Και δεν αναφέρομαι στον παρά δηλαδή στο χρήμα αλλά στο πρόθεμα παρά- που συνοδεύει σχεδόν κάθε μας δραστηριότητα.Παραδείγματα παρά πολλά όπως η παραοικονομία ,η παραπαιδεία , η παραπληροφόρηση, η παραφιλολογία , τα παραμάγαζα ,το παρεμπόριο ,τα παράθυρα. και πόσα άλλα. Το παράδοξο και εντυπωσιακό με εμάς τους Έλληνες είναι ότι έχουμε εντάξει στη ζωή μας όλα αυτά τα “παρα”με τέτοιον τρόπο ώστε να τα θεωρούμε απόλυτα φυσιολογικά και να μην μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτά.

Για παράδειγμα αν δεν υπήρχε παραοικονομία και μαύρο χρήμα , η κυρίως οικονομία θα είχε βαρέσει διάλυση και η χώρα ενδεχομένως θα είχε πτωχεύσει. Αν τα παιδιά δεν πηγαίνουν στα φροντιστήρια και στα ιδιαίτερα μαθήματα ,στην παραπαιδεία δηλαδή,δύσκολα πετυχαίνουν στα πανεπιστήμια. Τα παραφάρμακα( συμπεριλαμβανομένων βιταμινών και συμπληρωμάτων διατροφής) και τα παραμάγαζα της υγείας ( ο νοών νοειτω) συχνά επισκιάζουν τα φάρμακα και την υγεία.
Από το παράθυρο μπαίνουν κάποιοι για σπουδές ,από το παράθυρο βολεύονται  κάποιοι σε θέσεις, το παραθυράκι του νόμου ψάχνουν πολλοί για να κάνουν τη δουλειά τους. Το παρεμπόριο συντηρεί χιλιάδες ανέργους και προσφέρει προσιτές οικονομικά επιλογές στους πιο αδύναμους.
Η παραπληροφόρηση συχνά επηρεάζει καθοριστικά γεγονότα και καταστάσεις υψίστης σημασιας( υπόθεση ΕΛΣΑΤ-Γεωργίου,λίστα Λαγκάρντ , υπόθεση χρηματιστηρίου, υπόθεση  Novartis κα). Επίσης οι περισσότεροι κοιτάμε να τελειώσουμε μια δουλειά στο παρά πέντε και ως δια μαγείας τα καταφέρνουμε αφού μεταθέτουμε αργότερα το ακριβώς.

Ενώ λοιπόν έχουμε καταφέρει να επιβιώνουμε παρά τους συμβατικούς κανόνες σχεδόν όλοι παραπονιόμαστε ότι μας φταίνε όλα και ότι δεν αλλάζει τίποτε. ΜΑΣ ΠΩΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ;
Ενας ανθρωπος εργαζόμενος,επιστήμονας,επενδυτής, επιχειρηματίας,τεχνοκράτης,αν δεν μπορεί να συμβιβαστεί με το καθεστώς του “παρα” επειδή δεν έμαθε ,δεν ήθελε, δεν τόλμησε, το πιθανότερο είναι ότι θα φύγει και δεν θα έρθει να μείνει στη χώρα μας.

Με αυτόν τον τρόπο βέβαια καταφέρνουμε να παραμένουμε στάσιμοι , οι ίδιοι και οι ίδιοι, με τις ίδιες αρχές και νοοτροπίες που είναι πλέον χαραγμένες στο γενετικό μας υλικό. Πολύ δύσκολα θα επενδύσει κάποιος διαφορετικός από εμάς ,επιστημονικά, πνευματικά, οικονομικά στη χώρα αν δεν αποδεχθεί αυτόν τον τρόπο ζωής. Μέχρι τώρα η αλήθεια είναι οτι τα κουτσοκαταφέρνουμε. Μπορεί να μας θεωρούν παραπαιδια οι ευρωπαίοι αλλά εμείς διασκεδάζουμε ακόμη και την παρακμή μας.

Το θέμα είναι μέχρι πότε  θα μπορούμε να τα κουτσοκαταφέρνουμε και αν όντως περνάμε καλά ή απλά μας αρέσει να το πιστεύουμε. Όσο οι περισσότεροι λειτουργούμε με το “κάλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτερι” ας μην περιμένουμε κάτι παραπάνω από αυτό που ήδη έχουμε.

Σημείωση:Άραγε τι γνώμη έχουν οι Έλληνες που ζουν και εργάζονται  στο εξωτερικό για όλα αυτά;

Φώτης Αυγουστατος
Μαιευτηρας Γυναικολογος.