Παρακολουθώντας την δόμηση του πρόσφατου αγώνα που ξεκίνησε ο δυναμικά δραστήριος  Δ. Μαντζουράτος, την συνοψίζω ως εξής :

ΜΟΝΙΜΟΙ ΥΠΟΚΙΝΟΥΜΕΝΟΙ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΕΣ ΤΩΝ ΥΠΟΥΡΓΕΙΩΝ  ME AMOIBΕΣ ΘΕΣΕΩΝ ΕΥΘΥΝΗΣ ΤΗ ΛΥΣΗ ΣΤΑ ΨΕΥΔΕΠΙΓΡΑΦΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΠΙΝΟΕΙΤΕ ΘΑ ΤΗ ΔΩΣΕΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΘΕΣΜΙΑΣ ΠΟΥ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΘΕΤΕΤΕ, ΟΠΩΣ ΕΓΚΑΙΡΩΣ ΠΑΙΡΝΕΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΜΙΣΘΟ  ΣΑΣ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ ΟΙ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ  ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΕΤΕ ΔΩΣΕΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ.

Είναι  εντυπωσιακά ανησυχητικό (για τα χάλια απόδοσης του κρατικού μηχανισμού)  το πως ο παιδιόθεν  αριστερός  Δημήτρης Μαντζουράτος, τον οποίο σύρουν κάθε τρείς και λίγο στα δικαστήρια για τους αγώνες και τις δυναμικές παρεμβάσεις του σε όλους τους «χώρους» της τοπικής πολιτικής στους οποίους τάσσεται ή επιλέγει (-ται) κάθε φορά να αγωνιστεί, κατάφερε μέσα σε 5-10 μέρες από την εκλογή του στο προεδρείο της συνδικαλιστικής οργάνωσης ΕΛΜΕ-ΚΙ, να δημιουργήσει ένα ογκώδες διμέτωπο  κίνημα διαμαρτυρίας Κεφαλονιάς και ιθάκης,  κινητοποιώντας γονείς μαθητές καθηγητές και κοινή γνώμη κατα ολιγωριών/αστοχιών της κεντρικής και τοπικής εξουσίας, με τέτοιο συντριπτικό βάθος επιχειρημάτων, που καμμία αντεπιχειρηματολογία,  κανένα πρόσχημα και κανένα πρόσκομμα  δέν φαίνεται να  μπορεί να αντισταθεί. Γίνεται μέσα σε ημέρες ότι παρεμποδιζόταν επί έτη.  Αποκάλυψε τάχιστα ότι η «γραφειοκρατία» δηλαδή η όρθωση εμποδίων ακόμα και με τη μορφή της «συγκαλυμένης αδιαφορίας» , της «διασφάλισης της νομιμότητας» ή της είναι  στην ουσία της μιά επιτηδευμένη παραπληροφόρηση (εκούσια ή σπανίως ακούσια λόγω αδυναμίας αντιλήψεως ή μυωπίας) για μια ειλημμένη απόφαση αδράνειας, προκειμένου να εξυπηρετηθούν διαρκή οικονομικά συμφέροντα διαφόρων απλήστων εργοληπτών  που δέν είναι κοινοποιημένα  αλλά είναι καλά κρυμένα, παίζοντας με τις προθεσμίες και τις οδούς των χρηματορροών.

Ζαβλακωμένοι όπως είμαστε από τα μνημόνια, είχαμε ξεχάσει τις δυνατότητες του ασυμβίβαστου αγώνα σαν αυτόν που ανέλαβε να διεξάγει συντονιστικά ο Μαντζουράτος.

