Της Αναστασίας Αραβαντινού *

"Τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο. Οι απαισιόδοξοι ή ρεαλιστές – όπως θέλετε πείτε τους– λένε πως τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμη. Τι άλλο δηλαδή να περιμένουμε; Πόσο πιο κάτω να πέσουμε; Αν αυτό που ζούμε δεν είναι ο πάτος του βαρελιού, τότε ποιος είναι...;

Συγνώμη, αλλά δεν ανήκω στην κατηγορία των απαισιόδοξων. Είμαι ρεαλίστρια, αλλά είμαι και ονειροπόλα. Κανείς δεν μπορεί να μου στερήσει το δικαίωμα στο όνειρο και στην ελπίδα. Πατώ γερά στη γη, στην ελληνική και "πονεμένη" γη, και πιστεύω ότι μόνο με την αγάπη μπορούμε να αντιμετωπίσουμε όλο αυτό που μας έχει κυριεύσει.

Δεν εννοώ βέβαια την αγάπη με την κοριτσίστικη έννοια που υπάρχει μόνο σε ένα ροζ συννεφάκι. Εννοώ την αληθινή και ανιδιοτελή αγάπη, για την οικογένεια μας, τον φίλο μας, τον συνεργάτη μας, τον συνάνθρωπο μας. Αν νοιαστούμε και βοηθήσουμε τον διπλανό μας, αν ενδιαφερθούμε για το πρόβλημά του, αν πάψουμε να κοιτάμε μόνο την πάρτη μας, αν αποφασίσουμε να είμαστε έντιμοι... Αν, αν, αν...! Όχι, δεν λέω πως αν γίνουν όλα αυτά θα βγούμε από την κρίση την άλλη μέρα. Σίγουρα όμως θα έχουμε καταφέρει να γίνουμε μια γροθιά και να παλέψουμε ενωμένοι ενάντια σε όλο αυτό που έρχεται. Δεν θα είμαστε ο καθένας μόνος του, αλλά όλοι μαζί!

Θα μου πείτε, πως θα γίνει αυτό από τη στιγμή που εξακολουθούν να υπάρχουν μερικοί υπέρμετρα φιλόδοξοι και κουτοπόνηροι, που προσπαθούν να ικανοποιήσουν πάση θυσία το δικό τους «εγώ»; Μα ποιο "εγώ" ...; Το "εγώ" έχει πεθάνει χρόνια τώρα. Πλέον, υπάρχει μόνο το "εμείς". Δεν το βλέπουν...; Ο κόσμος κουράστηκε, βαρέθηκε, "ξύπνησε"! Δεν θέλει να τρώει ξαναζεσταμένο φαγητό, βαρέθηκε να ακούει κακίες, κουράστηκε από την "πολλή φασαρία για το τίποτα"! Έχει δικά του προβλήματα να λύσει. Έχει αρκετή αρνητική ενέργεια από όλα αυτά που τον περιτριγυρίζουν. Το μόνο που έχει ανάγκη, είναι από λίγη αγάπη και ανθρωπιά!"

* Η Αναστασία Αραβαντινού είναι προπτυχιακή φοιτήτρια στο τμήμα τουριστικών επιχειρήσεων του τεχνολογικού εκπαιδευτικού ιδρύματος Πατρών