Η μέρα αυτή καθιερώθηκε μετά από πρόταση της Γερμανίδας επαναστάτριας Κλάρας Τσέτκιν στην σοσιαλιστική διεθνή το 1910, ως ανάμνηση αιματηρής καταστολής απεργίας στη Νέα Υόρκη στις 8 Μαρτίου 1857.

Οι γυναίκες θεωρούνταν κατάλληλες για τις δουλειές του σπιτιού, για την ανατροφή των παιδιών. Απαραίτητες στον πόλεμο αλλά αχρείαστες στην ειρήνη, ανώριμες να ψηφίσουν και να ψηφιστούν, δηλαδή να αποφασίσουν για τη ζωή τους. Ανίκανες να εργασθούν και να λάβουν μισθό και ποτέ βέβαια ισότιμες συνομιλήτριες. Οι ανατροπές που έγιναν ήταν αποτέλεσμα της αφοσιωμένης, μαχητικής και συχνά φανατικής δράσης κάποιων Πρωτοπόρων γυναικών που πάλεψαν να σπάσουν τα ταμπού της καθυστέρησης.

Αναφέρομαι σε κάποιες εντελώς ενδεικτικά:
Τιμούμε την Ολυμπία ντε Κγουζ που διεκδίκησε μέσα στην Γαλλική επανάσταση ίσα δικαιώματα στο βήμα και το ικρίωμα, πριν οδηγηθεί η ίδια στην γκιλοτίνα. Τιμούμε ην Λουίζ ντε Μισέλ που έδρασε στα οδοφράγματα της παρισινής κομμούνας, τη Ρωσίδα επαναστάτρια Αλεξάνδρα Κολοντάι, την Έμμα Γκόλντμαν, τη Σιμόν ντε Μποβουάρ. Τις Αμερικανίδες εργάτριες, τις Αγγλίδες σουφραζέτες.
Τιμούμε τις πρωτοπόρες Ελληνίδες Αύρα Θεοδωροπούλου, Άννα Γιαννιού, Ρόζα Ιμβριώτη αλλά και τις Ρουμελιώτισσες-Θεσσαλές-Ηπειρώτισσες-Μακεδονοπούλες αγωνίστριες της Εθνικής αντίστασης του λαού μας εναντίων του φασισμού.
Τέλος, τιμούμε τις σημερινές γυναίκες που σε δεκάδες χώρες αγωνίζονται αφού πίσω από τον φερετζέ της παράδοσης εξακολουθούν να κρύβονται αιώνες γυναικείας καταπίεσης. Απέχουμε πολύ ακόμη από την πλήρη γυναικεία χειραφέτηση αλλά οποιαδήποτε σύγκριση παρελθόντος παρόντος θα έκανε αυτές τις πρωτοπόρες γυναίκες να φουσκώσουν από υπερηφάνεια.

Υ.Γ. Εκλογική χρονιά φέτος και θα ήταν πολύ θετικό οι Ελληνίδες να διεκδικήσουν και να αυξήσουν τα ποσοστά αντιπροσώπευσης τους σε όλα τα κέντρα λήψης αποφάσεων επιβραβεύοντας την πραγματική τους αξία. Άλλωστε η διεκδίκηση είναι γένους θηλυκού.

Μικέλης Μαφρέδας

Σπαρτιά