Κρέμεται πράγματι σε μία μπαμπακερή κλωνά σήμερα το Μοναστήρι των Κηπουριών.

Η προφητεία του Ευφρόσυνου, γνωστού για τα οράματά του, επαληθεύεται!

Τα Κηπούρια κινδυνεύουν να καταλήξουν Ταφιός εάν όλοι, από λίγο ο καθένας μας, δεν ασχοληθούμε σοβαρά και μελετημένα μαζί τους!

Εάν το Μοναστήρι ακολουθήσει την σημερινή εγκατάλειψη που βιώνουμε μετά τον θάνατο του Ευσέβιου, με κλειστές πόρτες και εικόνα διάλυσης, οι επιπτώσεις που θα έχει στην κοινωνία δίνεται από τον Πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Καμιναράτων Διονύση Ν. Σταθάτο:

“Δίχως Κηπούρια δεν ζω, δεν υπάρχω, δεν αναπνέω... είμαι άδειος...”

Η επιρροή, δύναμη και αγάπη Παλικισιάνων αλλά και Αργοστολιωτών προς τα Κηπούρια, φάνηκε στην τελευταία εορτή του Σταυρού… 500 μέτρα προς Καμιναράτα – Χαυδάτα, κατειλημμένοι από αυτοκίνητα οι δρόμοι και στο προαύλιό το αδιαχώρητο από όλη την Παλική.

Η ώρα για το Μοναστήρι είναι κρίσιμη. Η Εκκλησία ολοκληρώθηκε χάρη των εργασιών του Μητροπολίτη και των υπερπροσπαθειών του τεχνικού υπευθύνου του έργου και συνεργάτη του Παρθένιου Πολ. Μηχανικού Σπύρου Μουρελάτου που υπερέβαλλε δυνάμεων.

Όμως...

Τα Κηπούρια χρειάζονται δουλειά, χρήμα, προσοχή, συνέπεια, αλλαγές μεγάλες για να επανέλθουν στην μορφή και ρόλο που η Ιστορία τους και η ανάγκη του τόπου επιβάλλουν.

Γιατί... κραταιά Κηπούρια, Θρησκευτικός Φάρος και Κόμβος, αποτυπώνονται ανάλογα και αντίστοιχα, πέραν των ψυχών και στην οικονομία του τόπου. Το “Άγιον Όρος”, η “Αγιά Σοφιά” του Νησιού μας με την παλιά αίγλη τους και τους ανεκτίμητους θησαυρούς της, πέραν του “κρυφού σχολειού” που πρέπει να αναβιώσει η Εκκλησία, μπορεί να σύρει σε ανάπτυξη την πεθαμένη Παλική με θρησκευτικό τουρισμό.

Τούτη την κρίσιμη ώρα ο Θεός βάνει το χέρι του στα Κηπούρια με πρεσβευτή τον συμπατριώτη μας Παρθένιο, Ηγούμενο Άγίου Όρους.

ΠΑΡΘΕΝΙΕ

Ιερέ ποιμένα της Ορθοδοξίας, Συμπατριώτη εκ Χαυδάτων,

Πρωθιερέα της Μονής Αγίας Θεοδώρας στο Παγκόσμιο Θρησκευτικό μας Κέντρο, δεύτερο μετά την Βασιλεύουσα.

Σώσε το Μοναστήρι που λάτρεψες και μαζί τον Τόπο που πρωταντίκρυσες τον Ήλιο.

Η παρουσία σου Ιερέ Ποιμένα του Αγίου Όρους, ιδιαίτερα σήμερα που επαληθεύεται η προφητεία Ευφρόσυνου, δεν είναι τυχαία.

Τα Κηπούρια Κινδυνεύουν!

Η διαδρομή και η παρέμβασή σου, με όλους τους ενδιάμεσους ασφαλείς κρίκους, δεν είναι τυχαία.

Η αγάπη σου, το ενδιαφέρον, το κύρος σου, η δύναμη, οι θυσίες και το κυριότερο οι μεγαλόπνοοι στόχοι σου, αυτές τις μελανές ώρες του Μοναστηριού δεν αποτελούν τυχαία ανθρώπινα αισθήματα συμπάθειας αλλά Θείο Δώρο που Προσφέρεται μέσω της Αγιότητός σου στον Τόπο μας.

Γιατί τα Κηπούρια και ο Ταφιός είναι κομμάτι της ψυχής και του σώματός μας και πρέπει να Αναστηθούν!

Σεβάσμιε Συμπατριώτη

Σώζοντας τα Κηπούρια (χωρίς να ξεχνάμε τον Ταφιό) σώζεις και το Νησί μας, ανοίγοντας δρόμο στα αδιέξοδά του!

Ξεκίνα ότι προστάζει η ψυχή σου που είναι θέλημα Θεού ώστε το Μοναστήρι να μην καταλήξει Ταφιός! Δεν είναι τυχαία η υπομονή σου ούτε τυχαία η ομάδα που περιβάλλεσαι.

Δεν είναι τυχαία η Καμιναράτικη Μάχη να κρατήσουμε αμόλυντη την κορυφογραμμή του Ταφιού – Κηπουραίων στον φυσικό, παρθένο, ιστορικό και κατανυκτικό ρόλο τους, αποτρέποντας την εγκατάσταση “μηχανικών τεράτων”, διατηρώντας απαραβίαστο το περιβάλλον – προαύλιο των Ιερών χώρων.

Δεν είναι τυχαία η ενδόμυχη υστερία πόνου, ενδιαφέροντος, αγάπης προς Ταφιό και Κηπούρια όλων ανεξαιρέτων των Κεφαλονιτών. Δεν είναι τυχαία η παρουσία του Σεβασμιοτάτου Κεφ/νιας Δημητρίου Ιερωμένου με ισχυρή προσωπικότητα, ανοικτό πνεύμα και ανεξάντλητη εργατικότητα την οποία οι Καμιναράδες γνωρίσαμε και τιμούμε.

Ιερέ Πατέρα της Πίστης μας, κομίζοντας Θεϊκή Επιθυμία φέρνεις ελπίδα και αισιοδοξία!