Γιατί, πώς αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός ότι ο κύριος Παπάς μετά από τις φαιδρότητες του πλειστηριασμού των τηλεοπτικών συχνοτήτων συνεχίζει να θέλει να ελέγχει τα τηλεοπτικά μέσα και κατά συνέπεια την ενημέρωση, με έναν πανάθλιο νόμο;

Συγκεκριμένα, στην περίπτωση που δύο επιχειρηματίες θέλουν να συνάψουν μία σύμβαση συνεργασίας (εν προκειμένω ένας διαφημιζόμενος και ένα διαφημιστικό μέσο), σύμφωνα με τον κύριο Παπά οι ιδιώτες θα πρέπει να δανείζονται (άκουσον άκουσον!) την κρατική τεχνογνωσία για να κάνουν τη δουλειά τους! Μάλιστα, σε περίπτωση που ο ορισμένος διαχειριστής της σύμβασης δεν κάνει καλά τη δουλειά του, θα επεμβαίνει ο ρυθμιστής του συστήματος που είναι το περίφημο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης και το οποίο αφού χρησιμοποιήσει τη δική του τεχνογνωσία(!) θα αποφασίζει τα της συμβάσεως, έχοντας μάλιστα τη δυνατότητα επιβολής εξοντωτικού προστίμου!

Βέβαια, προπομπός αυτού του νόμου-τερατουργήματος που σκοπό έχει τον πλήρη έλεγχο των τηλεοπτικών μέσων, ήταν ένας άλλος νόμος-τερατούργημα, ο 2328/1995, τέκνο του κυρίου Βενιζέλου, με τον οποίο ο τελευταίος ήθελε να παράσχει στα μέσα υπηρεσίες σε βαθμό αισχρής δουλοπρέπειας. Έτσι, μεταξύ των άλλων καθόριζε ότι: Κανείς διαφημιζόμενος δεν δύναται να παίρνει έκπτωση από τα ΜΜΕ υψηλότερη του 9.9% ανεξαρτήτως του διαφημιστικού του κονδυλίου! Συγχρόνως καθιστούσε ποινικά υπεύθυνες τις διαφημιστικές εταιρίες αν ο διαφημιζόμενος δεν απέδιδε το αγγελιόσημο, λες και οι συντάκτες των ΜΜΕ για τους οποίους προορίζεται αυτό ήταν υπάλληλοι διαφημιστικών εταιριών. Και αυτό για να μην έχουν καμία ευθύνη οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ ως όφειλαν. Επιπροσθέτως δε, αν η διαφημιστική εταιρία έπαιρνε αμοιβή για μία δημιουργική της εργασία €20.000 αλλά ο πελάτης της έκανε στα ΜΜΕ διαφήμιση €1.000.000 την οποία τελικά δεν πλήρωνε, την ευθύνη πληρωμής του €1.000.000 προς τα ΜΜΕ είχε η διαφημιστική εταιρία!

Με άλλα λόγια, ο κύριος Βενιζέλος νομοθετούσε ως υποτακτικός των ΜΜΕ, ενώ ο κύριος Παπάς ως το τελευταίο σοβιετικό απομεινάρι που θέλει να έχει τον πλήρη έλεγχο της ενημέρωσης με επικάλυψη μάλιστα κρατικής τεχνογνωσίας!!!

Σημείωση

Στην Ελλάδα ασχολούμεθα ακόμη με επιγραφές κομμάτων, όπως κεντρώο, αριστερό, κεντροαριστερό, δεξιό, κεντροδεξιό, σοσιαλιστικό και άλλες τέτοιες πολιτικές μπαρουφολογίες, ενώ είναι ηλίου φαεινότερο ότι μόνο αν μία χώρα κυβερνάται από μία κυβέρνηση με φιλελεύθερο κοινωνικό προσανατολισμό μπορεί να προκόψει. Με μία ματιά στον παγκόσμιο πολιτικό χάρτη, ακόμη και ο πλέον κομπλεξικός ιδεοληπτικός θα διαπιστώσει ότι τα «προκομμένα» κράτη είναι τα πολιτικά φιλελεύθερα κράτη.