Είναι πραγματικά απογοητευτικό, ότι άπαντες μιλούν για ανάπτυξη και μείωση των κρατικών δαπανών, αλλά κανείς ουσιαστικά δεν εξηγεί πώς θα επιτευχθούν. Μείωση δαπανών δεν μπορεί να γίνει. Μόνο καλύτερη αναδιανομή δαπανών και αναδιάρθρωση των δημόσιων υπηρεσιών είναι εφικτή, κάτι που σίγουρα θα συμβάλει στην ανάπτυξη. Ανάπτυξη, βέβαια, χωρίς επενδύσεις δεν γίνεται, αλλά και επενδύσεις με τις υπάρχουσες φορολογικές κλίμακες πάλι δεν γίνονται. Ένα υποκατάστατο των υψηλών φορολογικών κλιμάκων είναι η πολιτική σταθερότητα, η οποία όμως δεν υπάρχει. Όταν σε μια χώρα επικρατεί φορολογικό αλαλούμ, πολιτική αστάθεια και κυρίως διαφθορά, κανείς δεν επενδύει. 300 όμως βουλευτές μαζεύτηκαν στη βουλή για να συζητήσουν για τη διαφθορά, ενώ σίγουρα θα είχαμε καλύτερα αποτελέσματα αν κάποιοι εισαγγελείς άρχιζαν επιχείρηση τύπου «καθαρά» χέρια.

Είμαστε η χώρα στην οποία ανθούν κινήματα του τύπου «δεν παίρνω αποδείξεις», ώστε να κλέβω την εφορία και τον ΦΠΑ, «δεν πληρώνω τα μέσα συγκοινωνίας» γιατί είμαι τζαμπατζής, κλέβω το ρολόι της ΔΕΗ – το κάνει ο ένας στους δέκα - γιατί είμαι «έξυπνος», συμμετέχω στον «σύλλογο κόκκινων δανείων» ώστε να μην πληρώσω το δάνειό μου, αν και μπορώ, γιατί θεωρώ ηλίθιους όλους εκείνους που στερούνται τα πάντα προκειμένου να είναι συνεπείς. Και σύμφωνα με τις δικαστικές αποφάσεις, το 35% των δανειοληπτών που δεν πληρώνουν τα στεγαστικά τους δάνεια, είναι κοινοί μπαταχτσήδες και όχι το 15% που μας λέει ο κύριος Στουρνάρας. Γενικά, δεν πληρώνουμε τα δάνειά μας στις τράπεζες αλλά την αύξηση του μετοχικού τους κεφαλαίου που σίγουρα θα χρειαστεί, λόγω των κόκκινων δανείων, θα την κάνουν τα κορόιδα. Εκείνοι δε, που διατείνονται ότι είναι λογικό να αγοράσουν τα σπίτια τους οι δανειολήπτες των κόκκινων δανείων, στην ίδια τιμή που θα τα αγόραζε ένα fund, σίγουρα δεν γνωρίζουν τις ασύλληπτες συνέπειες μιας τέτοιας εκδοχής. Τελικά είναι να διερωτάται κανείς αν υπάρχει θεσμικός ή κοινωνικός θύλακας που δεν έχει διαφθαρεί.

Πάντως, κάποια πενιχρά καλά νέα υπάρχουν. Στους τελευταίους πέντε μήνες πάνω από πέντε δις εισέρευσαν στις τράπεζες, η αξιολόγηση ουσιαστικά τελείωσε - έστω και τμηματικά - και το σημαντικότερο είναι ότι ίσως τελειώσουμε με τη δεύτερη αξιολόγηση έως τις 7 Νοεμβρίου, ώστε μέχρι τις 5 Δεκεμβρίου να αρχίσει η συζήτηση για το χρέος, όπως τουλάχιστον διατείνεται η κυβέρνηση. Η συμμετοχή πάντως του ΔΝΤ σίγουρα θα μας φέρει και νέο μνημόνιο.

Σημείωση

Θα το επαναλάβω για πολλοστή φορά: Αν δεν μας είχαν επιβάλει το μνημόνιο, θα έπρεπε να το είχαμε επιβάλει εμείς στον εαυτό μας. Ας όψονται όμως όσοι αποφάσιζαν με γνώμονα το πολιτικό κόστος και όχι το συμφέρον της χώρας. Έτσι φθάσαμε στο σημείο να εφαρμόζουν το μνημόνιο άνθρωποι που ούτε γνωρίζουν πώς αλλά και ούτε που το πιστεύουν. Τι να περιμένεις όμως από ανθρώπους που ταυτίζουν τη βλακεία με τη αριστεία!