Ο σεισμός των 6,4 ρίχτερ (6,8 κατά άλλα σεισμολογικά ινστιτούτα) ταρακούνησε τη Ζάκυνθο, την Κεφαλλονιά και τις γύρω περιοχές.

Το ξύπνημα βίαιο. Να κάθεσαι στο κρεβάτι και να περιμένεις πότε θα δεήσει να σταματήσει η μανία τού Εγκέλαδου. Να πετιέσαι στη συνέχεια στον υπολογιστή σου διψασμένος να μάθεις λεπτομέρειες. Όσες περισσότερες πληροφορίες μπορείς. Πού ήταν το επίκεντρο; Σημειώθηκαν ζημιές; Υπήρχαν θύματα;

Τα δευτερόλεπτα, τα λεπτά, οι ώρες να περνούν και εσύ να μην έχεις όρεξη να πας πάλι για ύπνο. Και πώς να έχεις όρεξη για ύπνο όταν ο νέος αυτός ισχυρός σεισμός δεν σε ξύπνησε απλά. Ξύπνησε και τις μνήμες από τους άλλους καταστρεπτικούς σεισμούς που είχαν πλήξει την Κεφαλλονιά, τη Ζάκυνθο, την Ιθάκη και άλλες παράλιες γειτονικές περιοχές.

Ξύπνησαν οι μνήμες από τις τραγικές εκείνες ώρες του Αυγούστου του 1953.

Ήμουνα παιδί προσχολικής ηλικίας αλλά οι θύμησες παραμένουν  ολοζώντανες. Λές και όλα έγιναν χθες και όχι πριν 65 ολόκληρα χρόνια!

Εκείνος ο Αύγουστος του 1953 είχε έρθει να αποτελειώσει ότι είχαν αφήσει όρθιο ο πόλεμος, η κατοχή και ο καταραμένος εμφύλιος.

Οι καταστροφές τεράστιες. Οι θάνατοι μέσα στα συντρίμμια εκατοντάδες! Ο πόνος αβάσταχτος. Ερείπια τα πάντα γύρω σου, ερείπια και τα όνειρα των κατοίκων των όμορφων νησιών.

Κυριακή, 9 Αυγούστου του 1953, 9:51, ο πρώτος ισχυρός προειδοποιητικός σεισμός – 6,4 Ρίχτερ. Θυμάμαι η γιαγιά μου είχε πάρει τον αδελφό μου, λίγων μόλις μηνών τότε, στην εκκλησία και αμέσως γύρισε ανήσυχη στο σπίτι. Η εκκλησία είχε υποστεί μερικές ρωγμές, ελαφρά πληγωμένο ήταν και το τριώροφο σπίτι μας στο κέντρο του Αργοστολιού. Η ανησυχία ανάμεσα στους κατοίκους έκδηλη.

Τρίτη, 11 Αυγούστου του 1953, 5:32, ο δεύτερος ισχυρότερος προειδοποιητικός σεισμός – 6,8 Ρίχτερ. Ο σεισμός αυτός θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «σωτήριος» γιατί σκόρπισε τον πανικό και ο κόσμος άρχισε να εγκαταλείπει τα σπίτια του και να κατασκηνώνει σε ανοικτούς χώρους. Η δική μου οικογένεια κατέφυγε στην περιοχή του Φαραώ, στο λόφο πάνω στον οποίο είναι κτισμένο το Αργοστόλι. Περάσαμε, μαζί με άλλους συντοπίτες μας, μια νύκτα αγωνίας. Κάτω από τον έναστρο ουρανό η γη βογκούσε και έτρεμε.

Τετάρτη, 12 Αυγούστου του 1953, 11:25, ο τρομερά καταστρεπτικός σεισμός των 7,2 Ρίχτερ. Όλα άρχισαν με ένα υπόκωφο βουητό που γινόταν όλο και δυνατότερο. Δύο-τρία σκυλιά δίπλα μας αλυχτούσαν από ώρα σα να ήθελαν να μας προειδοποιήσουν γι’ αυτό που θα ακολουθούσε. Και ο Εγκέλαδος κτύπησε με οργή τα νησιά. Τα πάντα ισοπεδώθηκαν. Οι νεκροί έφτασαν τους 871, οι τραυματίες ξεπέρασαν τις 2.000 και οι άστεγοι τις 150.000. Ακολούθησε η φυγή. Η μαζική εσωτερική αλλά και εξωτερική μετανάστευση.

Στο πρόσφατο παρελθόν, το 2014, ο Εγκέλαδος κτύπησε το Ληξούρι και γενικά την περιοχή της Παλλικής, στην Κεφαλλονιά.

Πριν λίγες μέρες ξανακτύπησε, αυτή τη φορά στη Ζάκυνθο.

Και στα δύο τελευταία κτυπήματά του, ο Εγκέλαδος κατάφερε να προκαλέσει μόνο λίγες ζημιές αλλά ευτυχώς όχι θύματα. Οι αντισεισμικές κατασκευές αντιστάθηκαν στη μανία του και η ζωή συνεχίζεται.

Οι νησιώτες έχουν συνηθίσει την οργή της φύσης που το μόνο που κατορθώνει κάθε φορά είναι να στοιβάζει νέες δυσάρεστες αναμνήσεις στο σεντούκι της μνήμης, χωρίς αυτό να μας πτοεί!

Γιώργος Μεσσάρης

ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Το λιμάνι της Ζακύνθου μετά τον πρόσφατο σεισμό…

• Οποιοδήποτε σχόλιό σας μπορείτε να το στείλετε στο ΜΜΕ που φιλοξενεί το δημοσίευμα ή στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση και εγώ θα το μεταβιβάσω: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
• Μία από τις τελευταίες παραγωγές ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ του Γιώργου Μεσσάρη: ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗ – ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ. Για να αποκτήσετε το DVD επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας http://www.omegadocumentaries.com ή επικοινωνήσετε με τον ίδιο στην προαναφερόμενη ηλεκτρονική διεύθυνση.