Σύμφωνα με τα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, το επόμενο διάστημα αναμένεται η προώθηση των προσφύγων και μεταναστών που σήμερα στοιβάζονται στα hotspots του Αιγαίου, στην ενδοχώρα και στην υπόλοιπη νησιωτική Ελλάδα. Μάλιστα, ο κυβερνητικός σχεδιασμός προβλέπει την ισοκατανομή των αιτούντων άσυλο κατά τρόπο που να μην ξεπερνούν σε ποσοστό το 1% του γηγενούς πληθυσμού σε κάθε Νομό της χώρας.

Βάσει του σχεδιασμού αυτού, η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων αναμένεται να υποδεχθεί περίπου 2.000 πρόσφυγες οι οποίοι θα κατανεμηθούν αναλογικά στα 4 μεγάλα νησιά. Συνεπώς, εκτιμάται ότι ένας αριθμός που θα κυμαίνεται γύρω στους 400, σύμφωνα και με τις χθεσινές δηλώσεις του Βουλευτή, θα καταλήξει στην Κεφαλονιά. Και για να φέρουμε αυτό το νούμερο στα μέτρα μας, πρόκειται για μια κοινότητα ανθρώπων περίπου στο μέγεθος του γειτονικού μας Καραβομύλου.

Η Κεφαλονιά είναι ένας τόπος που τις προηγούμενες δεκαετίες βίωσε έντονα την μετανάστευση η οποία ωστόσο έγινε συντεταγμένα και με βάση τις ανάγκες του κάθε τόπου τελικού προορισμού. Για αυτό άλλωστε και όσοι συμπατριώτες μας βρέθηκαν στα ξένα, εντάχθηκαν ομαλά στις δεύτερες πατρίδες τους και πρόκοψαν επαγγελματικά. Έτσι σήμερα καμαρώνουμε για το γεγονός ότι όποια πέτρα και αν σηκώσεις σε οποιαδήποτε γωνιά του πλανήτη, θα βρεις έναν Κεφαλονίτη να διαπρέπει στο επιχειρείν, στις επιστήμες, στον πολιτισμό ή και στην πολιτική.

Ένας τέτοιος τόπος και λαός λοιπόν, δεν θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στην προσπάθεια συνανθρώπων μας να ξεφύγουν από τις φλόγες του πολέμου. Επιπλέον, δεν θα μπορούσε να μην αναλάβει το μερίδιο που του αναλογεί στην προσπάθεια να ανασάνουν τα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων υπό το βάρος δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που φιλοξενούνται σε δομές που έχουν υπερβεί προ πολλού τις αντοχές τους, με ότι αυτό συνεπάγεται για τις τοπικές κοινωνίες.

Πόσο έτοιμη είναι ωστόσο η Κεφαλονιά να υποδεχθεί αυτούς τους ανθρώπους; Μήπως θα πρέπει οι τοπικοί μας άρχοντες να λάβουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις πριν εφαρμόσουν τις σχετικές κυβερνητικές εντολές; Μήπως και εμείς ως πολίτες αυτού του τόπου θα πρέπει να λάβουμε συγκεκριμένες απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα πριν κληθούμε να ανοίξουμε τα σπίτια και την αγκαλιά μας; Επί παραδείγματι:

Η φιλοξενία θα αφορά αποκλειστικά σε πρόσφυγες από την Συρία ή και σε μετανάστες από μη εμπόλεμες περιοχές που ο καθένας για τους δικούς του λόγους αναζητά μια καλύτερη ζωή στην Δύση;

Υπάρχουν οι κατάλληλοι χώροι που θα εγγυηθούν ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης για τους φιλοξενούμενους, αλλά και δεν θα δυσχεραίνουν την καθημερινότητα των κατοίκων και των επισκεπτών μας;

Θα συσταθεί κάποια υπηρεσία ή επιτροπή που θα αναλάβει τα της φιλοξενίας; Έχουν εξασφαλιστεί οι αναγκαίοι πόροι; Θα στελεχωθεί από το αναγκαίο επιστημονικό και λοιπό προσωπικό ή θα αναλάβουν το συντονισμό Μ.Κ.Ο. με ότι αυτό συνεπάγεται;

Οι χώροι αφορούν σε κλειστά ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια και διαμερίσματα; Θα υπογραφούν συμφωνητικά με τους ιδιοκτήτες τους; Ποια η διάρκεια ισχύος τους; Και τι θα γίνει αν εν τέλει δεν βρεθούν;

Που θα αναζητηθούν τα καταλύματα αυτά; Σε μια συγκεκριμένη περιοχή που θα αναλάβει όλο το βάρος της φιλοξενίας ή θα είναι διάσπαρτα σε όλο το νησί; Αν ισχύει το τελευταίο, θα διατηρηθεί το πλαφόν του 1% στους τρεις Δήμους του νησιού μας;