Οταν εκ θαύματος αίρονται τα εμπόδια ετών («οι ...ορθές υπηρεσιακές διαδικασίες»)  αρκεί  η χρηματοδότηση να ληφθεί μέν από την Περιφέρεια (και να λείψει από αλλού)  αλλά η διαδικασία να εκτελεστεί από το Κέντρο (πρωτεύουσα), αυτό σημαίνει ότι  οι αποφάσεις για τη διανομή και τους τελικούς αποδέκτες  των πόρων  για να γίνει το «έργο»,   αποσπώνται  από την περιφέρεια και πάνε σε συστηματικούς αναδόχους των Αθηνών, η των εκεί γύρω. Δηλαδή  σημαίνει εισαγόμενους μελετητές , ενδιάμεσους και  εργάτες, και ελάχιστη συμβολή ή επιστροφές εργασίας στην οικονομία την τοπική. Αυτό ήταν λοιπόν το κλειδί.  Ποιοί ακριβώς θα είναι οι ημέτεροι. Μόλις ξεκαθαριστεί, όλα προχωράνε. Διαφορετικά το έργο απεντάσσεται και οι πόροι πάνε αλλού.

Εκεί λοιπόν ήταν το πρόβλημα, ποιός θα κάνει το διαγωνισμό και εάν εταιρείες του κέντρου ή της επαρχίας θα αναλάβουν το έργο. Οι ημέτεροι ή οι μή ημέτεροι. Ολα τώρα λύθηκαν.  Και όπως πάντα (κυριολεκτικά πάντα) καραδοκεί και ο (υπερκομματικός) Κερκυραισμός, στη γωνία, για να προτάξει τις (από καιρό  έτοιμες- με ποιάς προελεύσεως χρήματα άραγε;)  μελέτες του πρός ανατροπή των παλαιών προτεραιοτήτων, και εκτροπή της χρηματοροής πρός Κέρκυρα «πάντα ...για να μήν χαθούν τα λεφτά» αφού εσείς οι νότιοι  «δέν προλαβαίνετε»  τη λήξη του ΕΣΠΑ.

Ο Δ. Μαντζουράτος  ήταν συμμαθητής μου. Τον συγχαίρω και τον περιβάλλω με εκτίμηση και αγάπη.  Το παράδειγμά του δείχνει επίσης το τί μπορεί να κάνει το άτομο, με την προσωπικότητά του, ως καθοδηγητής ενός μαζικού αλλα αρχικώς αναποτελεσματικού συνόλου.

Δημήτρη, φίλε, -αρχής γενομένης από τα σχολικά διαλείμματα της δεκαετίας του 70- εύχομαι συνέχεια να πολεμήσεις με την ίδια ευθύτητα ιδεολογικά, εάν ποτέ προαισθανθείς  πως η δικτατορία του προλεταριάτου μπορεί να φέρει μια τέτοια αυταρχικότητα  καθημερινότητας και ενδεχομένως να αναβιβάσει μιά τέτοια κομματική γραφειοκρατία ολιγαρχίας,  που να κάνει το βίο αβίωτο ακόμα και για τα λαικά στρώματα.

Τώρα επιπροσθέτως σου εύχομαι να έχεις υγεία και ακόμα μεγαλύτερη μαχητικότητα γιατί σε πάρα πολλά μας έχεις ως τοπική κοινωνία, μοναδικά  ευεργετήσει. Τα υπόλοιπα της αρμονικής επίγειας ζωής που δεν  θέλεις να καταλάβεις ή να αποδεχθείς, θα τα βρούμε καθώς μεγαλώνεις και γίνεσαι σοφότερος.

Σε παρακαλώ επίσης να φροντίζεις    να ξεμεθάς  τους μαθητές από τη νεανική μέθη των επιτυχιών των συνεπών αγώνων για τα δικαιώματά τους , δηλαδή, ως παιδαγωγός, να τους θυμίζεις κατα καιρούς πως εκτός από ασυμβίβαστοι ως πρός τα μαθητικά δικαιώματα  για τις συνθήκες παροχής της παιδείας τα αντισεισμικά κελύφη και την πλέρια θέρμανση και θωράκιση των σχολείων, έχουν και καθήκοντα πρός την κοινωνία. Να είναι εξίσου ασυμβίβαστοι με τον (τυχόν κακό) εαυτό τους, να στρωθούν στο διάβασμα και να γίνουν ωριμότεροι και καλύτεροι από τους παλαιότερους. Φρόντισέ το και αυτό αγωνιστικά,  γιατί αλλοιώς δέν έχουμε μέλλον.

Καλή επιτυχία.

Ν. Σολωμός

Πρώην Δημοτικός Σύμβουλος Πάλης