Ο οποίος μάλιστα καταρρίπτει κάθε χρόνο όλα τα ρεκόρ αφίξεων με τη βοήθεια κυρίως των εξ ανατολών μας αναταράξεων. Έτσι, το 2017 οι αφίξεις τουριστών στη χώρα μας πλησίασαν τα 30 εκατομμύρια. Πως εξηγείται, λοιπόν το γεγονός οι επιχειρηματίες του τουρισμού (ξενοδόχοι) που υποτίθεται ότι είναι ό,τι καλύτερο διαθέτουμε να έχουν κόκκινα δάνεια της τάξεως του 44%; Αν λοιπόν δεν τα καταφέρνουμε ούτε σε αυτό που υποτίθεται ότι είμαστε καλοί, σε τι θα τα καταφέρουμε; Πιθανόν στη δημιουργική λογιστική…

Μιλώντας για δημιουργική λογιστική, έλεγα σε προηγούμενο άρθρο μου ότι το κράτος πρέπει να αποκτήσει δημιουργική φαντασία. Το δυστύχημα είναι ότι μόλις το κράτος πάει να κάνει κάτι δημιουργικό, οι διάφοροι αετονύχηδες γίνονται κι αυτοί δημιουργικότεροι. Παράδειγμα; Η χορήγηση άδειας παραμονής σε αλλοδαπούς με την αγορά ακινήτου άνω των 250 χιλιάδων ευρώ που κάποιοι αετονύχηδες την έχουν μετατρέψει σε ξέπλυμα μαύρου χρήματος.

Το κράτος μας παραμένει αγκυλωμένο και ασφυκτικά γραφειοκρατικό. Αν κάποιος αποφασίσει να αγοράσει μια βραχονησίδα ή ένα νησάκι 30 στρεμμάτων θα διαπιστώσει ότι πρώτα πρέπει να βγάλει 32 άδειες και κάποιες άλλες εκ των υστέρων για να κάνει μία προβλήτα, αν φυσικά δεν μπλέξει με την αρχαιολογία. Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ πωλούνται 300 ακατοίκητα νησιά, ουδείς τα αγοράζει και έτσι βρίσκουν την ευκαιρία να τα καταλαμβάνουν οι Τούρκοι χωρίς καμία άδεια. Και κατά πως πάμε, στο τέλος θα καταφέρουν να μετατρέψουν το Αιγαίο μας σε χώρο απαγορευμένο σε τουρίστες.

Δυστυχώς δεν πάμε καλά. Από 2.7% αρχική ανάπτυξη που προσδοκούσαμε το 2017, φθάσαμε στο τελικό 1.4%. Ακόμη και οι επενδύσεις που φαίνεται ότι αυξήθηκαν κατά 9.6%, δεν είναι παραγωγικές επενδύσεις, αλλά προέρχονται από «επενδύσεις» του τύπου αγοράς αυτοκινήτων για ενοικιάσεις, κ.ο.κ. Και σε λίγους μήνες που θα βγούμε από το πρόγραμμα στήριξης, αν δεν έχουμε ένα μαξιλάρι της τάξεως των 20 δις ευρώ, τότε σίγουρα θα βρεθούμε ξανά μετέωροι.

Η ελληνική οικονομία αγκομαχά και μαζί της οι χιλιάδες νέοι που μεγαλώνουν στην ανέχεια και στον κοινωνικό αποκλεισμό που τους δημιουργεί κοινωνικό μίσος - κάτι που πλειστάκις εκφράζεται μέσα από ομάδες βίαιης παραβατικότητας.

Σημείωση

Πήγα την Κυριακή το απόγευμα στο 8^ο Πανόραμα επιχειρηματικότητας και σταδιοδρομίας στο Μέγαρο. Είδα νέους που θέλουν να μείνουν και όχι να φύγουν. Είδα «ψαγμένους» νέους που θέλουν να δουλέψουν και να δημιουργήσουν, είδα περήφανους νέους έτοιμους να κτίσουν μία άλλη Ελλάδα. Είδα επιτέλους ένα φως αναλαμπής σε τούτη τη χώρα.