Ήταν κάποτε μια αγελάδα που βοσκούσε αμέριμνη τρώγοντας χορτάρι.  Μετά από λίγο καιρό, ο ιδιοκτήτης της έμαθε ότι ήταν καλύτερο να της δίνει ζωοτροφές, γιατί το χορτάρι ενδεχομένως να είχε μολυνθεί από απεμπλουτισμένο ουράνιο. Αποφάσισε, λοιπόν, να της δώσει σόγια, καθώς τον πληροφόρησαν ότι με τη συγκεκριμένη τροφή η αγελάδα θα έκανε περισσότερο γάλα.

     Έλα, όμως, που μερικούς μήνες αργότερα αποκαλύφθηκε ότι η σόγια ήταν γενετικά τροποποιημένη και η αγελάδα μπορεί να πάθαινε μαστίτιδα. Απελπισμένος, αποφάσισε να αγοράσει κάποιες άλλες ζωοτροφές πλούσιες σε κρεατάλευρα για περισσότερο γάλα και αντιβιοτικά για προστασία της αγελάδας από ασθένειες. Ο αγελαδοτρόφος κοιμήθηκε ήσυχος ένα χρόνο.

     Ένα πρωί πάει στο σταύλο και αντικρίζει έκπληκτος την αγελάδα να παραπατάει, αλλά δεν μπορούσε να ξέρει τι θα επακολουθήσει, μέχρι που το δύστυχο ζώο … απεδήμησεν εις Κύριον. Το αποτέλεσμα της νεκροψίας σπογγώδεις εγκεφαλοπάθεια ή αλλιώς, νόσος των «τρελών αγελάδων».

     Μοιάζει με κακόγουστο σενάριο. Και είναι. Αλλά δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Η σύγχρονη μεταβιομηχανική κοινωνία έχει να επιδείξει πολλά επιτεύγματα σε ότι αφορά τη βελτίωση της ζωής του ανθρώπου. Έχει, όμως, να επιδείξει και πολλά τερατουργήματα. Ζούμε, λοιπόν, σε μια «κοινωνία της διακινδύνευσης», όπου την ίδια ώρα που γνωρίζουμε τις πιθανές συνέπειες των πράξεών μας, προβαίνουμε σε αυτές.

     Η ίδια επιστημονική “γνώση” - καλύτερα, “διαστροφή”- που κατασκεύασε τα βλήματα με απόβλητα ραδιενεργού ουρανίου, που πέρασε εντομοκτόνο σε γενετικό υλικό του καλαμποκιού, που έκανε τα ευαίσθητα φυτά αναίσθητα στο κλίμα, στο χρόνο …, που θέλησε να μην πάει τίποτε χαμένο από τα υπολείμματα των άρρωστων αιγοπροβάτων και τα μετέτρεψε σε ζωοτροφές (και φυσικά όχι χάριν της ανακύκλωσης), που παρήγαγε σούπερ προϊόντα τέλεια σε χρώμα και όψη, «πλαστικοποιημένα» στις εξωτερικές συνθήκες αλλά ίσως επικίνδυνα για την υγεία, είναι σε θέση να γνωρίζει τις επιπτώσεις  από τις παραπάνω δραστηριότητες. Και πολλές φορές αρκεί η κοινή λογική.

     Τότε, λοιπόν, γιατί μπαίνουμε σ’ αυτό το φαύλο κύκλο του ρίσκου, απειλώντας τη ζωή μας. Η απάντηση βρίσκεται στην απληστία των λίγων σε βάρος των πολλών, στη μανία του κέρδους αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Εκείνοι που κρατούν στα χέρια τους τη ποιότητα και τη διάρκεια των ημερών μας επί της γης (εμπορικά συμφέροντα και κυβερνώντες) απειλούν άνθρωπο και περιβάλλον. Ας είναι καλά η παγκοσμιοποίηση.   

Δρ. Σπυρίδων  Α. Θεοτοκάτος