Από μικρό παιδί δεν μπορούσα να κατανοήσω το μίσος που έχουν κάποιοι άνθρωποι για κάποιους άλλους επειδή έχουν διαφορετικό χρώμα από τους δικούς τους, μερικοί μάλιστα παριστάνουν και τους βαθύτατα θρησκευόμενους. Έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους που έχουν διαφορετικό χρώμα από το δικό μου, με τα θετικά και τα αρνητικά, τις ανησυχίες, τις χαρές, τις λύπες, όπως όλοι μας. Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι εάν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες στην μόρφωση μπορούν να μεγαλουργήσουν ανεξαρτήτως φυλής.

Αναρτώ κάποιες φωτογραφίες από την γνωριμία μου με φίλους που έχουν διαφορετικό χρώμα από το δικό μου.

Και ένα αφιέρωμα στην Ρόζα Πάρκς που εξαιτίας της άρχισε στις ΗΠΑ ο αγώνας των μαύρων για ίσα δικαιώματα.

Όλα ξεκίνησαν στις 1 Δεκέμβρη 1955 στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα των ΗΠΑ. Μια μαύρη γυναίκα ονόματι Ρόζα Πάρκς αρνήθηκε να παραχωρήσει την θέση της στο λεωφορείο σε έναν λευκό επιβάτη. Συνελήφθη για παραβίαση του νόμου περί φυλετικού διαχωρισμού. Οι ΗΠΑ που κατηγορούσαν άλλες χώρες για παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων μεταχειρίζονταν απάνθρωπα τους μαύρους πολίτες τους. Άρχισαν μεγάλες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, η κοινή γνώμη κινητοποιήθηκε για ένα δίκαιο αίτημα. Τα εκατομμύρια μαύρων Αμερικανών απόγονοι των Αφρικανών σκλάβων να αποκτήσουν ίσα δικαιώματα σαν όλους τους Αμερικάνους πολίτες.

Η Ρόζα Πάρκς εξέφρασε το κουράγιο και την αξιοπρέπεια όλων των μαύρων της Αμερικής που δεν είχαν φωνή και δικαιώματα. Σήμερα στα λεωφορεία στο Μοντγκόμερι ταξιδεύει τιμητικά στην πρώτη θέση σαν Ρεπλίκα, ώστε να θυμίζει στις νέες γενιές των Αφροαμερικανών τον αγώνα για την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων.

Μικέλης Μαφρέδας

Σπαρτιά