείο που δεν ασκείται βία, δεν ασκείται καταπίεση.

Θέλουμε: Αντιρατσιστικό Σχολείο. Δηλαδή ένα σχολείο , κατά του παραμικρού ρατσισμού μεταξύ των μελών π.χ. καλών – κακών μαθητών, χοντρών-λιγνών κ.λπ. , κατά του ακραιφνή ρατσισμού π.χ. διαφορετικών εθνοτήτων ή φυλών.

Ας μη ξεχνάμε ότι ζούμε σε μια νέα εποχή που δεν υπάρχουν σύνορα, δεν υπάρχουν φραγμοί. Υπάρχουν τα μέσα κοινωνικής επικοινωνίας που δυστυχώς ή ευτυχώς μας φέρνουν πιο κοντά.

Καλή Σχολική Χρονιά