Υπάρχει πρόβλεψη να δημιουργηθεί χώρος θρησκευτικής λατρείας για τους πρόσφυγες που στην πλειοψηφία τους δεν είναι Χριστιανοί και αν ναι που;

Ποια η δημογραφική κατάσταση αυτών των ανθρώπων; Πρόκειται για οικογένειες; Για ασυνόδευτα παιδιά; Για ενήλικες άνδρες;

Πόσο θα διαρκέσει η φιλοξενία τους; Είναι ένα προσωρινό μέτρο μέχρι την επαναπροώθησή τους στις πατρίδες τους ή αφορά σε μια μόνιμη κατάσταση;

Αν τελικά το άσυλο δοθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, υπάρχει σχέδιο για την ένταξη αυτών των ανθρώπων στην τοπική μας κοινωνία; Θα συνεχίσουν να διαμένουν στους ίδιους χώρους φιλοξενίας; Θα υπάρξουν δουλειές και με τι μεροκάματα; Θα επιδοτηθούν για την αγορά γης ή ζωικού κεφαλαίου και από τι κονδύλια;

Οι δημόσιες δομές της Κεφαλονιάς όπως τα νοσοκομεία, τα σχολεία ή οι υπηρεσίες καθαριότητας θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν με δεδομένες και τις μεγάλες τους ελλείψεις σε στελεχιακό δυναμικό;

Θα επηρεαστεί και πόσο η ζωή, η οικονομία, αλλά και η ιδιαίτερη κουλτούρα του νησιού μας από την παρουσία εκατοντάδων ανθρώπων με διαφορετικά ιστορικά, θρησκευτικά, και πολιτιστικά χαρακτηριστικά;

Ας μην ξεχνάμε πως η Ελλάδα, μη εξαιρουμένης της Κεφαλονιάς, πλήττεται από υπογεννητικότητα, σε αντίθεση με τους πρόσφυγες που συμφώνως προς την κουλτούρα τους δεν φαίνεται να επηρεάζονται από τις αντίξοες συνθήκες που βιώνουν. Έχει λοιπόν αναλογιστεί κανείς σε πόσο χρονικό διάστημα οι 400 πρόσφυγες θα αυξηθούν αριθμητικά; Τότε τι θα συμβεί; Θα τους αναγκάσουμε να αποχωρήσουν από την Κεφαλλονιά για να μην διαταραχθεί το πλαφόν του 1%. Πόσο εφικτό, αλλά και πόσο ανθρώπινο θα ήταν κάτι τέτοιο από έναν λαό του οποίου οι ευαισθησίες είναι δεδομένες και διαχρονικές; Επιπλέον, ας έχουμε κατά νου ότι όσο οι προωθήσεις προσφύγων και μεταναστών από τα τουρκικά παράλια στα νησιά θα συνεχίζονται κατά τις ορέξεις του… σουλτάνου, τόσο θα ανακυκλώνεται το πρόβλημα δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο.

Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για ένα πολύπλοκο, ευαίσθητο και εύκολα παρεξηγήσιμο ένθεν κακείθεν θέμα, η λύση του οποίου ξεπερνά τα όρια και τις δυνατότητες της Ελλάδας, πόσο μάλλον του νησιού μας. Από την πλευρά μας απλώς θέτουμε ορισμένους προβληματισμούς που είναι στα χείλη όλων μας και που ευελπιστούμε να συμβάλουν στο δημόσιο διάλογο που προφανώς θα ανοίξει το αμέσως επόμενο διάστημα.

Για επίλογο, επιλέξαμε ένα απόσπασμα από το ποίημα «Για τους πρόσφυγες» του δικηγόρου και ποιητή Γιώργου Τζαμαδάνη.

Και τώρα τι θα απογίνεις; Η θάλασσα μπροστά σε θέλγει μαυροφορεμένη και πίσω σου κακοτράχαλα σπίτια γκρεμισμένα, πόλεμος, προσφυγιά…

Κι εσύ, τα παιδιά, οι γριές γαντζωμένοι σ’ ένα σαπιοκάραβο, στη νεκρόφιλη ελπίδα για τη σωτηρία…

Και σαν στη στεριά φτάνετε, μετριέστε, κορμιά πνιγμένων στην ανέκφραστη θάλασσα, μα δεν μπορεί φιλόξενοι θα ναι οι άνθρωποι, σκύβετε και φιλάτε το χώμα, μα ο Ξένιος Ζευς παραμονεύει…

Πηγή: www.poulatakefalonias.gr