Δύο πράγματα ο άνθρωπος δεν μπορεί να θυμάται. Τον ερχομό του και το φευγιό του από τούτη τη ζωή.

Για όλα τα άλλα μπορεί να έχουμε μνήμες. Ευχάριστες, δυσάρεστες ή συναισθηματικά αδιάφορες.

Ένα από τα πράγματα που εγώ θυμάμαι έντονα και με ανάμικτα συναισθήματα ήταν μετανάστευσή μου στους Αντίποδες…

Οι στρατιωτικές μου υποχρεώσεις προς τη μητέρα πατρίδα είχαν ολοκληρωθεί το Δεκέμβριο του 1969. Λίγες μόλις εβδομάδες αργότερα, στα τέλη του Γενάρη, είχε προγραμματισθεί το ταξίδι μου στην άλλη άκρη της γης, στην Αυστραλία.

Η μέρα της αναχώρησης μου ήταν, όπως είναι φυσικό, φορτισμένη συναισθηματικά.
Μετά τις γνωστές διατυπώσεις, εγώ και ο αδελφικός μου φίλος και συμφοιτητής, Τάκης Μακράκης, είχαμε επιβιβαστεί στο αεροσκάφος της Qantas και είχαμε καθίσει στις θέσεις μας.
Από το μικρό παράθυρο μπορούσα να δω τους γονείς μου στον εξώστη του Ελληνικού. Έμεναν εκεί καθηλωμένοι και κοιτούσαν το αεροπλάνο που είχε αρχίσει να τροχοδρομεί προκειμένου να πάρει θέση για την απογείωση!

Δεν ξεχνιούνται τέτοιες σκηνές. Όπως μου είπαν χρόνια αργότερα, έμειναν εκεί μέχρι που η εικόνα του αεροπλάνου έσβησε στον αχανή ορίζοντα.
Εκείνες τις στιγμές πάλευαν μέσα μου αντικρουόμενα συναισθήματα. Η θλίψη του αποχωρισμού αλλά και ο νεανικός ενθουσιασμός για τις προκλήσεις που με περίμεναν, στο Σίδνεϊ, την πόλη που έζησα και δημιούργησα για τέσσερις και πλέον δεκαετίες.

Τούτες οι αναμνήσεις μού ήρθαν προχθές στο νου όταν βρέθηκε και πάλι μπροστά μου ένα γράμμα που μού είχε στείλει ένας αξέχαστος φίλος, λίγο μετά την άφιξή μου στην Αυστραλία. Αποστολέας ο αείμνηστος Γιάννης Δαούκος, γόνος της ναυτικής οικογένειας Δαούκου, με τον οποίο είχα υπηρετήσει μαζί στο Ναυτικό Στρατολογικό Γραφείο Πειραιώς, στη Φρεατίδα.

«Ρε τρελέ, μού έγραφε, φρόντισε να τελειώσεις γρήγορα τις σπουδές σου για να γυρίσεις…»
Του άρεσε να με αποκαλεί τρελό γιατί γνώριζε την κεφαλλονίτικη καταγωγή μου.

«Ρε τρελέ, φρόντισε να τελειώσεις γρήγορα τις σπουδές σου για να γυρίσεις…». Του έκανα τη χάρη του Γιάννη και γύρισα αλλά με καθυστέρηση τεσσάρων και κάτι δεκαετιών. Μόνο που ο Γιάννης είχε στο μεταξύ φύγει, απίστευτα πρόωρο, αφήνοντάς μου μόνο τις αναμνήσεις ενός ανθρώπου που, παρότι μη Κεφαλλονίτης, δεν υστερούσε καθόλου σε τρέλα.

Ήταν από καλή οικογένεια αλλά η απλότητά του και η αγάπη του για το συνάνθρωπο –ιδιαίτερα τον ανήμπορο συνάνθρωπο– απαράμιλλη.
Ήταν ένας άριστος μαθηματικός που είχε έναν αξιοθαύμαστο τρόπο να προσεγγίζει τους μαθητές του και να τους μεταδίδει τις γνώσεις του.

Λάτρευε τη στρατιωτική πειθαρχία αλλά του άρεσαν και τα διαλείμματα τρέλας «για να σπάει, όπως έλεγε, η ρουτίνα».

Θυμάμαι την ημέρα που απολυθήκαμε μπήκαμε στο αυτοκίνητό του, ο Γιάννης, εγώ και άλλοι έξη φρεσκοαπολυμένοι ναύτες και πήγαμε να το γλεντήσουμε! Η τρέλα μας δεν είχε όρια. Τη συγχώρεσαν και οι αστυνομικοί που μας σταμάτησαν, μη πιστεύοντας τι έβλεπαν τα μάτια τους.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, κάθε φορά που επισκεπτόμουνα την Ελλάδα, τον πρώτο που θα έβλεπα ήταν ο Γιάννης. Ανάμεσά μας είχε αναπτυχθεί μια φιλία από αυτές που μόνο στο στρατό σφυρηλατούνται!

Σε ένα από αυτά τα ταξίδια το τηλέφωνο του Γιάννη είχε σιγήσει. Λίγες ώρες αργότερα μάθαινα από τους δικούς του το δυσάρεστο γεγονός. «Πρίν λίγο καιρό χάσαμε το Γιάννη» μου είχε πει η αδελφή του, Ελένη.

Ήταν οι χειρότερες διακοπές που έκανα στην Ελλάδα.

«Ρε τρελέ, φρόντισε να τελειώσεις γρήγορα τις σπουδές σου για να γυρίσεις…» μου έγραφε ο Γιάννης. Εγώ γύρισα αλλά ο Γιάννης είχε φύγει για το ταξίδι χωρίς επιστροφή αφήνοντας πίσω του ένα κενό δυσαναπλήρωτο.
«Κρίμα ρε Γιάννη που δεν μπορώ και εγώ να σου γράψω “Ρε τρελέ, φρόντισε να τελειώσεις γρήγορα ότι κάνεις εκεί πάνω για να γυρίσεις”…»

Γιώργος Μεσσάρης

ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ο αξέχαστος φίλος και εξαιρετικός μαθηματικός, Γιάννης Δαούκος, την εποχή που υπηρετούσαμε στο Ναυτικό Στρατολογικό Γραφείο Πειραιώς.

• Οποιοδήποτε σχόλιό σας μπορείτε να το στείλετε στο ΜΜΕ που φιλοξενεί το δημοσίευμα ή στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση και εγώ θα το μεταβιβάσω: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
• Μία από τις τελευταίες παραγωγές ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ του Γιώργου Μεσσάρη: ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗ – ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ. Για να αποκτήσετε το DVD επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας http://www.omegadocumentaries.com ή επικοινωνήσετε με τον ίδιο στην προαναφερόμενη ηλεκτρονική διεύθυνση.