Βάλαμε στοίχημα ότι θα βγάλουμε τη χώρα από τα μνημόνια και το κερδίσαμε. Βάλαμε στοίχημα ότι… και το κερδίσαμε. Ο πρωθυπουργός συνεχώς βάζει στοιχήματα αλλά ποτέ στόχους. Βλέπεις, η επίτευξη στόχων απαιτεί στρατηγικές και προγράμματα, ενώ το στοίχημα… απλώς να στρίψεις το νόμισμα. Κορώνα-γράμματα. Σκεφτείτε, λοιπόν, ο επικεφαλής μιας οργανωμένης επιχείρησης αντί να παρουσίαζε στους μετόχους συγκεκριμένους στόχους, να τους παρουσίαζε στοιχήματα. Απλώς θα τον εκλάμβαναν για UFO και θα τον εκπαραθύρωναν άμεσα. 

Προσδοκάμε αναδιάρθρωση ή επανίδρυση του κράτους από ανθρώπους που δεν αντιλαμβάνονται ότι οι αναδιαρθρώσεις φέρνουν την ανάπτυξη και όχι η λιτότητα. Από την άλλη γέμισε η χώρα από «πανεπιστήμια» της πλάκας και καθηγητάδες οικονομολόγους που όλοι μαζί δεν έχουν προσφέρει μία θέση εργασίας στην κοινωνία. Ποτέ - αν όχι πολύ σπάνια - δεν ακούγεται η φωνή των ανθρώπων που παράγουν ή που θέλουν να επενδύσουν στη χώρα και που από αυτούς εξαρτάται η ανάπτυξή της.

Διαβάζω και θλίβομαι ότι σε κάποια ΤΕΙ εισήχθησαν υποψήφιοι με 3.030 μόρια, δηλαδή ουσιαστικά αγράμματοι νέοι. Και το χειρότερο, κάποια ΤΕΙ αναβαθμίζονται σε πανεπιστήμια όπως π.χ. στα Ιωάννινα. Και όλοι αυτοί οι αγράμματοι «πτυχιούχοι» θα στριμώχνονται για κάποια θέση στο θλιβερό ελληνικό δημόσιο για να το κάνουν ακόμη χειρότερο. Και σαν να μην φθάνει αυτό, έχουμε και την εξαγγελία του υπουργού παιδείας ότι οι μαθητές των επαγγελματικών λυκείων θα μπαίνουν άνευ εξετάσεων στα πανεπιστήμια για διετή φοίτηση και απόκτηση πανεπιστημιακού πλέον, πτυχίου. ($40.000 είναι το κόστος σπουδών ενός τριτοβάθμιου φοιτητή στην Αμερική και $1,500 στην Ελλάδα. Ό,τι πληρώνεις αγοράζεις…)!

To κράτος μας χρειάζεται γκρέμισμα και επανίδρυση εκ θεμελίων. Από το 2000 έως το 2014 το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε 170 δις ευρώ για τη χρηματοδότηση των συντάξεων, δηλαδή το 50% του δημόσιου χρέους και βάλε, και εξακολουθεί ο κύριος Τσίπρας να χρησιμοποιεί το χιλιομπαλωμένο συνταξιοδοτικό μας σύστημα ως το κύριο εργαλείο της προεκλογικής του επικοινωνιακής πλατφόρμας…

Η χώρα μας χρεοκόπησε οικονομικά αφού προηγουμένως χρεοκόπησε αξιακά και θεσμικά. Η κυβέρνηση ανακυκλώνεται με άχρηστα πολιτικά υλικά, με αποτέλεσμα να συνεχίζεται η ανεπάρκειά της και η ικανότητά της να εξαντλείται στη διανομή κάποιου κοινωνικού μερίσματος που είναι αποτέλεσμα της φορολογικής μας εξαθλίωσης. Δουλειά και όχι ελεημοσύνη, κύριε Τσίπρα, χρειάζεται ο κόσμος.

Σημείωση

Ο πρωθυπουργός μάς είπε στην Έκθεση ότι έχει ένα μαξιλάρι 24 δις και δεν βιάζεται να βγει στις αγορές. Κύριε Τσίπρα, αν τους επόμενους μήνες οι αποδόσεις των ομολόγων πάρουν την ανηφόρα, όχι μαξιλάρι αλλά ούτε στρώμα δεν πρόκειται να σώσει, ούτε τις επιχειρήσεις, ούτε τις τράπεζες και φυσικά ούτε και τη χώρα. Και τότε δεν θα υπάρχει ο Σόιμπλε…