Ουσιαστικά βήματα και ιεράρχηση των εθνικών ενεργειών ώστε να βγούμε από την κρίση, δεν γίνονται, παρά μόνο τακτικές ενέργειες εντυπωσιασμού και καθημερινή περιγραφή των προβλημάτων που βιώνουμε, λες και ο δύσμοιρος άνεργος περιμένει κάποιον πολιτικό να του πει πόσο θλιβερή είναι η ζωή του και πόσο πιο θλιβερή θα γίνει, αν πάμε σε εκλογές χωρίς το κλείσιμο της αξιολόγησης και χωρίς να έχουμε περάσει και τον Ιούλιο.

Η μοναδική διέξοδος της χώρας από την κρίση είναι αυτή που όλοι γνωρίζουν: Ανάπτυξη. Η ανάπτυξη, όμως, μπορεί να προέλθει μόνο από επενδύσεις του ιδιωτικού –κυρίως- τομέα. Οι αριστεροί όμως, από τη φύση τους πιστεύουν ότι οι επιχειρηματίες ενδιαφέρονται αποκλειστικά για το κέρδος που προέρχεται από την εκμετάλλευση των εργαζομένων και αγνοούν ότι η κερδοφορία μίας επιχείρησης εξαρτάται από δεκάδες παράγοντες και ότι μόνο ένας από αυτούς είναι το επίπεδο απόδοσης των εργαζομένων.

Δυστυχώς οι άνθρωποι που γαλουχήθηκαν με τις ιδεολογίες του 1917 δεν είναι δυνατό να κυβερνήσουν την Ελλάδα του 2017.

Ένας σοβαρός επιχειρηματίας που σκοπεύει να επενδύσει σε μία χώρα, το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να εξετάσει το τραπεζικό της σύστημα. Και στην προκειμένη περίπτωση, το τελευταίο νοσεί βαριά, πολύ βαριά.

Το φορολογικό μας σύστημα είναι αλαλούμ, με δυσβάστακτους φόρους και συνεχώς μεταβαλλόμενο, και κανένας σώφρων επιχειρηματίας δεν επενδύει σε μία χώρα στην οποία δεν γνωρίζει τι φόρους θα πληρώσει.

Η περίφημη φυσικά γραφειοκρατία μας και οι ανεκπαίδευτοι δημόσιοι υπάλληλοι που την στελεχώνουν, ποτέ δεν πρόκειται να χαριστούν σε όποιον αφελή τολμήσει να αγνοήσει την παγκόσμια κλάση της!

Όσο δε για τη δικαιοσύνη μας, αυτή έχει αρχίσει να γίνεται ανέκδοτο.

Και δυστυχώς η πολιτική σταθερότητα, που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο για μεγάλες επενδυτικές δραστηριότητες, μας είναι άγνωστη.

Εμείς οι ίδιοι μετατρέψαμε τη χώρα μας σε πειραματόζωο του ΔΝΤ, των Βρυξελών και του Σόιμπλε. Και όσο δεν αντιλαμβανόμαστε ότι για τα χάλια μας είμαστε εμείς υπεύθυνοι, τόσο περισσότερο θα βιώνουμε την κρίση.

Σημείωση

Όσα μνημόνια και αν μας επιβληθούν, αν εμείς οι ίδιοι δεν διορθώσουμε το θλιβερό μας κράτος, αν δεν αντιληφθούμε ότι εμείς είμαστε το πρόβλημα και περιμένουμε άλλους να μας το λύσουν, άσπρη μέρα δεν θα δούμε. Ζητείται ο άνθρωπος που θα μας πείσει για του λόγου το αληθές.